Mavi Marmara Gemisi’nin yanaşabilmesi için Gazze’de liman var mıdır? Bu gemi Gazze limanlarına yanaşabilir mi? El Ariş Limanı’na giden bir gemiye saldırmak kasti değil midir?

Barbar devletlerin özellikleri nelerdir?

Her yıl sırf sindirme amaçlı kaç Filistinli keyfi şekilde tutuklanmakta, işkenceye tabi tutulmakta ve sakat bırakılmaktadır?

Filistinliler, bırakın terör yapmayı, meşru müdafaa yapabilecek imkânları var mı?

Filistin şehirleri ve halkı İsrail’in canlı, hedefli atış poligonu değil midir?

Bütün yasak silahlar kimlerin üzerinde denenmektedir?

İsrail’in kendini savunma hakkı kavramı, silahsız halka karşı silah kullanma ve imha etme hakkından başka bir şey değil midir?

İsrail’in yaptıklarında zerre kadar haklılık var mıdır? İsrail cinayetleri kimin izni ile işliyor?

Batının desteği olmadan İsrail bu cinayetleri işleyebilir mi?

Moşe Dayan; “İsrail çılgın bir köpek gibi olmalıdır” sözünü ne zaman söylemiştir. İsrail devlet adamları bu vasiyetin dışına çıkmış mıdır?

İsrail’in yaptıklarının uluslararası hukuk bakımından bir meşruiyeti var mıdır?

İsrail ebediyen savaşabilir mi?

İsrail Türkiye’nin dostu olarak kabul edilebilir mi? Yeniden dostluk tesis edilebilir mi?

Mavi Marmara Yardım Gemisi’ne yapılan saldırı açıkça yasa tanımazlık ve hukuk tanımazlık olduğuna göre bu pervasız hareketi cezasız bırakılacak mı, bırakılmayacak mı?

Sonuç: Türkiye ne yapmalıdır?

Hakkımda

SUAT GÜN’ÜN ÖZGEÇMİŞİ

Malatya Battalgazi’de doğdu. Atatürk İlk Okulu’nu ve Kubilay Orta Okulu’nu Malatya’da bitirdi.1973’de Kuleli Askeri Lisesi’ne girdi, 1976’da Kara Harp Okulu’nu,1977’de Topçu ve Füze Okulu’nu bitirdi ve orduya katıldı. İstifa ederek ordudan ayrıldı.

1987’de İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi’ni bitirdi. Aynı fakültenin Uluslararası İlişkiler Bölümü’nde yüksek lisan yaptı. Ordudan ayrıldıktan sonra 2002 yılına kadar ticaretle uğraştı. İlk yazılarına 1987 yılında Türk Yurdu ve Malatya’nın Sesi Dergisi’nde başladı.

2002 yılından sonra Önce Vatan Gazetesi’nde köşe yazıları yayınlandı. 2009 yılına kadar yazıları aralıksız yayınlandı. Sarı basın kartı sahibidir. Şafak Gazetesi, Marmara’nın Sesi Gazetesi ve İstanbul Times gazeteleri yazılarını yayınlamaktadır.

Flaş TV’de “Kim Haklı” programında, Mesaj TV’de “Fikir Penceresi”, MPL TV’de “Satranç Tahtası“ programlarına katıldı veya sundu. Ülke meseleleriyle ilgili olarak Ülke TV, Kanal 7,Çay TV, Kanal İstanbul, Bengisu TV, Kanal 9, “Türkiye’nin Sesi Programı’nda”, Meltem TV, Mesaj TV, Kanal 5, TRT, AKİD TV, Uzay TV, Kanal G gibi televizyon kanallarında tartışmalara katıldı ve halen katılmaktadır. Halen çeşitli dergi, gazete ve internet sitelerinde (Hicret Haber Com, Kudusde.org ) yazıları çıkmaktadır. Yazılarını kendi sitesi olan www.suatgun.com ‘da yayınlamaktadır.

Strateji ve dış politika üzerine 12 tane yayınlanmamış 1 tane yayınlanmış “Filistin Savunması İnsanlık Davası” adlı kitabı mevcuttur. Ayrıca (Ahi Evren, Kıyamet, Küçük Bilgin İmamı Azam, Selman-ı Farisi Yük Taşıyan Vali, Ashab-ı Kehf, Gazneli Mahmud’un Şükür Secdesi) isimli 6 adet senaryo bir adet tiyatro eseri yazmıştır. Son 10 yıl içinde 2000’in üzerinde makalesi gazete, dergi ve çeşitli internet sitelerinde yayınlanmıştır. Marmara Üniversitesi’nde takdimini yaptığı;” Anayasa Felsefesi’ ne Giriş” isimli bir sunumu bulunmaktadır.

http://slideplayer.biz.tr/slide/2613620/

Dübamder “Dünya Basın Mensupları Derneği” kurucu üyesidir. MABAMDER (Malatyalı Basın Mensupları Derneği), üyesidir.” İstanbul Düşünce Enstitüsü’nün “kurucu üyesidir.

Avrasya Bir Vakfı’nda Müdürlük yapmıştır. Ensar Vakfı Akiller Divanı’nda her hafta “Haftalık Stratejik Raporu” sunmaktadır. ASDER’e ve Ensar Vakfı Fatih Şubesi’ne üyedir.

2015 yılında kurulan “ULUSLARARASI KUDÜS DERNEĞİ’NİN” Genel Başkanıdır.

www.kudusde.org

E-mail: suatgun44@hotmail.com;

suat_gun1956@hotmail.com

gun.suad@gmail.com

TEL:0533 3910356

SURİYE MESELESİ

SURİYE MESELESİ 26 Ocak 2016

Medyada şu haberler geldi geçti. Dünya Yahudiler Birliği ve Vatikan anlaştı, Müslümanların başına yeni bir çorap örülüyor. Batı dünyası İran’a yol verdi, yaptırımlar kalktı, İran’ın önünü açtılar, İslam içi çatışma kızışacak. Rusya, Çin, İran ve Hindistan diğer Asya ülkeleriyle birlikte “Asya Merkez Bankası’nı” kurdu, Asya, ABD’ye kafa tutacak! IŞİD’i de üstümüze saldılar. Rusya, Suriye’de tamamen Türkiye aleyhine çalışıyor. Her taraftan kuşatılıyoruz? Vs, vs…

2011 yılında başlayan Suriye olayları hızla yayıldı. Muhalifler 2012’de Suriye’nin birçok bölgesine hâkim oldular. Şam rejimi Hama, Humus, Lazkiye, İdlip hatta Şam’da bile kontrolü kaybetti. 2013’e kadar Esad’ın gideceği, Türkiye’ye yakın ılımlı muhaliflerin işbaşına geleceği kesinleşmişti. Birden bire sahaya IŞİD girdi; daha doğrusu ABD, İŞİD i devreye soktu. Ilımlı muhaliflerin ele geçirdiği bölgeleri bir bir işgal etti, rejim güçlerini batıya doğru sürdü. Suriye Kürtlerine saldırdı PYD güçlerini Kobani ve Telabyad’da sıkıştırdı. Bu noktadan sonra ABD IŞİD’e yeter dedi, devreye girdi PYD’nin zayıflamasını engelledi, Suriye’nin IŞİD’in kontrolüne düşmesini önledi.

IŞİD’in sahaya girmesiyle birlikte ılımlı muhalifler zayıfladı, Rakka, Deyrozer, Palmira rejimin ve muhaliflerin elinden çıktı. Rejim çöküşe geçti, zayıfladı. PYD güçleri merkezi konuma yükseldi ve kuvvetlenerek çıktılar. Batıya doğru yönelerek Kobani’yi aldılar, Carablus’a göz koydular. Netice’de başlangıçta rejim geriledi, zayıfladı, muhalifler güçlendi, IŞİD’in devreye girmesiyle birlikte muhalifler zayıfladı, Kürtler kuvvetlendiler. Son zamanlarda Rusya’nın devreye girmesiyle birlikte muhalifler ağır darbe aldılar. Sahada Rejim, PYD (Kürtler) ve IŞİD kaldı.

ABD, Suriye iç savaşının uzun süreceğini ilan etti. IŞİD güçlerinin kısa sürede yenilgiye uğratılamayacağını, muhaliflerin yetersiz olduğunu, rejimin bir müddet daha ayakta kalması gerektiğini her zeminde ifade etti. Esad rejiminin bir müddet daha iş başında kalmasını temin etmek için Ilımlı muhaliflere destek vermedi.

Rusya sahaya Eylül ayında girdi. Muhalifler İdlip’e büyük ölçüde hâkim olmuşlardı, Hama Humus’a sarktılar, Lazkiye’ye doğru yöneldiler. Bu defa muhalifleri Ruslar üzerinden ateş altına aldılar. Türkiye’ye yakın ılımlı muhaliflerin Halep –İdlip-Lazkiye hattına hâkim olmasını istemediler. Bu planın ABD’nin izni olmadan yapılamayacağı açıktır. Nitekim “eğit donat projesinin” ABD’nin bilinçli engellemeleriyle iflas ettiği bilinmektedir. Türkiye’ye açıktan karşı çıkmak yerine satranç tahtasında başka bir piyonu devreye sokarak hamle yapmaya, Türkiye’yi geriletmeye devam ediyorlar.[1]

Esasen ABD müttefiki AB ile de ciddi bir rekabet içinde bulunuyor. Özel ilişki içinde bulunduğu İngiltere üzerinden AB’yi kontrol etmeye çalışırken, enerjiyi ve enerji yollarının kontrolü bakımından kendi denetiminin devam etmesini istiyorlar. Katar gazının Ürdün ve Suriye üzerinden Türkiye’ye ulaşması Rusya ve ABD’nin AB üzerindeki denetimini büyük ölçüde engeller. Bu durum her iki devletinde işine gelmez. İsrail için güvenlik demek; Suriye iç savaşının kangrene dönüşerek devam etmesi; Mısır, Suriye ve Irak gibi dişli rakiplerin tasfiye edilmesi Ortadoğu’daki iç savaşın en az çeyrek asır sürmesi demektir. İsrail savaşın bitmesinden yana değildir. İstikrar değil, istikrarsızlık istemektedir.

Şu an Suriye’yi fiilen en az 3’e bölmüş durumdalar. Kuzeyde Kürtler; ilave olarak Kürtlere Carablus’u vermek istiyorlar. Güney doğuda IŞİD, batıda rejim güçleri ve Halep ve civarı bölgede muhalifler etkin durumda. ABD+ İsrail lobisi Carablus-Azez-İdlip hattının ılımlı muhaliflerin veya IŞİD’in elinde olmasını istemiyor. Carablus IŞİD in elinde kalırsa; IŞİD’in Sünni olması sebebiyle ileride Ürdün ve Türkiye ile gaz geçişi için anlaşabileceğini değerlendiriyorlar. Türkiye; Katar’dan aldığı gazı Ürdün ve Sünni IŞİD bölgesi üzerinden Avrupa’ya taşıyabilir diyorlar. Bunu tamamen önlemek istiyorlar. Bunun için bu bölgeyi Kürtlere hediye etmek, Türkiye’nin güneyine bir set çekmek istiyorlar. Doğu Akdeniz Suriye’sini rejime tekrar vermeyi bölgeyi Türkiye’ye tamamen kapatmak istiyorlar. Planın karmaşık olması ve hesap içinde hesap yapılmasının ve Rusya’nın buraya getirilmesinin sebebi budur.

Kendilerinin yapamadığını Rusya’ya yaptırarak hem Türkiye ile doğrudan çatışmaya girmiyorlar, hem Türkiye’nin tezlerine paralel söylemleri ifade ederek, Türkiye’nin isteklerini ustaca ret ediyorlar. Bunun temel amacı Türkiye’yi kalıbında tutmak, AB’nin enerji yolunu kesmek, Türkiye’nin güvenilir ve ucuz enerji kaynaklarına yönelmesine mani olmak, enerji pazarlamasından cari açığını finanse edecek kârlar elde etmesini engellemek, Soğuk Savaş dönemindeki rekabet şartlarını canlandırıyormuş imajını vererek rakipleri kontrol altına almak, Türkiye’nin Ortadoğu ile irtibatını keserek büyük güç olmasını engellemek olduğu anlaşılıyor.

Elbette düşman Türkiye’yi güçlü görmek istemez. Türkiye’nin imparatorluk geleneği olduğunu bütün dünya biliyor. Kısa zamanda Balkanlardan -Aden Körfezine kadar olan alanın Türkiye’nin hegemonyasına girebileceğini değerlendiriyorlar. Türkiye’nin dışarıya yönelmesini engellemek için PKK’yı azdırdıkça azdırıyorlar. PKK’nın operasyonel gücünün Nisan ayına kadar fiilen çökeceği anlaşılmaktadır. (ABD bu gücün tamamen çökmesini önlemek için Başkan Yardımcısı Biden’i Türkiye’ye göndermiştir.) Gelecek günlerde PKK’nın tek tük bireysel eylem yapabilecek kapasitenin dışında pek gücü kalmayacağı görülmektedir. Bu durum Türkiye’nin elini kuvvetlendirecektir. Suriye sahasındaki Rus gücünü de çökertmek lazımdır. Rusya, Türkiye’yi engellemek üzere batının üstümüze saldığı son ihtiyat gücüdür. Batı kimi kime karşı destekleyeceği noktasında iyice şaşırmış, metanetini kaybetmiş ve bunalmıştır. Oyun kurma kapasitesini kaybetmek üzeredir. Asya Pasifik’te inisiyatifi kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya gelmiştir. K. Kore’nin Hidrojen Bombası denemesi, Rusya ve Çin’in Dünya Bankası ve IMF dışı finansal yapı kurma arayışları ABD’yi tedirgin etmektedir. Türkiye bölgede bu şekilde zayıflatılmaya devam ederse, ABD’nin küresel liderlikte sonun gelmesi kaçınılmaz olacak, Ortadoğu’daki en güvenilir müttefikini elden kaçıracaktır. Amerika, İsrail’in güvenliği uğruna stratejik avantajlarını bir bir kaybetmektedir. Para sihirbazları üzerinden oyun kurmanın, küresel nefret doğurduğu ve bunun faturasının Amerikan halkına çıkartıldığı görülmelidir. Amerikan yönetimleri Yahudi lobisinin uydurduğu stratejik gerekçelere inanarak, onların teolojik hurafelerine göre hareket ederek küresel liderliğini koruyamaz. Küresel kaos politikasının sonuna gelinmiştir. Bunda ısrar etmek kendi ayağına kurşun sıkmaktır. Amerikan liderliği küresel akıl dağıtmak, kaos çıkartmak yerine dünyada huzuru temin edecek politikalara yönelmek zorundadır. [2]

Türkiye’nin Batıyı yola getirmesinin temel dinamiği Suriye’de Rusya’yı yüz kızartıcı mağlubiyete mahkûm etmektir. Bu yapılmadığı takdirde içeride PKK üzerinden yapacakları baskıyı artırdıkça artıracaklardır. Bu baskının hafifletilmesi için dışarıya çıkarak sınır dışına hâkim olarak kırılabilir. Türkiye’nin bu dönemde “propaganda ve medya” [3]gücüne ağırlık verirken “özel harp teknikleriyle” Esad güçlerini ve Rusya’yı mağlup edecek araçlar üzerinde çalışmalıdır.

Rus bombardıman ve katliam resimlerini batı medyasına sürekli servis ederek vahşeti duyurmalıdır. Yeni mülteci dalgaları geliyor diye batıyı korkutarak Rusya’nın ileri gitmesine mani olmak için çabaları yoğunlaştırabilir. Bunun dışında Suudi ve Katar’ın silah desteğini organize ederek Türkmen dağında Rusları ve Esad’ı mağlup etmeye zorlayabilir. Buralar Türkiye’nin arka bahçesidir. Bu ve buna benzer mukabeleler yapılırsa; Batı, Türkiyesiz denklem kurulamayacağını öğrenir.

Batı, düşündüğü diğer bir yedek plana göre IŞİD’i Cerablus’tan çıkartmak için Türkiye’yi Suriye’ye sokmak istiyor olabilir. Türkiye Suriye’ye girerde çıkmazsa ne yaparım diye korktuğu görülüyor. ABD ile Rusya’nın anlaştığı Suriye planı 3’e bölünmüş ve içinde Türkiye’nin etkin olmadığı taşeron olarak kullanıldığı bir plandır.

Batının sorunu Türkiye’nin Suriye’ye girerse nasıl çıkartacağı sorunudur. Carablus’da IŞİD’in bulunmasını da tehlikeli buluyorlar. Carablus’un Türkiye’nin eline geçmesini de tehlikeli buluyorlar. Türkiye Suriye’ye girerse acaba Arap Birliği’ni devreye sokarak nasıl yapabiliriz, nasıl çıkartabiliriz, onu düşünüyorlar. Arap topraklarını Türkiye işgal ediyor, diye yaygara çıkartabilirler mi? Irak, Şengal ‘de de aynı şeyi yaptılar, yapıyorlar. Esas amaçları bölgeyi PYD’ye hediye etmek. Bunu başarabilmek için her yolu deniyorlar. Plan tutmazsa Carablus ve Halep’i ESAD’a geri verecekler.

Türkiye meseleyi sadece Carablus olarak değil Lazkiye-İdlip- Halep üçgenini içine alan Türkmen Dağı olarak düşünmeye mecburdur. Burası Türkiye’nin ayağa kalkışının kilit taşıdır. Rusya satranç tahtasında batının ileri sürdüğü son hamledir, son ihtiyattır, bu gücün yedeği yoktur. Son ihtiyatı yenen zaferi kazanır. Burada gerekli dirayet gösterilmezse içeride PKK ile beraber 2050 ye kadar Türkiye’nin ufkunu kapatırlar. Taarruz en iyi savunmadır, hesaplı cesaret en iyi harekât tarzıdır.

[1] Bu piyonun Putin olduğu açıktır. Muhtemelen “Türkiye’nin Rus doğalgazına bağımlılığının %55 civarında olduğu hatırlatıldı. Türkiye; Rusya’nın iyi bir gaz müşterisi olduğu söylendi. Katar gazı Türkiye üzerinden Avrupa’ya akarsa Rusya hem pazar kaybına uğrayacak hem enerji tedarikindeki stratejik pozisyonunu kaybedecekti. Bu yüzden Kuzey Suriye boyunca Akdeniz’e kadar uzanan Kürt koridoru kurarak Türkiye’nin Ortadoğu ile irtibatının kesilmesi gerektiğine karar verdiler. Rusya geldi. Bu geliş müttefikimiz ABD’nin (!) izni olmadan gerçekleşmiş olmaz.

[2] Böyle söylüyoruz ama onlar yanlış işler yaptıklarını biliyorlar. Hiçbir zaman fesat tezgâhından vazgeçmeyeceklerini bilmeliyiz. Bu yüzden “zor oyunu bozar” fikrine göre hareket etmekten başka çıkar yolu gözükmemektedir. (Çünkü herkes vekâlet savaşı yapıyor.)

[3] Özellikle katliamlar sosyal medya ağı kullanılarak bütün dünyaya servis edilmelidir.

Kitap ve Cd İsteme Bilgileri

KİTAP VE CD İSTEME ADRESLERİ:

Marmara Cad. Bülent Türker Apt.No:71/2 Kocamustafapaşa/Fatih/İstanbul

Ziraat Bankası Hesap Numarası: 4475-1647-09390556-5001

POSTA ÇEKİ HESAP NO: SUAT GÜN’E AİT 6355344

Kitap isteme telefonları 0533 3910356- 0532 5001302-0212 5873175

İmail: suatgun44@hotmail.com

gun.suad@gmail.com

WİKİLEAKS BELGELERİ’NİN İÇERİK YÖNDEN ANALİZİ

Bu belgeler piyasaya döküldüğünde; Sn. Cumhurbaşkanı GÜL; “sanki bir amacı var gibi”, dedi. Sn. Başbakan Erdoğan; ”dur bakalım eteklerindekini döksünler”,Prof. Mahir Kaynak; ”ABD’nin izni olmadan bu belgeler yayınlanamaz”,Kılıçdaroğlu;”çok önemli…”,Bahçeli, ”itibar etmeyiz”, bir gazete manşetten “bizimkiler gidip ötmüş” dediler.

Evet gerçekten yazar olsun, diplomat olsun, gazeteci olsun bir çok zevat; batının eline done verecek şekilde ötüyor, sırları deşifre ediyor. Bu gerçeği sorumluluk duygusunu geliştirerek, topluma karşı sadakat duygusunu pekiştirerek aşabiliriz.

Bu belgelerin içeriğinden hareketle bizim dikkat etmemiz gereken nokta şudur; başkaları bizim hakkımızda ne düşünüyor, yüzümüze karşı nasıl konuşuyorlar, arkamızdan nasıl hareket ediyorlar. Mesela; ”Türkiye’nin bağımsız hareket etmek isteği Sarkozky’i rahatsız etmiş; olacak ki ”Türkiye’yi siz bu yöne soktunuz” diyor. Buradan hareketle şu sonuç ortaya çıkıyor; Batı, Türkiye’yi ve İslam dünyasını sürekli baskı altında tutarak; uydusu gibi yönetiyor. Türkiye’nin kısmen bağımsız hareket etmesinden rahatsızlar.

İran Hükümet Sözcüsü Ali Larciani “Bu bir psikolojik savaş” “bunlar teröristlerle bile pazarlık etmişler” dedi.

Beşer ESAT; Bölgede en önemli devlet Türkiye değil İran… Kimi çevreler Beşer Esat’ın bu sözlerine alınganlık göstererek, ”bak yüzümüze gülüyordu, arkamızdan ne düşünüyormuş” dediler. Hâlbuki ibret alabilsek Esat’ın dediği bir gerçek… Son 10 yılda Ortadoğu’da Türkiye’de önemli bir mesafe aldı. Ancak eski topraklarımız olan Irak’ta biz yoğuz ama İran bütün gücü ile var ve ABD ile rekabet halinde.1991’de Irak’a girmemek için istifa eden Genelkurmay Başkanlarından tutunda, 2003’de ABD ile birlikte kuzeyden harekâta katılmamız gerekiyorken ret edilen tezkerelere kadar bir yığın hatamız var. Irak’ta olmamızı temin edecek bir mukavemet teşkilatı kurulamamıştır. Böyle bir teşkilatın kurulmasına Demirel cesaret etmemiştir.[1] Kuzey Irak bölgesinde kurulacak ve bünyesine Kürt ve Türkmenleri alacak bir teşkilat olmuş olsaydı, Türkiye Irak’ın kaderinde İran’dan daha fazla rol almaz mıydı? Kimi vizyonsuz devlet adamlarımız yüzünden bir gecede iptal ettiğimiz nükleer santral projeleri rafa kaldırıldığından ileri teknolojiye uzay teknolojilerine girmemiz gecikmiştir. Batının kuyruğundan gitmeyi marifet sanan kimi siyasilerimiz, kimi korkak askerlerimiz yüzünden maalesef İran bölgesel liderlikte bizden bir adım ileride bulunuyor. Bu konuda ciddi liderliği ve gözü kara tasarrufları gerektiren kararlar alınmadığı takdirde Türkiye önümüzdeki dönemde oluşacak bölgesel liderlik oyununda İran’ın etki alanında kalan ülkeler arasında yer alacaktır.

ABD’ye bazen kafa tutarak bazen ince siyasi oyunlarla adım adım uranyum zenginleştirme işini başaran İran, batıya kafa tutacak güce geldiğinde bölgenin lideri kim olacaktır? Soruyorum size? … Batıya kafa tutan gücü siz zapt edebilir misiniz? Uzay teknolojileri, nükleer teknoloji, otomotiv dâhil kendi markası olan, uranyum yakıtı bakımından bağımsız, ambargolara rağmen kendi teknolojisini üreten İran mı bölgenin lideri olacaktır, Türkiye mi?

Evet, size soruyorum?

Batının kuyruğunda gitmeyi marifet sayan, eksen kayması paranoyası yaratarak, kraldan fazla kralcılık yapan çokbilmiş kimi zevata soruyorum?

[1] Sn. Bayar ve onun merhum Başbakanı Adnan Menderes Kıbrıs’ta TMT’nin kurulması kararını cesaretle almıştır.

WİKİLEAKS BELGELERİ VE TÜRKİYE

WİKİEALEKS BELGELERİ VE TÜRKİYE 06.12.2010 03:40:33

Bu belgeler medyaya sızdırıldığında aklıma ilk gelen sualler şunlar oldu;

1.Bu işi kim yapmıştır? Nasıl yapmıştır? Bu şahıslar niçin bir sığınağı andıran bir yerde çelik kapılar ardında çalışmaktadır? Böyle bir sığınağı onlara kim tahsis etmiştir? Bu iş bireysel bir çaba ile başarılabilir mi? Böyle bir sığınağı inşa etmek için bir onbaşı birkaç milyon dolar borç bulabilir mi? İnşaat ruhsatı alabilir mi? Kardeş bu sığınağı kime karşı ne için yapıyorsun diyen olmaz mı? Adamın belgeyi çalmasıyla sığınağı hizmete açması aynı anda eş zamanlı olarak nasıl gerçekleşmiştir?

Mesela ben yarın kalksam desem ki bende de 150 bir Rus belgesi var bütün gazeteciler kapıma yığılırlar mı? Böyle bir demecim ciddiye alınır mı? Kaldı ki ordudan kaçmış bir onbaşıda değilim.

2.Mademki böyle bir eylem yapılmıştır. Ne amaçla yapılmıştır? Amerikan devletinin içinde çatışan guruplar mı var? Birinin yaptığını öteki yıkıyor mu? Amerika bir casusluk faaliyetiyle karşı karşıya mıdır?

3.Bu operasyon gerçek midir, bir senaryonun parçası mıdır? ABD bundan sonra yapacağı operasyonların yeni tip kamu diplomasisinin ön çalışmalarını mı yapmaktadır?

4.Bu operasyonun hem yapanlar açısından, hem maruz kalanlar açısından hedefi nedir?

5.Bu operasyon kime yaramıştır?

6.ABD ipliği pazara çıkacak kadar çaptan düşmüş müdür? Laçka bir devlet midir? Devlet şuuru ve birlik şuuru yok olma aşamasında mıdır? ABD’nin çok etnitisiteli yapısı sadakat kavramını zehirlemekte midir?

7.Her şeye kadir ABD istihbaratı, kontr-espiyonaj teşkilatı nasıl uyumuştur? Dünyanın öteki ucundan fısıltıyı haber alan CİA böyle bir kapsamlı operasyonu nasıl olmuştur da fark edememiştir?

8.Kendi ülkesi adına yalan söylemekle mükellef çok dürüst adamlardan müteşekkil diplomatlar taifesi bu kadar boşboğaz mıdır? Bu kadar çapsız insanlardan meydana gelmiş bir dedikodu ordusu mudur? Boğazın dokuz boğum olduğunu bilmeyen, yersiz ve zamansız öten kuşlardan müteşekkil bir taife ile mi karşı karşıyayız?

9.Bu belgeler nasıl sızdırılmıştır? ABD’nin 1/109’ dan (milyarda bir) daha yüksek şifreleme tekniği ile şifrelediği bu belgelerin ele geçirilmesi gerçekten mümkün müdür? Böyle bir operasyonun inandırıcılığı gerçekten var mıdır?

10.Bazı kot kelimeleri ile hatta şifrelenmiş mesajlarla birbirleriyle konuşan teröristleri eliyle koymuş gibi yakalayan CİA, NSA gibi Amerikan istihbarat kuruluşları böyle bir şeyi atlayabilir mi?

12.ABD bu operasyonun kendisine karşı yapıldığından hareketle kısmen mahcup edaya bürünerek bak sizi ben işte böyle fişlerim daha sonra da sizi taş gibi damdan aşağı atarım, bir diyeceğiniz varsa söyleyin? Var mı bana kafa tutan; mı demek istiyor? Oturun oturduğunuz yerde birçok yerde köstebeklerim yönetimlerde etkindir, dünyada çeşitli ülkelerde çeşitli mevkilerde bunlar bulunuyorlar. Sözümü dinlemezseniz sizi de açıklarım.

13.Muazzam bir belge yığını. 250 bin belge 5-10 kişi okumaya kalksa aylarca bitiremez. Belli ki bir ekip çalışması. Bu iş organize bir istihbarat örgütünün desteği olmadan ya da ABD’nin izni olmadan yapılabilir mi?

14. Wikiealeks belgeleri niçin Almanya’da, İngiltere’de değil mesela AB’nin dışında ki bir ülke olan İsveç’te açıklanmıştır?

15.ABD istese elektronik savaş metotlarıyla bu belgeleri okunmaz ve dolaşamaz hale getiremez miydi? Virüsleyemez miydi? Bunun dolaşımını engelleyemez miydi? İran’ın nükleer santrallarındaki bilgisayarlara virüs bulaştırmayı beceren kadiri mutlak ABD; niçin bunu yapamamıştır veya yapmamıştır?

Sonuç; günlerden beri ben bu soruların cevaplarını arıyorum. Bana bu iş senaryo gibi geliyor.

Size inandırıcı geliyor mu?

Bundan sonraki yazımızda bu belgelerin içeriklerini analiz edeceğiz.

Etkinlikler

Prof.DR Mahir KAYNAK Hoca’ya yaptığımız bayram ziyereti.

Kültür AŞ Genel Müdürü Nevzat Bayhan ile etkinlikte

Basında Suat Gün

İsrail’in suçları otopsi masasında

“Mavi Marmara ve Barışın Katilleri”: araştırmacı-yazar Suat Gün’ün yeni eseri. Geçen yılın son ayında, Fikir Hamle Yayınları’nın ilk kitabı olarak yayınlandı. Öncelikle yayınevini kutlamak gerekiyor. Zira kitap, hem sayfa düzeni hem de göz yormayan ve güzel, dizgi hatasız, üstelik çok renkli baskısıyla içerikten önce dikkati çekiyor ve okurun okuma isteğini kamçılıyor.

Neden siyah-beyaz değil de renkli baskı? Çünkü 200 sayfalık kitap: metinde anlatılanları, sergilenenleri çok sayıda fotoğraf, karikatür ve haritayla destekliyor. Bunların hemen tümü de renkli. Hemen belirtelim ki baskının güzelliğine ters görüntüler taşıyor bu fotoğraflar. İnsanın içini kaldıran, hüzne boğan, kanını beynine çıkartan, isyan ettiren, insanlık adına utanç duyduran fotoğraflar. Yine de yayınlanması gerekiyor – bu görüntülerin yayılması için, olabildiğince çok kişinin bilgisine ulaştırılması; beynine, belleğine kazınması için. Filistin’de yaşanan trajedinin somut olarak anlaşılması için.

Fotoğrafların büyük çoğunluğu İsrail askerlerinin, İsrail devletinin Filistin halkına kundaktaki, beşikteki bebek; bir ayağı çukurda ihtiyar; silahsız kadın, erkek demeden yok etmek, soyunu kurutmak hedefiyle nasıl saldırdığını gözler önüne seriyor, belgeliyor. Aslında ortada apaçık, inkâr edilemeyecek, görmezden gelinemeyecek bir “büyük suç” var. “Savaş suçu” kapsamını bile aşan bir “insanlık suçu”.

Türkiye Cumhuriyeti’ni haksız yere ve tamamen tek yanlı olarak “Ermeni soykırımı” iftirasıyla yargısız infaz emelinde olan ve bu yönde belediye meclislerinden ulusal parlamentolarına dek uzanan bir düzeyde “karar” alan bir alay devletin, bırakın timsah göz yaşları dökmeyi, İsrail’i sözde kınamakla yetindiği; her yıl 24 Nisan’da Ankara’ya şantaj yapmayı spor haline getirmiş ABD’nin ise İsrail’i “mazur” gördüğü bir insanlık suçu ile karşı karşıyayız. Gözlerden olabildiğince gizlenmek, unutturulmak istenen, gerçek ve güncel, elan yaşanan bir “soykırım”söz konusu. Aynı zamanda ibret verici bir iki yüzlülük yahut düpedüz yüzsüzlük!..

Suat Gün, bu suçu büyük bir yüreklilikle ve ustalıkla sergiliyor, belgeliyor. Bununla birlikte kitap kesinlikle bir fotoğraf albümü değil. Kitap rahat okunur bir dille yazılmış, ciddi bir inceleme eseri. “Mavi Marmara” gemisinin eylemi ve uğradığı saldırı kitapta elbette anlatılmış fakat asıl ağırlık Filistin, İsrail’in nasıl kurulduğu, devlet yapısı ve dinsel kökenli saldırgan ideolojisi, İsrail’in ABD desteğiyle işlediği cinayetler ve savaş suçları, Tel Aviv’i yayılmacı bir siyaset izlemeye iten derin güdüler gibi konuları işlemeye ayrılmış. Can vermiş Filistinlilerin parçalanmış, yanmış, delik deşik edilmiş cesetleri üzerinde âdetâ “otopsi” yapar gibi, İsrail’in Batı emperyalizminin açık ve örtülü desteğiyle Orta Doğu üzerindeki hesapları, oyunları, tertipleri, taktikleri, stratejisi çözümlenmiş. Üstelik rahatça okunur bir üslûpla…

Sonuç olarak, “Filistin savunması / insanlık davası” bakış açısından yazılmış bu kitap gerçekten okunmayı hak ediyor. Hem insan olduğumuz için, hem de Türkiye Cumhuriyeti’nin yurttaşı olduğumuz için. Zira Filistinliler ile Osmanlı’dan gelen bir yazgı ortaklığımız olduğu kadar asıl Türkiye Cumhuriyeti olarak İsrail – ABD – İngiltere üçlü ittifakı başta olmak üzere Batı’nın Büyük Orta Doğu hesapları içinde “Atatürkçü genleri değiştirilmek” veya bu başarılamazsa parçalanıp yıkılmak istenen önde gelen bir “hedef” durumunda olduğumuz için.

NAZIM GÜVENÇ

Mavi Marmara ve Barışın Katilleri

Herkese “artık her şey bundan sonra farklı olacak” dedirten ve katil İsrail’in kalleşçe vurarak 9 kişiyi şehit ettiği Mavi Marmara’nın kitabı çıktı.

Emekli bir asker olan stratejist Suat Gün tarafından hazırlanan kitapta Mavi Marmara yardım Gemisi’ne yapılan açıkça saldırının nasıl bir yasa ve hukuk tanımazlık olduğunu bir kez daha delilleriyle gözler önüne serdi.
“Mavi Marmara ve Barışın Katilleri” ismini taşıyan kitapta ayrıca katil İsrail’in şimdiye kadar yaptığı katliamlar ve insanlık suçları da resimli olarak bütün dünyaya gösterildi.
Filistin Savunması, İnsanlık davası üst başlığı ile okuyucuya takdim edilen kitapta herkesi merak ettiği onlarca soruya ilmi ve mantıki delillerle cevaplar verilmiş.
“Mavi Marmara ve Barışın Katilleri” isimli kitapta şu soruların cevabını bulmak mümkün:
Filistinlilerin kökeni nereye dayanmaktadır? Bu halk nereden gelmiştir?
Filistin kurtuluş mücadelesini başlatan şahıs kimdir?
Şeyh Hüseyin el Emini kimdir, kime bağlı çalışmıştır? Ankara’ya geldiğinde nerede kalmıştır?
ABD dış politikası kimin esareti altındadır?
ABD dış politikası Amerikan halkının çıkarlarını yansıtıyor mu? Burnunun önünü görmeyecek kadar kör müdür?
1948 den bu tarafa İsrail nasıl büyümüştür, Filistin halkı aşama aşama nasıl yok edilmektedir?
Filistinliler Türklere ihanet etmiş midir, arkadan vurmuş mudur, Türklerle beraber İngilizlere karşı savaşmış mıdır?
Filistinliler 1. Dünya Savaşı’nda Türk askerini nasıl karşılamıştır?
1918’ e kadar bölgede bir tek cinayet işlenmiş midir? Halk bir günden bir güne tedirgin yaşamış mıdır?
Filistin kurtuluş hareketleri hangi örgütler ve liderler tarafından sürdürülerek bu günlere gelmiştir?
Kimler İsrail’in alçakça suikastlarına uğramıştır, Filistin kurtuluş liderlerinin akıbeti nasıl olmuştur?
İsrail’in yardım konvoyuna saldırısının hukuki bir meşruiyeti var mıdır?
Mavi Marmara Gemisi’nin yanaşabilmesi için Gazze’de liman var mıdır? Bu gemi Gazze limanlarına yanaşabilir mi? El Ariş Limanı’na giden bir gemiye saldırmak kasti değil midir?
Barbar devletlerin özellikleri nelerdir?
İsrail her yıl sırf sindirme amaçlı kaç Filistinli keyfi şekilde tutuklanmakta, işkenceye tabi tutulmakta ve sakat bırakılmaktadır?
Filistinliler, bırakın terör yapmayı, meşru müdafaa yapabilecek imkânları var mı?
Filistin şehirleri ve halkı İsrail’in canlı, hedefli atış poligonu değil midir?
Bütün yasak silahlar kimlerin üzerinde denenmektedir?
İsrail’in kendini savunma hakkı kavramı, silahsız halka karşı silah kullanma ve imha etme hakkından başka bir şey değil midir?
İsrail’in yaptıklarında zerre kadar haklılık var mıdır? İsrail cinayetleri kimin izni ile işliyor?
Batının desteği olmadan İsrail bu cinayetleri işleyebilir mi?
Moşe Dayan; “İsrail çılgın bir köpek gibi olmalıdır” sözünü ne zaman söylemiştir? İsrail devlet adamları bu vasiyetin dışına çıkmış mıdır?
İsrail’in yaptıklarının uluslararası hukuk bakımından bir meşruiyeti var mıdır?
İsrail ebediyen savaşabilir mi?
İsrail Türkiye’nin dostu olarak kabul edilebilir mi? Yeniden dostluk tesis edilebilir mi?
Mavi Marmara Yardım Gemisi’ne yapılan saldırı açıkça yasa tanımazlık ve hukuk tanımazlık olduğuna göre bu pervasız hareketi cezasız bırakılacak mı, bırakılmayacak mı?
Türkiye ne yapmalıdır?
Filistin davasına gönül veren herkesin Mavi Marmara’yı unutmaması ve unutturmaması gerekiyor.
Fikir Hamle Yayınları arasında okuyucusuyla buluşan “Mavi Marmara ve Barışın Katilleri” kitabı, bu gayeye hizmet edecek gibi görünüyor ve Mavi Marmara davasının ne kadar haklı olduğunu bir kez daha gözler önüne seriyor.

19.01.2011 Çarşamba – 09:28

http://yenisafak.com.tr/resim/anasayfa.gif

İnsanlığın vurulduğu gemi Mavi Marmara

Emekli asker-stratejist Suat Gün’ün Mavi Marmara Ve Barışın Katilleri isimli kitabı Fikir Hamle Yayınları arasından çıktı. Filistin Savunması/İnsanlık Davası alt başlığı taşıyan kitabın amacı,

Mavi Marmara baskını etrafındaki gerçekleri gün yüzüne çıkartmak ve Amerikan yönetimini jeopolitik tercihlere yönelterek barışa daha büyük katkıda bulunmalarını sağlamak.

Bunun yanında yazar, bir buçuk milyon insanı açlığa ve ölüme mahkûm eden zalimliğin ne kadar hastalıklı bir mantık olduğunu tüm dünyaya bir kez daha duyurmak istiyor.

Suat Gün kitabında İsrail’in oluşturduğu imajı ve ABD’nin İsrail’in peşinden giderken fark edemediği zedelenmiş itibarını özgün bir şekilde anlatmış.

Filistin tarihinin de detaylandırılırak verildiği kitaptaki görsel malzeme, zulmün büyüklüğünü ortaya koyması bakımından önemli.

Tayyip Bey’in Suçu Ne?

TAYYİP BEY’İN SUÇU NE?

Her hadisenin maddi delilinin ne olduğu çok önemlidir. Mesela hukuk sisteminde suçun cezayı hak etmesi için maddi delil, manevi delil(iradi unsur), kanunilik şartı aranır. Aslında siyasi sistemde, toplumsal olaylarda her hadisenin özünün anlaşılmasının temeli budur. Hadisenin maddi temeli nedir?

İkinci nokta şudur! Bu hadiseler kimin işine yaramıştır? Hangi savunma refleksi ile yapılmıştır? Türkiye’nin ne yapmasının önüne geçilmeye çalışılmıştır?

Üçüncü ve en önemli nokta da şudur: Amerikan Eski Dış İşleri Bakanlarından Madlaine Oulbraich diyor ki? “Ortadoğu’da cereyan eden hadiseler Sovyetler Birliği’nin dağılmasından daha önemlidir.” Sovyetler Birliği’nin dağılması için yarım asır süren mücadele batının galibiyetiyle neticelenmiştir. Bu noktada ABD ve Avrupa beraber hareket etmiştir. Sovyetler Birliği ölümcül yılan ısırığı ile darmadağın edilmiştir. Sıra Ortadoğu’dadır. Bunun nasıl yapılacağı, hangi sonuçlara sürükleneceği, akıbetin ne olacağı Türkiye’deki gelişmelere bağlıdır.

Tayyip Bey neden hedefe konmuştur? Hangi suçları işlemiştir? Çözümlemelere buradan başlamak gerekir:

Çamlıca ve Taksim tepelerine cami yaptırarak; tarihi yarımada ile birlikte Boğaz girişinin zirvelerini minarelerle süsleyeceğim dedi. Bu İstanbul’un kimlik değişiminin, Türk-İslam karakterinin resmen tescil edilmesi anlamına geliyordu. İnsanlar simgelerin ve değerlerin de mücadelesini yaparlar. Tayyip Beyin bu hedefi batı dünyasının manevi husumetini üzerine çekti.

Beyaz Türklere dedi ki; yeter bu milleti soyduğunuz. İktidara geldiğim 10 yıldan beri faiz dışı fazla adı altında bir haraç kalemi ayırıyorum ve sizlere veriyorum. Bu paraları siz yurt dışına götürdünüz. Yurt dışında da bir takım paralar buldunuz onları da (porfey parası) getirdiniz bu milleti soydunuz. Bu milleti sömürdünüz. Bu paraları ülkeye geri getirin! Onlar dedi ki ne dedin ne dedin, bir daha söyle bakalım! Bizim yabancı ortaklarımız var bu paralar Avrupa bankalarında çekersek onların ekonomileri dökülür. Onlar da müsaade etmezler, biz de getirmek istemeyiz. Bu ülke işimize gelmedi mi atlar gideriz, sen bize emir veriyorsun bir de paralarımıza mı emir vereceksin? Biz vallahi soyarız, billahi soyarız sen kılımıza dokunamazsın, biz senin ağzına biber koymasını biliriz.

Bu başbakan üç çocuk politikasını savunuyor. Bu politikanın neticesi nedir? Türkiye hegemonik güç oluyor? 2060 da nüfusu çıkar 120 milyona bütün Ortadoğu’yu toplar başına… Bu adam çok tehlikeli derhal iş başından uzaklaştırılmalıdır.

Avrupa, Küresel sermaye, Amerikan Yahudi Lobisi ve İsrail diyor ki bu zat Yeni Osmanlıcılık peşinde bütün Ortadoğu’yu liderliğine inandırdı. Türkiye’de iç sisteme hâkim güçleri de zaptu rapt altına alırsa Türkiye’nin yükselişi önlenemez… Yılanın başı küçükken ezilmelidir. Bu adam artık durdurulmalıdır.

Sarhoş, ceberrut, bilinçsiz (kafası kıyak) nesiller yetişiyordu. Bu zat okullara kuran dersi de koydu. Artık ahlaklı, terbiyeli, kul olduğunun bilincinde, Allah için söyleyen Allah için çalışan bir nesil yetiştirecek. Bu gidişat bizi tehdit eder. Bu zat cihatçı fundemantalizm peşinde diyip bitirelim.

Sanayide ve özellikle askeri sanayide kendine yeterliliği esas aldı. Bu yolla hangi gizli silahları yapacakları belli olmaz. Batı dünyası sürprizlerle karşılaşmak istemez.

AR-GE ye büyük önem veriyor ve Uzay araştırmalarına başladılar. Sürpriz keşifler yapabilirler. Batı dünyası bilimde ve her alandaki öncülüğünü kaybedebilir.

Enerjide kendi kendine yeterlilik peşindedir. Böyle giderse petrol kuyularının da başına oturacak Türkiye’den izinsiz bir gram petrol alamayacağız. Akdeniz’de dolaşamayacağız.

Bir değil üç nükleer santral birden yapıyor. Türkiye’nin bu gidişatı hiç iyi değil, her an her şeyimizi kaybedebiliriz.

Cari açığı kapatmak için her türlü çözümü arıyor. Bu açık kapanırsa ne yaparız? Biz bütçe açığı ve cari açık dengesizliğine bağlı olarak kurduğumuz sömürge rant düzeniyle gah not artırarak, gah not düşürerek kurduğumuz tuzaklara iterek ve düşürerek sömürüp gidiyoruz. Bu zat bu kaynaklarımıza da göz koydu.

Eskiden gelir iki kademede dolaşırdı. Küçük dolaşım, cılız akıntılı dere halkın üzerinden geçer, büyük dolaşım, büyük dere bu da beyaz Türklerin üzerinden geçerdi. Bu işin pompası ve depoları da yabancı güçlerin elinde idi. Bu dereler birbirine karışmazdı. Halk aza razı idi. Sen geldin uyandırdın! Bunu yapmamalıydın. Bunun bedeli ağır olacaktır.

Bunu sana yaptırmazlar, yaptırmayız, yapamayacaksın! Seni uyarıyoruz, bunları yapmamalısın, yapamazsın, yapmayacaksın!

SONUÇ: BU KADAR BAŞARI, BU KADAR BÜYÜK HEDEFLER! HAYALLERİ ZORLAYAN İŞLER.

BAŞARI ASLA CEZASIZ KALMAMALIDIR. URUN TAYYİP BEY’E

Gençlerin Düşüncesi Ne?

GENÇLERİN DÜŞÜNCESİ NE? 04 Temmuz 2013 Perşembe

Geçenlerde metro ile Aksaray’dan eve gidiyorum. Ayaktayım. Yanımda da yaşları 20-25 civarında olan üç genç kız var. Çok hareketli, çok heyecanlılar. Ellerinde Ergun Poyraz’ın “Amerika’daki imam” isimli bir kitabı var. Birbirlerine bir şeyler gösteriyorlar. Okuyorlar. Tartışıyorlar. Konuya bir yerden girdim. Başladılar benimle konuşmaya… Önce empati yaptım… Nereden geliyorsunuz? Ne yapıyorsunuz gibi sorular sordum. Taksim’den geliyoruz. 1 aydan beri Taksim’e gidip geliyoruz. Anladım ki militanlaşmış bir ekip.

Orada ne yapıyorsunuz? Direniş yapıyoruz! Aferin!

Ne için yapıyorsunuz? Devlet kurumlarını özelleştiriyor, büyük fabrika ve kurumları satıyor ona karşıyız!

Tamam, başka ne istiyorsunuz? Yeşil alanları yıkıyorlar.

Peki, satılan kurumları kim aldı? Veya kimlere satıldı, biliyor musunuz? TÜPRAŞ Koç’a Telekom başka birine, TELSİM-VADOFEN İngilizlere…

Koç üniversitesi hangi yeşil alana ve ne kadar orman alanı tahrip edilerek yapıldı? Kaç yüz gezi parkı büyüklüğündeki alana yapıldı, biliyor musun? Bilmiyorum ama ona da karşıyım. Ama elinden bir şey gelmiyor!

Devletin bu kurumlarını- yerlerini alan, talan, çalan adamlar bu hükümet ve Tayyip Bey hakkında ne düşünüyorlar biliyor musun?

Bilmiyorum!

Peki, Hundai fabrikası hangi tarım alanına kurulmuştur, biliyor musun? Bilmiyorum! (İçimden sen ne biliyorsun ki diye bir duygu geçti! Gülümsedim)

Peki devletin bütçesinin ne kadarı faize gidiyor, bu faiz kime veriliyor biliyor musun? Bilmiyorum ama faizi biz ödüyoruz.

Nasıl ödüyorsunuz? Bilmiyoruz ama vergileri biz veriyoruz!

Bak sana mekanizmayı anlatayım. Devlet bir bütçe yapıyor. Diyor ki gelirlerim şu kadar olacak giderlerim bu kadar olacak! Bunu sağlamak için sigaraya şu kadar, benzine bu kadar vergi koyulacak. Halk ne yapıyor? Bu malları hakiki değerinden daha fazla fiyatla alıyor, böylece devleti finanse ediyor.

Devlet ne yapıyor? Bir gelir- gider bütçesi yapıyor. Önce borçlarını ödemek için bir kaynak ayırıyor. Sonra millete vereceği cari harcamaları yapıyor, geriye bir şey kalırsa yatırım yapıyor. Kalmazsa yatırım yapmıyor. Ülkenin yapılması gereken ihtiyaçları bekliyor! Ülke yerinde sayıyor. Çağın gerisinde kalmaya mahkûm oluyor.

Devletin en önemli harcama kalemlerinden biri transfer harcamalarıdır. Bu harcama kalemi iki kısımdan oluşur. Mali transfer, sosyal transfer… İşte bütün belanın sebebi olan kalem bu mali transfer kalemidir. Faiz dışı fazla da, faiz giderleri de, anapara borçları da hepsi bu kalemin içindedir.

Bu harcama kalemi kime gidiyor biliyor musun? Bilmiyoruz!

Söyleyeyim. Faiz lobisine…

Bunların kim olduğunu biliyor musunuz? Bilmiyoruz!

İstanbul sermayesi ve onunla işbirliği yapan yabancı sermaye…

Türkiye’nin notunu indirip bindirende onlar, yatırım yapılabilir raporlarını verende onlar, “Atatürk’ün gençliğe hitabesinde belirttiği: müstevlilerin menfaatleriyle kendi menfaatlerini tevhit etmiş olanlarda onlar…”

Sen şimdi kimin adına yürüdüğünü biliyor musun? O esnada inecekleri durağa geldik konuşmak ve tartışmak isteği içinde istemeden ayrıldılar.

Kafalarında hakikatin ne olduğuna dair bir kıvılcım çaktırmıştım. Yol bitti. Vedalaşıp trenden indiler.

Sonuç: Sathi bilgilerle sokaklara sürülmüş bir yeniçeri ayaklanması, Kabakçı Mustafaların yeni versiyon şakirtleri…

Gençlerin düşüncesi ne? Kocaman bir hiç?!

Sloganların altında ne var? Hiç bir şey yok, kendini soyanları savunduklarını bilmiyorlar bile…

Ruhsuz, bilgisiz, felsefesiz bir direniş öyküsü

Faiz lobisi medyasının uydurduğu sahte kahramanlık hikâyeleri…

Bu direniş cahil gücünden istifade ile yapılan içi boş bir hamledir. Amma!

Piyonların değil fail asılların burnu kırılmazsa Genç Osmanlar, mazlum Menderesler trajedisine dönüşecektir.

GÜÇLÜ TÜRKİYE’NİN ANAHTARI: ATATÜRKÇÜLÜK

Bu memleket dünyanın asla ümit etmediği müstesna

mevcudiyetin yüksek tecellisine yüksek sahne olmuştur.

K.ATATÜRK

Milletimizin kurtarıcısı, devletimizin kurucusu Atatürk güçlü Türkiye’nin kurulmasında insanlık tarihi boyunca deniz fenerimiz olacaktır. Onun eşsiz kişiliği karizmatik şahsiyeti nesiller boyu milletimize rehberlik edecektir. ll. Cumhurbaşkanımız İsmet İNÖNÜ her çözümün kendisinden beklenmesi karşısında bunaldığı bir zamanda şöyle demiştir.”Ben Atatürk değilim. ATATÜRK’ TEN beklediklerinizi benden bekleyemezsiniz. Tarihçi M.Şakir ÜLKÜTAŞIR Eski Türklerde ve Moğollarda ülkesi için büyük işler yapan ululara ATABEY unvanı verilirdi, diyor. Beklenmedik işleri en ümitsiz dönemde beklenmedik sonuçlar yaratarak yapan bu zata milletimiz ATATÜRK unvanını vermiştir.

Behçet Kemal Çağlar şöyle bir hatırasını anlatır:”1964–65 yılları arasında Endonezya’ya gittiğimizde 105 milyon nüfuslu bir halkın 3,5 milyonluk Hollanda’ya nasıl sömürge olduklarını ve buna nasıl katlandıklarını mihmandara sorduğumuzda şu cevabı aldık; Biz Mustafa Kemal’den önce insanüstü gördüğümüz Avrupalı efendiye kafa tutabileceğimizi nereden bilecektik!

Atatürk büyük işlerin başarılmasında milletimizin yüksek vasıflarına büyük güven duymaktadır. “Büyük işleri büyük milletler yapar “,diyerek milletimizin, tarihten geleceğe insanlığın teşekkülünde, istikbalinde alacağı role ve misyona işaret etmiştir.”Ulusumuzun özel niteliği her işimizde başarımızın teminatıdır.”diyerek her işte her hedefi başarmakta doğrudan doğruya milletimizin yüksek karakterine dayanmıştır.”Her tür başarının sırrı her cins gücün, güçlülüğün gerçek kaynağı ulusun kendisidir.””Başlamış bulunduğumuz büyük icraatta milletimizin yüksek kabiliyeti ve yüksek aklıselimi başlıca başarı kaynağımız ve mürşidimiz olmuştur,”demiş yaptığı icraatların hesabını milletimize vermekten hiçbir zaman kaçınmamıştır. CHP’nin 2.Kongresi”nde “Gelecek için yapılan işlerin, yurt yararına kararlara bağlanırken (hesap verebilirliği kastederek), cumhuriyet ve halkçılık prensibinin millete yeni şerefler ve mutluluklar kazandıracağından hareket ediyoruz demiştir. Geleceğe yönelen tedbirler hakkında fikirlerimizi söylemeden önce, geçmişe ait olan olaylar hakkında bilgi vermek yıllardan beri süregelen davranış ve yönetimimizin milletimize hesabını vermek ödevim olduğuna inanıyorum, demiş, millete projelerini anlatmış, inandırmış ve hesap vermekten kaçınmamıştır. Atatürk milletimizin gerçek eğilimlerinin kesin takipçisi olmuş karakterini bu özle yoğurmuştur.” Bizim yolumuzu çizen içinde yaşadığımız yurt bağrından çıktığımız Türk milleti ve birde milletlerarası tarihin bin bir acıklı olay ve üzüntülerini yazan yapraklarından çıkarttığımız sonuçlardır.” Demiş bu tecrübeleri hem istiklal savaşımızda hem de bundan sonra başlattığı kalkınma savaşında bir bir uygulamıştır.”Ne derece zengin ve refah sahibi olursa olsun bağımsızlıktan yoksun bir millet insanlık karşısında uşak durumunda kalmaktan kurtulamaz. “ Atatürk milletimizin yüksek karakter ve gücünden aldığı desteği tarihi tecrübelerle birleştirerek en büyük eserim dediği Türkiye Cumhuriyetini kurmuş, hürriyet ve istiklal benim karakterimdir diyerek Milli Kurtuluş Savaşını başlatmış bu savaşı eğitim seferberliği ile sürdürmüştür.”…İşimiz ordunun zaferiyle bitmiş değildir. Bir millet irfan ordusuna malik olmadıkça, muharebe meydanlarında ne kadar parlak zaferler elde ederse etsin, o zaferin kalıcı sonuçlar vermesi ancak irfan ordusunun varlığı ile mümkündür. Bu ikinci ordu olmadan birinci ordunun çabaları boşa gider.” “…en mühim, en esaslı nokta eğitim meselesidir. Eğitimdir ki bir milleti hür, müstakil, şanlı, yüksek bir cemiyet halinde yaşatır, ya da bir milleti esaret ve sefalete terk eder.” ”Şimdiye kadar izlenmiş olan eğitim ve öğretim biçimlerinin ulusumuzun gerilemesinde en önemli nedenlerden biri olduğu kanısındayım. Onun için bir ulusal eğitim programından söz açarken, geçmişin asılsız uydurmalarından, yaratılışımıza uymayan yabancı düşüncelerden, doğudan ve batıdan gelebilen her türlü etkiden büsbütün uzak, tarihi ve milli varlığımıza uygun bir kültürü öne sürmüş bulunuyorum. Çünkü ulusal dehamızın tam olarak gelişmesi ancak böyle bir kültürle sağlanabilir. Rastgele bir yabancı kültürü kabullenmek şimdiye kadar peşine takıldığımız yabancı kültürlerin yıkıcı sonuçlarını tekrar ettirebilir. Kültür, düşünce milli ortama bağlıdır. O ortam milli karakteridir.”

“ Bilelim ki milli benliğini bilmeyen milletler başka milletlerin avıdır. Yetişecek çocuklarımıza ve gençlerimize görecekleri öğrenimin sınırı ne olursa olsun en önce ve her şeyden önce Türkiye’nin bağımsızlığına kendi benliğine ve milli geleneklerine düşman olan bütün unsurlarla savaşmak gereği öğretilmelidir. Dünyanın milletlerarası durumuna göre böyle bir savaş ortamının gerektirdiği ruhi unsurlarla donanmış olmayan fertlere ve bu nitelikte fertlerden oluşan toplumlara hayat ve bağımsızlık yoktur.” “Silah gücünden, her türlü zor ve madde gücünden daha etkili olan fikir gücüdür. Ulusumuzu bu alanda yetiştireceğiz.” “Türk çocuğu ecdadını tanıdıkça daha büyük işleri yapmak için kendinde kuvvet bulacaktır.” “Cumhuriyet; fikren, ilmen, fennen, bedenen kuvvetli ve yüksek seciyeli muhafızlar ister.” Atatürk; geleceği inşa etmek ve beka için eğitim yoluyla iç cepheyi sağlam tutmak gerektiğini belirtiyor ve şunları söylüyor. “ Asıl olan iç cephedir. Bu cephe bütün memleketin bütün milletin vücuda getirdiği cephedir. Görünür cephe, doğrudan doğruya bir ordunun düşman karşısındaki silahlı cephesidir. Bu cephe sarsılabilir, değişebilir, yenilgiye uğrayabilir. Fakat bu hal hiçbir vakit bir memleketi bir milleti mahvedemez. Önemli olan memleketi temelinden yıkan, milleti esir ettiren iç cephenin çökmesidir. Bu gerçeği bizden iyi kavramış olan düşmanlar, bu iç cephemizi yıkmak için yüzyıllarca çalışmışlar ve çalışmaktadırlar. Bu güne kadar da başarmışlardır da… Gerçekten kaleyi içinden almak dışından zorlamaktan çok kolaydır.” Bu nedenle ”Gençliği kesinlikle ülkücü ve ülkesiyle ilgili olarak yetiştirmek herkesin hepimizin her devlet adamının başta gelen görevidir.”ll. Meşrutiyet dönemi aydınlarından kimileri bu ülküden yoksun yetişmişlerdi. Türk milletini tanımakta ve onun yapacaklarını teşhis ve tayin etmekte tereddütleri vardı. Bunlardan bazıları Sivas Kongresi’nde mandacılığı savunuyor ve şöyle diyorlardı.”Her halükarda bir korumaya muhtacız bunun en açık delili devlet gelirlerinin ancak borcumuzun faizini karşılamasıdır. ll. Meşrutiyet dönemi bakanlarından (Kara) Vasıf Bey şöyle demişti;”400 ila 500 milyon lira borcumuz var. Bu parayı kimse kimseye bağışlamaz. Bize bunu ödeyin diyecekler. Hâlbuki bizim gelirlerimiz bu paranın faizine bile kâfi değildir. O zaman müşkül durumda kalacağız. Bunun için bağımsız yaşamaya mali durumumuz müsait değildir… Parasız ordusuz ne yapabiliriz.”Şartların ve düşüncelerin bu merkezde olduğu bir dönemde milli mücadeleye kutsal çılgınlıktır diyenlere o şu cevabı vermiştir:”Hayır bu bir kutsal hesaptır.”

l. Dünya Savaşında Alman komutanların sömürge valisi edasıyla yaptıkları işleri ve milletimizi hor ve hakir gören anlayışları onu sinirlendirmiş, Türk ordusunun komutasının Almanlara verilmesini hazmedememiş, savaşta bile her vesile ile buna karşı koymuştur. Bağımsızlık benim karakterimdir demiş ve bütün hayatı boyunca hayat felsefesi olarak bu ilkeye bağlı kalmış ve bu ilkeye dayanmıştır.”Adalet dilenerek ve acındırmak gibi bir ilke yoktur. Türk milleti ve Türkiye’nin yarınki çocukları bunu bir an akıllarından çıkarmamalıdırlar.””Devletin bağımsızlığı kutsaldır, o sonsuza kadar güvence altında bulunmalı ve korunmalıdır.””Devlet idaresinde kabul edilen güç birdir ve milletindir.” “Türk devletinin dayandığı temeller tam bağımsızlık ve kayıtsız şartsız millet egemenliğinden ibarettir.” Atatürk ifade ettiği bu prensipleri Türk dış politikasının da temeli yapmıştır. Bu ilkeler şu şekilde özetlenebilir:

—Ülke bütünlüğümüze ve içişlerimize karışılmaması

—Başka ulusların iç işlerine karışılmaması

—Bağımsızlığın korunması

—Karşılıklı saygı

—Yurtta sulh cihanda sulh(Sulhperverlik)

—Milletimize karşı geçmişte yapılmış haksızlıkların ve emri vakilerin tamir ve izale edilmesi .(Hatay meselesinde olduğu gibi) Kurtuluş Savaşı ruhunun ve misakı milli idealinin devam ettirilmesi.

—Dış siyasetin iç siyaset ve iç örgütlere dayanması(millilik) prensibi.

—17 Mart 1937’de söylediği “Bencillik şahsi olsun milli olsun daima fena telakki edilmelidir.”

“ Büyük davamız en medeni ve en müreffeh millet olarak varlığımızı yükseltmektir.””Türkiye’nin açık ya da kapalı olarak çılgınca saldırılara hedef olmasının nedeni zulme uğrayan milletlere kurtuluş yolunu göstermesidir.”demiş milletimizin tarihten geleceğe öncü olma rolünü ve misyonunu açıkça ortaya koymuştur.

Atatürk inkılâplarla pekiştirdiği kutsal davamızın temel hedeflerini şöyle özetlemiştir.”Sömürgecilik ve emperyalizm yeryüzünden yok olacak ve yerlerine uluslararasında hiçbir renk, din ve ırk ayrımcılığını gözetmeyen yeni bir uyum ve işbirliği çağı egemen olacaktır.” Bu sözü söylediği zaman Avrupa’da ırk üstünlüğü teorilerinin ve sömürgeciliğin faziletlerinin uygarlaştırma görevlerinin anlatıldığı sözde bilimsel bir çağ yaşanıyordu. Atatürk’ün ortaya koyduğu rasyonalizm ve kaynağını Türk milletinin ruhundan alan eylem planına milli siyaset ve Türk İnkılâbı adı veriliyordu. Milli siyaset dediğimizde kastettiğim anlam şudur:”Milli sınırlarımız içinde her şeyden önce kendi kuvvetimize dayanmak, kendi varlığımızı koruyup, memleketin gerçek mutluluğu ve bayındırlığı için çalışmak, gelişi güzel, aşırı istekler ardında milleti oyalayıp zarara sokmamak, uygar dünyadan uygarca, insanca davranış ve karşılıklı dostluk beklemek…”

Atatürk’ün devlet adamı olarak gelecek nesillere açık miras olarak bıraktığı temel istek şudur:”Hürriyetinde eşitliğinde adaletinde istinat noktası milli hâkimiyettir.”Bu prensip gücünü millet iradesinden alan meşruiyet prensibidir. Atatürk’ün Türk milletine olan inancı kesin ve çok büyüktür.”Milletin istiklalini yine milletin azim ve kararı kurtaracaktır.””Milletle birlikte fedakâr ane çalışacağım… Sine-i milletten ayrılmayacağım.” “Kendisine bir ulusun kaderi verilen insanlar, milletin iktidar makamlarını yalnız ve ancak yine milletin gerçek ve başarılabilir yararları yolunda kullanmakla yükümlü olduklarını bir an akıldan çıkarmamalıdırlar.”Ulus hızlı ve kesin adaleti sağlayan uygar yönetimler ister “”Hükümet ülkede kanunu egemen kılmak ve adaleti iyi dağıtmakla yükümlüdür.” ” “Bir kimsenin yaşadıkça memnun ve mutlu olabilmesi için yapması gereken şey kendisi için değil kendisinden sonra gelecek nesiller için çalışmaktır.”

Alaksandr Soljenitsin “Kanser Koğuşu” adlı eserinde” üretim tarzının değişmesiyle insan tabiatının değişmeyeceğini gözü doymaz insanların burjuva düzeninde mevcut olduğu gibi sosyalist düzende de mevcut bulunduğunu belirtmiştir. Bir takım ideolojik takıntıların bilim zannedildiği bir dönemde gerçekçilikten ve pragmatizmden hiçbir zaman ayrılmayan Kurtuluş Savaşı kahramanımız “Görev karşılığı olmayan hak mevcut değildir.” Diyerek ideolojiler üstü bir duruş sergiliyordu.”En büyük gerçekler ve ilerlemeler düşüncelerin serbestçe ortaya konması ve karşılıklı söylenmesiyle ortaya çıkar ve yükselir.”diyerek, tartışma ilim zihniyeti ve istişarenin önemine vurgu yapmaktadır. Atatürk milletimizin yüksek vasıflarını zikretmekten ve bu vasıflara dayanmaktan bir an olsun ayrılmamıştır.”Türklerin ruhen demokrat doğmuş bir millet olduğuna ve hatta dünya üzerinde yaşamış ve yaşayan milletler arasında ruhen demokrat doğan yegâne millet olduğuna” inanmaktadır.

”Dünyada her topluluğun varlığı ve değeri özgürlük ve bağımsızlık hakkı malik olduğu ve yapacağı medeni eserlerle orantılıdır,”diyerek insanlık tarihinde rol oynamak için yaratıcı büyük bir hamle yapmamız gerektiğini belirtmektedir. Bunu yapabilmek için ulusun mutlak surette her yönden bağımsız olması gerektiğine işaret etmektedir. ”Bir ulusun doğrudan doğruya yaşayışıyla, yükselmesiyle düşkünlüğüyle ilgili olan en önemli faktör ulusun ekonomisidir.” ”Tam bağımsızlık ekonomik bağımsızlıkla mümkündür.””Bir devletin maliyesi bağımsızlıktan yoksun olunca o devletin bütün kısımlarında bağımsızlık felç olmuştur.””Devleti yaşatmak için dışa başvurmaksızın memleketin kaynak ve gelirleriyle idare etmek çare ve önlemlerini bulmak gereklidir.” “Kalkınacağız diye gereksiz yere borç almak ülkeye felakete sürükler.” ”Devlet ve fert birbirine karşı değil, birbirinin tamamlayıcısıdır.” “Bizim izlediğimiz devletçilik kişisel çalışma ve etkinliği esas tutmakla birlikte olabildiği kadar az zaman içinde milleti refaha ve memleketi bayındırlığa eriştirmek için milletin genel ve yüksek menfaatlerinin gerektirdiği işlerde özellikle ekonomi alanında doğrudan ilgili kılmaktır.” ”Bizim tatbikini uygun gördüğümüz prensip şudur: Kişiler ve şirketler devlet teşkilatına oranla zayıftırlar. Serbest rekabetin toplumsal sakıncaları da vardır. Güçlülerle zayıfları yarışta karşı karşıya bırakmak gibi… Ve nihayet kişiler bazı büyük ortak çıkarları gerçekleştirmeye ve bu amaçla çalışmaya muktedir olamazlar.” “Siyasi ve askeri zaferler ne kadar büyük olursa olsun ekonomik zaferlerle taçlandırılmazsa kazanılacak başarılar yaşayamaz ve sürekli olamaz.””Sanayileşmek en büyük milli davamızdır.” ”Büyük davamız uygar ve kalkınmış bir ulus olarak varlığımızı yükseltmektir.””Yurdumuzu dünyanın en bayındır ülkeleri seviyesine çıkartacağız.”

Atatürk batıya karşı nihai hesaplaşmanın muasır medeniyet seviyesini aşmakla mümkün olacağını görüyor, bunu süratle tamamlamak için azimle ve gayretle çalışmak gerektiğini söylüyordu.”Bizce zaman ölçüsü geçmiş asırların gevşetici zihniyetine göre değil asrımızın sürat ve hareket mevhumuna göre düşünülmelidir.”Atatürk milletimizi çağlar üzerinden sıçratacak bir hamlenin hesabını yapıyordu. Dünyada hakiki huzurun temini yolunda asal güç merkezi olmamız gerektiğini düşünüyordu.”Kurumlarda değil düşüncelerde temelli bir inkılâp yapmış olan büyük Türk milletinin dinamik idealidir. Bu ideal en kısa zamanda başarmak için fikir ve hareketi beraber yürütmek mecburiyetindeyiz”

1Kasım 1937 “de TBMM’de yaptığı konuşmada “Ekonomik kalkınma, Türkiye’nin hür, müstakil, daima daha kuvvetli, daima daha refahlı Türkiye idealinin belkemiğidir. Türkiye bu kalkınmada iki büyük kuvvet serisine dayanmaktadır. Toprağın iklimleri ve zenginlikleri ve başlı başına bir servet olan coğrafi vaziyeti ve bir de Türk milletinin silah kadar makine tutmaya yarayan kudretli eli ve milli olduğuna inandığı işlerde ve zamanlarda tarihin akışını değiştirir celadetle tecelli eden yüksek sosyal benlik duygusu.”

Atatürk işaret ettiği hedeflere varılmasında engel teşkil eden aşağılık psikolojisinin yenilmesi, bilgisizliğin aşılması için Türk inkılâplarını uygulamaya koymuş yüreğinin bütün derinliği ile şöyle haykırmıştır: ”Ne mutlu Türküm diyene”,”Bir Türk dünyaya bedeldir”,”Türk, çalış, güven, övün””Muhtaç olduğun kudret damarlarındaki asil kanda mevcuttur.” Bu sözler aynı zamanda batıya karşı kendini küçük gören kategorik zihniyete karşı bir başkaldırı bir ayaklanma idi.

“Osmanlı Devleti’nin sükûtu batıya karşı elde ettiği muzafferiyetlerden çok mağrur olarak kendisini Avrupa milletlerine bağlayan rabıtaları kestiği gün başlamıştır.” demiş hiçbir başarının üzerine ilelebet oturulamayacağını bu durumun devam etmesi için sürekli dikkat ve çalışmak gerektiğini belirtmiştir. “Gözlerimizi kapayıp tek başımıza yaşadığımızı düşünemeyiz. Yurdumuzu bir çember içine alıp dünya ile ilişkisiz yaşayamayız: Tersine gelişmiş ve yükselmiş bir ulus olarak uygarlık alanı üzerinde yaşayacağız Bu hayat ancak bilimle, teknikle olur. Bilim ve teknik nerede ise oradan alacağız ve her yurttaşın kafasına koyacağız. Bilim ve teknik için sınır ve koşul yoktur.” ” Türk milletinin yürümekte olduğu medeniyet ve yükselme yolunda elinde ve kafasında tuttuğu meşale müspet ilimdir.”, ”Biz batı uygarlığını taklit yapalım diye almıyoruz.””Dinimiz ilim Çin’de bile olsa gidin alın diyor.” “Medrese uleması bütün ilimlerin Kuran’dan başka bir yerde bulunamayacağını ilan ederek hem müspet ilimlerde hem teolojik ilimlerde gelişmemizi engelliyordu.”“Uygarlığın yeni buluşlarının ve fennin cihanı değişmeden değişmeye sürükleyip durduğu bir devirde yüzyılların eskittiği köhne zihniyetlerle geçmişe kölecesine bağlılıkla varlığımızı sürdürmemiz mümkün değildir.” ”Dünyada her şey için maddiyat için maneviyat için, muvaffakiyet için, en hakiki mürşit ilimdir fendir. İlim ve fennin haricinde mürşit aramak gaflettir, dalalettir, cehalettir. Yalnız ilim ve fennin yaşadığımız her dakikadaki safhalarının tekâmülünü idrak etmek ve terakkiyatını zamanında takip etmek şarttır.” Demiş skolâstiğin yerine aklın, nakilciliğin yerine deneye dayalı bilim zihniyetinin yerleştirilmesi için modern eğitime ve bunun için zihniyet ortamının oluşması için demokratik laikliğin uygulanmasına geçilmiştir.

Atatürk müspet ilimlerde ve din ilimlerinde ilerlemek için Türk dilini, tarihini ve ilahiyatını araştırmak üzere araştırma merkezleri kurmuş, Elmalı Hamdi Yazır’a yaptırdığı Kuran tefsirinin masraflarını bizzat kendisi karşılamıştır. Atatürk’e göre” hiçbir ulus yoktur ki ahlaki temellere dayanmadan yükselsin.” Gene Atatürk’e göre halka doğru din ve dini bilgi öğretilmezse bu boşluk kötü emelleri için milletimizi zehirleyen düşmanlarımız tarafından doldurulur ve aleyhimize kullanılır.”Ulusu yok eden, tutsak eden yakın kötülükler hep din kılığındaki inançsızlık ve kötülükten gelir.” “Bu millet terbiyesini aileden alır.” Diyerek milli ve dini terbiyenin aileden başlatılması gerektiğini önemle vurgular.

Atatürk ekonomide, savunmada ve ideolojide tarihi köklerimize dayanan bağımsız ve hümaniter bir rol üzerinde azimkâr bir zihniyetle durmuştur.”Ordumuz Türk birliğinin, Türk kudret ve kabiliyetinin Türk vatanseverliğinin çelikleşmiş bir ifadesidir. Ordumuz Türk topraklarının ve Büyük Türkiye idealini tahakkuk ettirmek için sarf etmekte olduğumuz sistemli çalışmaların yenilmesi imkânsız teminatıdır.” ”Ordumuzun silah ve teçhizatını memleketimizde yapmak emelimiz tahakkuk yolundadır. Harp sanayi tesisatımızı daha ziyade inkişaf ve tevsi için alınan tedbirlere devam edilmeli ve endüstrileşme mesaimizde de ordu ihtiyacı ayrıca göz önünde tutulmalıdır.””Bu yıl içinde denizaltı gemilerimizi memleketimizde yapmaya başladık Hava kuvvetlerimiz için yapmış olduğumuz üç yıllık program büyük milletimizin yakın ve şuurlu alakasıyla şimdiden başarılmış sayılabilir. Bundan sonrası için bütün uçaklarımızın ve motorlarının memleketimizde yapılması ve hava harp sanayimizin de bu esasa göre inkişaf ettirilmesi uygun olur. Hava gücünün aldığı önem göz önünde tutarak bu mesai planlaştırmak ve bu mevzuunu layık olduğu önemle milletin nazarında canlı tutmak lazımdır.” ” Endüstrileşmek en büyük milli davalarımız arasında yer almaktadır. Çalışması ve yaşaması için ekonomik elemanları memleketimizde mevcut olan büyük küçük her çeşit sanayiyi kuracağız ve işleteceğiz. En başta vatanın savunması olmak üzere mahsullerimizi kıymetlendirmek ve en kısa yoldan ileri ve refahlı Türkiye idealine ulaşmak için bu bir zarurettir.” “İktisat savaşımız devam ediyor uzun sürecektir. Fakat bunda mutlaka muzaffer olacağız.” Atatürk milli ekonominin yerli, kendi kendine yeterli; hammadde çıkartılmasından üretimin son aşamasına kadar her merhalede bütünleşmiş, tam istihdamın, hızlı kalkınmanın, ticaret ve ödemeler dengesinde denkliğin, fiyat istikrarının korunması, yurt içi tasarrufların artırılmasını ve ekonomide otarşiyi öngörmektedir.

Atatürk’ün bu gün bilgi kirliliği yaratılan kimlik tartışmalarına da çözüm getirecek anlayışı sergilediği görülmektedir. ”Türkiye halkı ırkça, dince ve kültürce ortak birbirine karşılıklı saygı ve özveri duygusu ile dolu alın yazısı ve yararları özdeş bir toplumdur,” demiş milleti dil, kültür ve mefkûre birliği ile birbirine bağlı zengin tarihi ve siyasi hatıra mirasına sahip olan vatandaşların teşkil ettiği bir heyet olarak tanımlamıştır. Milletin bir arada yaşama iradesinin “beraber sevinerek, beraber üzülerek mazideki müşterek zafer ve yeis mirasına bağlı kalarak, istikbalde tahakkuk ettirilecek benzer sıkıntılara beraber direnerek birlikte yaşama iradesinin bir potada pişerek oluşması olarak görmüştür”.Buna topluluk (İçtimai şuur) ruhu adını vermiştir. Atatürk ”Türk milleti milli hisle insani hissi yan yana düşünmekten büyük zevk alır.”diyerek milli kimlikle insani kimliği iç içe geçmiş halkalar olarak tasavvur etmektedir.

Atatürk’e göre devlet, millet, egemenlik, ulusal hedefler milli köklere dayanmalıdır ve kendi kendine yeterliliği hedef almalıdır. Türk inkılâbının temel hedefi “muasır medeniyet seviyesinin üstüne çıkmaktır. Bu hedefe ulaşmakta toplumun ihtiyaçları, dünya şartları, gerçekçilik ve yapılabilirlik temel metottur. Bunu başarmak için insan üstü çaba, ilim zihniyeti, azimkar bir inanç temel motivasyon kaynağıdır. Atatürkçülük dogmatik ve fanatik bir inanç ve ideoloji olmayıp Türkiye’nin ve dünyanın özel şartlarında ortaya çıkmış Türk milli karakterinin yüksek tezahürüdür. Bu özelliği dolayısıyla tenkide açık Türk toplumunu kavrayıcı ve kurtarıcı temel çıkış kaynağıdır. Atatürkçülüğün temel dayanakları ve hedefleri; milli tarih bilinci vatan ve millet sevgisi, milli dil, bağımsızlık ve özgürlük, egemenliğin millete ait olması, çağdaş uygarlık seviyesinin üstüne çıkma azim ve kararlılığını mütemadiyen sürdürmek… Milli kültürü geliştirmek ve ahlaken bilinçlenmek, milli birliği ve beraberliği korumak, ordunun, mektebin ve dinin siyaset dışında ve üstünde tutulması prensiplerinden oluşmaktadır.

Atatürk eylem ve hedeflerinde plancı gerçekçi, müdahalecidir. Hayatın kendiliğinden akıp gitmesine razı değildir.” Medeniyet yolunda muvaffakıyet hayat şartıdır.”Atatürk uluslararası ilişkilerde eşitlikçi(aynı zamanda vatandaşa karşı muamelede de) ,hümaniter, dünya barışına hizmet yolunda işbirlikçi ve dinamik bir anlayışa sahiptir. Atatürk insanlığın ilerlemesi ve sürekli barış için de bu günlere ışık tutan fikirler ileri sürmüştür.”İnsanlığı mesut edeceğim diye onları birbirine boğazlatmak insanlık dışı ve son derece üzüntü vericidir.””Milletin hayatı bir tehlike ile karşılaşmadıkça harp bir cinayettir.” ”Bir insan mensup olduğu milletin varlığını düşündüğü kadar bütün cihan milletlerinin huzur ve refahını da düşünmeli ve kendi saadetine ne kadar kıymet veriyorsa, bütün dünya milletlerinin saadetine hizmet etmelidir. ”Dünyada ve dünya milletleri arasında sükûn ve iyi geçim olmazsa bir millet kendisi için ne yaparsa yapsın huzurdan mahrumdur. İnsanlık bir uzuv gibidir vücudun en ucundaki acıdan bütün aza müteessir olur.” ”Eğer devamlı barış isteniyorsa kitlelerin durumunu iyileştirecek uluslar arası tedbirler alınmalıdır. Tüm insanlığın refaha ulaşmaya açlık ve baskıdan kurtulmaya ihtiyacı vardır. Dünya vatandaşlarını haset aç gözlük ve kinden uzaklaştıracak şekilde eğitmek gereklidir.” “İnsanları birbirine yaklaştıracak yegâne vasıta onları birbirine yaklaştırmak, onları birbirine sevdirmek, karşılıklı maddi ve manevi ihtiyaçlarını temine yarayan hareket ve enerjidir.” ”Kendimizi düşündüğümüz kadar başka milletleri de düşünmeliyiz.”

Atatürk Türkiye’yi yönetenlere şu tarihi vasiyeti yapmaktadır.”Kendilerine bir milletin kaderi emanet edilen adamlar o milletin kuvvet ve kudretini yalnız ve ancak yine milletin hakiki ve vazgeçilmez menfaatleri yolunda kullanmakla mükellef olduklarını bir an hatırlarından çıkarmamalıdırlar. Bu adamlar düşünmelidirler ki bir memleketi zapt ve işgal etmek o memlekete sahip olmak için kâfi değildir. Bir milletin ruhu zapt olunmadıkça, bir milletin azim ve iradesi kırılmadıkça o millete hâkim olmanın imkânı yoktur. Hâlbuki asırların oluşturduğu bu milli ruha hiçbir kuvvet mukavemet edemez.”

Atatürk’ün temel hedefi; çağlar üzerinden aşarak, dünyaya lider, huzur ve barış çağının kurucusu ve koruyucusu Büyük Türkiye projesini gerçekleştirmektir. Onuncu Yıl Nutku’nun son paragrafında söylediği “Şunu ehemmiyetle tebarüz ettirmeliyim ki Türklüğün unutulmuş üstün medeni vasfı üstün medeni kabiliyeti bundan sonraki inkişafı il e atinin yüksek medeniyet ufkundan yeni bir güneş gibi doğacaktır. “Bu söz hayalleri zorlayan büyük bir patlamanın mutlaka gerçekleşeceğine işaret etmektedir. Bunun gecikmesi milletimizde gerilim yaratmıştır. Zaman geçtikçe daha iyi anlaşılmaktadır ki; Atatürk”ün fikir ve eylemleri milletimizin ve insanlığın kurtuluşunda yegâne çözüm yoludur.

KAYNAKÇA

Abalıoğlu, Yunus Nadi,”Atatürk’ün Muazzam Eseri”,İstanbul,1938.

ATATÜRK İLKELERİ VE İNKİLAP TARİHİMİZ, KKK’lığı yayını, Ankara,1972.

ATATÜRK’ÜN SÖYLEV VE DEMEÇLERİ, AÜ, Türk İnk. Tar. Ens yayını, Ankara,1952.

ATATÜRKÇÜLÜK,(l-ll-lll) Genel Kurmay Başkanlığı yayını, Gen. Kur. Basımevi, Ankara,1983.

ATATÜRKÇÜ DÜŞÜNCE SİSTEMİ, A.Ü Türk İnk. Tar. Ens. Yayınları, Ankara,1952.

Aysan, Mustafa,”Atatürk’ün Ekonomik Kalkınma Modeli’,cilt l–2,Genel Kurmay yayını, Ankara,1983.

Cevizoğlu, Hüseyin,”Atatürkçü Düşünce ve Sonuçları”,KKK Güçlendirme Vakfı yayını no: l,Ankara,1980.

Cevizoğlu, Hüseyin,”Dinimiz Neyi Emretti Atatürk Ne Yaptı”,KKK. Güçlendirme Vakfı yayını no:2,Ankara,1980.

Giritli, İsmet,”Atatürkçülük ve İdeoloji”,Atatürk Araştırma Merkezi yayını, no:6,Ankara,1992.

İnan, Afet,”Mustafa Kemal Atatürk’ten Yazdıklarım”,MEB yayınevi 1000Temel Eser, Ankara,1971.

İnan, Afet,”Atatürk Hakkında Hatıralar Belgeler”,Türk Tarih Kurumu yayınevi, Ankara,1950.

İnan, Afet,”Devletçilik İlkesi”,Türk Tarih Kurumu yayınevi, no:14,Ankara,1972.

İnan, Afet,”Medeni Bilgiler” Türk Tarih Kurumu yayınevi, Ankara,1969.

Karal, Enver Ziya,”Atatürk’ten Düşünceler”,T.İş Bankası kültür yayınları, no:1,Ankara,1956.

Kışlalı, Ahmet Taner,”Kemalizm Laiklik ve Demokrasi”,İmge Kitapevi,5.baskı, Ankara,1994.

Kışlalı, Ahmet Taner,”Siyasal Sistemler”,İmge Kitapevi,4.Baskı, Ankara,1998.

Kocatürk, Utkan,”Atatürk’ün Fikir ve Düşünceleri”,Turhan yayınevi, Ankara,1984.

Kumkale, Tamer Tahir,”Atatürk’ün Ekonomi Mucizesi”,Pegasus yayınları no:100,İstanbul,2007.

NUTUK, Cilt l-ll, AÜ. İnk. Tar. Ens. Ankara,1960.

ÖZDEYİŞLERİYLE ATATÜRK, Gen Kur ATESE Başkanlığı yayınları, Atatürk Serisi, no:10,Gen. Kur. Basımevi, Ankara,1981.

Ülken, Yüksel,”Atatürk ve İktisat”,T.İş Bankası Kültür yayınları no:4,Ankara,1981.

ABD’NİN İSRAİL’İ DESTEKLEMESİNİN STRATEJİK VE JEOPOLİTİK NEDENLERİ

Kimi analizciler dünyayı Yahudilerin idare ettiğine dair peşin hükümden kaynaklanan ön yargı ile Siyonist ejderha tasavvuru yapıyorlar. Bu tasavvur o derece genelleştirilmiştir ki İslamcı duyarlılığa sahip çevrelere has bir bakış açısı sanılabilir. Hâlbuki Türkiye’de ve dünyada aynı tasavvura sahip ciddi miktarda liberal ve sosyalist mevcuttur. Nitekim Sn Erdoğan’ın Şimon Peres’e çıkışmasından sonra; Sn Demirel’den Dışişleri’nin kimi emekli monşerlerine kadar uzanan çizgide bulunan çevrelerde aynı tepkiyi verdi. Türkiye bu işten çok zarar görür dediler. Bu durum gösteriyor ki Yahudilerin çok muktedir bir kapasiteyi temsil ettiğine dair temel faraziye sadece İslamcı kesimlere ait hassasiyet değilmiş. İslamcılar dünyayı Yahudiler idare ediyorlar derken karşıt görüşü savunan batıcı liberal çevreler hayır bu görüş aşırı genelleme ve abartmadır diyor ve itiraz ediyorlar arkasından da batı ile ilişkilerimizi İsrail’le özdeş gören bir anlayışı savunuyorlar. İş bununla da kalmıyor. İsrail’le ilişkilerimizin bozulmasını batı bloğundan kopma, batıdaki çıkarlarımızı koruyamama tehlikesiyle eşdeğer buluyorlar. Aslında bu bakış açıları arasındaki fark şudur: Bu Hasan’dır, söylemi ile Hasan budur söylemi kadardır. Gerçekte Yahudiler dünya çapında bu kadar muktedir midir? Kadiri mutlak bir gücü mü temsil ediyorlar? 1,5 milyar Çinli,1,5 milyar Hindu dünyada bu derece tesirli değilken toplam 15–20 milyon kadar olduğu söylenen ve dünya nüfusunun binde iki buçuğunu temsil eden çok dağınık bir halkın bunu nasıl başardığı ayrı bir tartışma konusudur. Ancak işin bu yönüne girmeden azlık faktörünün, başkalarının sopası olarak kullanılma faktörünün, dünyanın 4000 yıllık tüccarı olma gücünün başkaları tarafından nasıl kullanıldığına dair derin bir akıl yürütmede bulunmadan anlaşılmayacağı ortadadır.

Acaba ABD İsrail’i niçin bu kadar fütursuzca destekliyor? ABD’nin iç sistemi hangi dengeler üzerine kurulmuştur? Batının onun başat gücünü temsil eden ABD’nin Ortadoğu politikası hangi esaslar üzerine inşa edilmiştir? Batının İslam tasavvuru nedir, dünyanın İslam tasavvuru ne olmalıdır yönündeki temel çıkarı nedir? Ortadoğu’nun uzaktan kontrol altına alınması mümkün müdür? Ortadoğu’da dağınık ve çatışmacı devletler sisteminin devam etmesi için yakından denetlenmesi gerektiğinin önemi nedir? Bütün bunları yapıyorken suçu başkalarının üstüne atmakta İsrail hangi fonksiyonları yerine getirmektedir? Ortadoğu ve hatta dünya nezdinde İsrail günah keçisi haline getiriliyorken batının direk suçlanmaktan münezzeh kılınmasının yararları nelerdir? İslam’ın küresel çapta misyoner yönünün tahrip edilmesinde İsrail hangi eşsiz görevleri yerine getirmektedir? Bu konuların derinlemesine analiz edilmesi gerektiği değerlendirilmektedir. Şimdi bu soruların kısa kısa cevaplarını araştırarak ABD’nin İsrail’i kayıtsız şartsız desteklemekteki çıkarını çözmeye çalışalım.

1.ABD iç dengelerinde Yahudiler önemli bir denge faktörüdür. WASP Beyaz Anglo sakson kimliğini temsil eden misyonda Zenciler,(Afrika kökenli Amerikalılar=Afroamerikan) Almanlar, Fransızlar, Meksikalılar(Hispanikler) arasındaki iç dengede İngiliz kökenli Amerikalılarla birlikte Yahudiler Amerikan devlet sisteminde iç dengelerin asli unsurunu meydana getirmektedirler. ABD’deki Yahudiler Amerika’ya sadakat noktasında Amerikan aşırı milliyetçiliğinin ayrılmaz bir halkasıdır. Kaldı ki ABD bu vatandaşlarının sadakatini, ticari gücünü, sanayiye hâkim maddi gücünü İsrail Devletinin korunması noktasında tepe tepe kullanmaktadır. Amerika’daki Yahudi gücü Amerikan kimliğinin teşkilinde en zayıf halkayı temsil ederken sadakatin en kuvvetli yönünü oluşturmaktadır. Ortadoğu’daki istihbaratın bile İsrail üzerenden yapıldığını Irak Savaşı esnasında gördük… Amerikan aşırı milliyetçiliğini temsil eden Neo-Con’lar içinde evangelizmin ideolojik olarak rolü ve Yahudi fikir ve devlet adamlarının miktarı herkes tarafından bilinmektedir. Bush’un çevresindeki en aşırı milliyetçi devlet adamlarının en radikal unsurların Yahudilerden teşkil edildiğini biliyoruz.

2.ABD’nin Ortadoğu, Kuzey Afrika ve Güneydoğu Asya politikası bölge devletlerinin bir araya gelememesi ve çatışması konsepti üzerine kurulmuştur. Mesela bir araya gelmiş Türkiye, İran, Irak ve Suriye birliği bile 20–30 yıllık süreçte Avrupa Birliği kapasitesinde güç üretmeye ve iktisadi sosyal ve askeri kapasite yaratmaya batının liderlik gücüne alternatif bir potansiyeli harekete geçirmeye muktedirdir. İsrail bir devlet olarak batının garnizon üssüdür. Bölgedeki bütünleşmeler batıdan önce İsrail tarafından tehdit olarak algılanacaktır ve bertaraf edilmeye çalışılacaktır. Bu duruş batının bölgedeki çıkarlarını aktif ve ölümüne savunan bir güvenlik paranoyası yoluyla İsrail tarafından batı adına ve batı için hakkıyla yerine getirilmektedir.

3.İsrail bu görevi yerine getirirken batı özellikle onun öncü gücünü temsil eden ABD hiçbir zaman ön plana çıkmamakta, Ortadoğu’daki geri ve akılsız halkları uzlaştırmak için insani yolla hareket ediyormuş görünerek direkt suçlanmamaktadır. Kısaca başkalarını başkasının sopasıyla döverken kendisi hiçbir zaman ön planda görülmemektedir.

4.Küçük bir çocuğun eline kocaman bir sopa verip koca koca adamları dövdürürseniz, sonuç şöyle olur. O kocaman adamların vakarı gider bütün dünya nezdinde gülünç duruma düşerler. Bu durum İslam’ın geri ve ilkel din olduğuna dair batı propagandalarına imkân ve kapasite yaratır. Ayrıca İslam’ın Asya ve Afrika’daki yayılmasını durdurarak Hıristiyan misyoner çalışmaları için alan ve boşluk yaratır. Bu durum Afrika’yı stratejik yayılma alanı olarak ilan eden ABD için emsalsiz fırsatlar sunar.

5.İsrail batı açısından Akdeniz’in doğusunda tutturulmuş acil müdahale üssü gibidir. Haritaya bir bakıldığında Ortadoğu’ya müdahale etmede İsrail’in güvenliği bahanesinden daha tesirli bir gerekçe bulabilir misiniz? Bu gerekçenin ne derece tesirli olduğunu İsrail’in Güney Lübnan ve Gazze harekâtında çoluk çocuk suçsuz günahsız insanları üzerine ateş ve ölüm yağdırırken nasıl haklı ve makul karşılandığını gördük ve yaşadık… Bölgede bir İsrail Devletinin bir an için bulunmadığını düşünün hangi gerekçe ile ve hangi gaye ile batı bu bölgeye müdahale etme hakkını bulacaktır. Bölgenin bütünleşmesi kendi aralarında entegrasyona gitmesi, ölçek ekonomiler yaratması, petrol ve diğer zenginliklerine sahip olması batının dünya liderliğini bitirecektir. Bu durum ABD’nin hayati derecede stratejik çıkarlarına aykırıdır. Bütün bu gayelerin yerine getirilmesinde bölge halklarının küçük bir çocuğa dövdürülmesinde İsrail eşsiz bir seçenek sunmaktadır. Husumetin ve kinin Museviler üzerinde toplandığı garnizon üssü, ilk müdahale kuvveti, vekâlet savaşana mahkûm sürekli asker, mayın eşeği, radikal milliyetçiliğe mecbur edilmiş gladyatör, mecbur kaldıklarında taş gibi ortada bırakacakları cinayet makinesi görevini mahkûm edilmiş zavallı halk… Armegedon savaşına inandırılarak şartlandırılmış cinayeti meslek edilmiş liderler(Batı İsrail’de ılımlı ve barışçı liderlerin iş başına gelmesine asla müsaade etmez. Ayrıca barış yapmasına da asla müsaade edilmez.) eliyle belasını ararken dünyayı ve Amerika’yı idare ettiğine inanan bedava asker…

Yukarıda saydığımız stratejik çıkarlar batının hiçbir bedelle elde edemeyeceği ve liderliğini ayakta tutan temel parametreler değil mi?

SN BAŞBAKAN’IN DAVOS KONUŞMASININ BİR BAŞKA YÖNDEN ANALİZİ

Sn Başbakan’ın Davos’taki tutumu medeniyetimizin duruşunu, gerçek yönünü, milli bakış açısını göstermesi açısından emsalsiz bir tutum olarak tarihe geçmiştir. Kaypak-korkak tutumu esas alan İngiliz geleneğine tabi sinsi diplomasinin yerine kimliği berrak bir anlayışın sergilenmesi övgüye şayan bir durumdur. Bu yönüyle Sayın Başbakanı kutlamak milli bir görevdir. Bu durum milletimiz nezdinde ve bölge halkları açısından karşılığını bulmuş, gereken şükran borcu ifa edilmiştir ve edilecektir.

Davos’ta Sn Başbakanımızı rahatsız eden tutum şu olmuştur. İsrail Başbakanı Ehud Olmert Gazze harekâtından birkaç gün önce Ankara’ya geliyor, Suriye ile yapılan barış görüşmelerinde birkaç küçük adım atmakla bitecek bir süreç konuşuluyor. Olmert tamam sana haber vereceğim diyor uçağına atlıyor gidiyor ve bizim Başbakan haber beklerken bir de bakıyor ki Gazze bombardımanı başlıyor. Müthiş bir hayal kırıklığı yaşıyor. Bu esnada Olmert ne yapıyor? Mısır Cumhurbaşkanı Hüsnü Mübarek’le görüşmeye gidiyor, görüşme biter bitmez İsrail Gazze’yi vuruyor. Belli ki Hüsnü Mübarek İsrail’in bu tutumundan memnun olmuş, böyle bir şeye onay vermiş, İsrail’in Mahmut ABBAS’la ilişkileri düşünüldüğünde Hamas’ın tasfiyesinde onunda sevinç duyduğu anlaşılmaktadır.

Durum bu… Sn Başbakan bu durumu büyük bir açık kalplilikle Davos’ta anlattı. Kendisinin bilgiye dayanmayan iyi niyetli çabalarını da saygı ile karşılamalıyız: Niçin bilgiye dayanmayan iyi niyetli çabaları diyoruz? Siz İsrail’i Suriye, İran veya başka bir ülke ile barıştıramazsınız, İsrail’in sürekli savaş halinde bulunmasını dünya Yahudileri veya İsrail halkı istemiyor ki bunu batı özellikle ABD istiyor. İzak Rabin ve Ariel Şaron’un başına gelenler ortadadır. İsrail’in başına makul, aklı başında ve barışçı liderliğin hâkim olması batının bölgedeki çıkarlarını ağır şekilde tehdit eder. Bu nedenle İsrail çıkarlarıyla bağdaşmazsa bile radikal liderlere ve liderliğe mahkûmdur. Arabuluculuk, barış çabaları boş işlerdendir… Onun yerine Türkiye enerjisini Suriye ile birleşmeye hasretmiş olsa bu işten bölge ve dünya daha büyük yararlarla çıkar.

Gelelim başta anlattığımız mevzuya; Türk istihbaratı Olmert-Mübarek görüşmesinde hangi konuları ele almışlardır. Ne gibi konuları görüşmüşlerdir, niçin haber alamamıştır? Bu bir; ikinci mevzu da şudur. Gazze’ye yapılan harekât kapsamlı bir harekâttır. Ciddi bir askeri hazırlığı ve lojistik seferberliği gerektirmektedir. Türk istihbarat kuruluşları Sn Başbakan’ı niçin bilgilendirmemişlerdir. Sn Başbakanı Davos’ta turist gibi konuşmaya niçin mecbur etmişlerdir. Haber aldıkları halde elde ettikleri bilgileri Başbakan’a vermemişler midir, yoksa haber alamamışlar mıdır, bu işler fuziliyattandır diye önemsememişler midir? Bu işler Türkiye için önemsiz ise hangi tür işler önemlidir? Araştırma ve önem derecesini neye göre tespit ediyorlar?

Bu olaydan sonra iki yıl önce vuku bulan ve İsrail uçaklarının Türk hava sahasından izinsiz geçerek Suriye’nin Rakka bölgesindeki askeri tesisleri vurması hadisesi hakkında soruşturma açılmış mıdır? İsrail izin alarak mı geçmiştir izinli mi geçmiştir? İzinli geçti ise kimden izin alarak geçmiştir. İzinsiz geçti ise radar başında nöbet tutan personelden başlayarak, havada nöbet tutan uçaklara ve bu konuda yetkili komuta kademesini de kapsayan soruşturma niçin açılmamıştır?

Türk istihbaratının özellikle stratejik istihbaratının modernize edileceğini, etkinleştirileceğini duymuştuk ve sevinmiştik; ortaya çıkan bu durum ileri adım atılmadığına dair endişelere sebep olmaktadır.

Bu vesile ile istihbarat ve görev suiistimali noktasında kim suçlu ise bunların ortaya çıkartılması bu konulardaki zafiyetin giderilmesi gereklidir. Benim ülkemiz adına çıkarttığım en önemli ders budur. Benim mantığım şunu emrediyor: Türk Başbakanı Gazze’ye vuracak İsrail hava filo komutanından önce bu harekâtı haber almalı ve bilmelidir. Bunu desteklemeyen bunu önceden haber veremeyen istihbarat alt yapısı boş işlerle uğraşıyor demektir.

ABD ESKİ BAŞKANI CARTER’İN İSRAİL’İN GELECEĞİ İLE İLGİLİ ANALİZİ 10.2.2009

ABD’nin Nobel Barış Ödülü almış eski Başkanlarından Jimmy CARTER’in İsrail’in geleceği ile ilgili ilginç bir analizi yayınlandı. Bu analizde (28.1.2009 tarihli Radikal. s.12)Carter şunları söylüyor:”Ortadoğu barış sürecini canlandırıp bağımsız Filistin devletinin kurulmasına izin vermezse İsrail’i felaket bekliyor. Kutsal topraklarda yakında Arapların Yahudi nüfusunu geçeceğini bu nedenle tek devletli çözüm aranırsa bu İsrail için felaket olur. Bu durumda üç seçenek ortaya çıkmaktadır.1.Filistinlileri sürmek.2.Filistinlileri eşit oy hakkından mahrum bırakmak,3.Eşit oy hakkını tanımak Birinci seçenek etnik temizliktir. İkincisi ‘aparthait’,üçüncüsü; artık bir Yahudi devletine sahip olamazsın. Blok halinde oy kullanacak Araplar esas kararlara imza atarken İsrailliler arasında keskin bölünmeler olur. Çünkü İsrailliler her zaman farklı bakış açılarına sahiptir.”

Amerikan eski Başkanlarından Jimmy Carter Arap-İsrail barışına kafa yoran önemli bir zattır. Gelecekte oluşan nüfus artış gelişmelerine göre yorum yapmaktadır. BM’nin en son yayınladığı nüfus artış gelişmelerine göre Ortadoğu’da durum şöyle olacaktır.

Ülkeler 2008 nüfusu 2050 nüfusu

Mısır 76,8 121,2

Somali 9 21,2

İran 72 100,2

Irak 29,5 61,9

İSRAİL 7 10,5

Ürdün 6,1 10,1

Lübnan 4,1 5,2

FİLİSTİN 4,1 10,3

Suudi Arabistan 25,3 45

Suriye 20,4 34,9

TÜRKİYE 75,8 98,9

Yemen 23,1 58

Carter’in işaret ettiği konu nüfus artışının(demografik trend veya popülasyon) gelecekte ulaşacağı vetire İsrail’in seçeneklerini sınırlandırmaktadır. İsrail için tren tünele girmeden önce iki seçenek bulunmaktadır.1.Ezici askeri güce dayanarak genişletilmiş İsrail’i bir an önce kurmak. Güvenli sınırlara dayanan stratejik derinliği olan bir alanda hâkimiyet sağlamak… 2.Bölge ülkelerinden hiç biri nükleer silahlara sahip olmadan bir nükleer çatışmayı başlatarak etraf coğrafyayı nüfustan arındırarak zapt etmek. Diğer bir deyişle jenoside dayalı bir nüfus kontrolü uygulamak.

Bir defa birinci seçeneğin yukarıdaki nüfus artışı karşısında geçerliliği yoktur. BM’in nüfus tablosu İsrail’e hasım ülkelerde bir nüfus patlaması yaşanacağını gösteriyor. Nüfus kesafeti İsrail’i aşacak bölgelerin neresini işgal edebilirsiniz? Ne Suriye’de, Ne Ürdün’de nede bizzat İsrail’in kendi içinde ve çevre kuşağındaki bölgelerde böyle bir boş alan yoktur. 2050 yılında 10,5 milyona ulaşacak olan İsrail nüfusunun 4 milyonu Araplardan oluşacaktır. Bu gün 6,5–7 milyon olan İsrail nüfusunun 1,5–2 milyonu Araptır. Yahudilerdeki artış nüfusun artmasından ziyade göç yolu ile sağlanacaktır. Gazze, Batı Şeria ve Güney Lübnan’da Filistin nüfusu yaklaşık 10,5milyona ulaşacaktır. Bu durum İsrail’in etnik temelli Yahudi devleti olma vasfını ortadan kaldıracaktır. Carter’in işaret ettiği nokta budur.

İsrail için nükleer silahlara dayanan bir savaş çıkartma senaryosu uzak düşmanlar için ciddi, yakın düşmanlar için geçersiz bir yoldur. Suriye, Ürdün veya Filistin’e karşı nükleer silah kullanamazsınız. Kullandığınız takdirde radyoaktif serpintiden zarar görürsünüz. İsrail’in İran, S.Arabistan, Irak veya Mısır’a nükleer silahlarla saldırması mümkündür.(hatta Türkiye’ye karşı) Ancak yakın coğrafyasına karşı küçük kilotonlu olanlar hariç ciddi radyoaktif serpintiye neden olacak silahları kullanması mümkün gözükmemektedir.İsrail için uzak bir tehdide karşı nükleer silahlarla saldırırken yakın coğrafyasına karşı demografik temizlik amaçlı olarak Lübnan ve Gazze saldırısında olduğu gibi klasik silahlarla vurabilir.Bu saldırılarını nüfustan arındırma temelli yapabilir.Güney Lübnan ve Gazze saldırıları bu düşüncenin uygulanmasında test edilmiştir.Ancak ABD hükümetinin açık desteğine rağmen İsrail dünya kamuoyu nezdinde yaptığı işin meşruiyetine hiç kimseyi inandıramamıştır.Dolayısıyla silah gücüne dayalı bastırma ve alan açma politikasının şansı yok gözükmektedir.Yahudi devlet adamlarının aşırı hırsı,dünya kamuoyunu hiçe sayan azgın tutumu genelleşmiş bir davranış haline gelmiş olduğundan İran’a vurma seçeneği her an gündeme gelebilir.Bu seçeneğin en çekici yanı şudur:Bütün İslam coğrafyasını sustururken,nükleer silahların yan etkilerinden kendiniz zarar görmüyorsunuz.Bütün gücünüzü deneyeceğiniz yeterli alan mevcuttur.Kilometre kareye kaç bomba atarsanız ne kadar insan öldürebiliyorsunuz,yüzeyin topografik yapısının zayiat nispetlerine tesiri gibi istatistik bilgileri elde etmek açısından da büyük yararlar sağlayabiliyor?! Bu ve bunun gibi sebepler yüzünden İran’a vurma seçeneği masada bekliyor. Onun dışındaki bütün seçenekler İsrail’in aleyhine işliyor. Barış yapmak, çevreye yayılan klasik savaş, daha geniş alanları işgale dayanan hegomonik politikalar Arap nüfus artışı karşısında duvara çarpmak mecburiyetinde kalıyor. İsrail için her yol bataklığa çıkan işaret taşlarını gösteriyor. Bir nükleer savaş seçeneğini ileri sürmek ciddi bir insanlık suçu olarak ortaya çıkıyor. Bu durumda İsrail için, en kötü gelecek senaryolarının en iyisi olarak Carter’in sunduğu barış seçeneği ortaya çıkıyor ki bundan başka bir yol yok gibi gözüküyor. İsrail ve ABD’deki Yahudi şahin çevreler Carter’e ateş püskürüyorlar. Carter, iki devletli seçenek ve Filistinlilere başka yerlerden toprak vererek, Gazze ile Batı Şeria arasında bir koridor açarak kurulacak bir Filistin Devleti projesini öneriyor.

Sonuç; İsrail için nüfus artışındaki gelişmeler bir Filistin devletinin kurulmasını zorunlu kılıyor. Yahudi liderler silahların bastırıcı gücüne dayanarak her istediklerini yapacaklarını tasavvur ediyorlar. Seçimlerde bütün parti liderleri en radikal ve en keskin söylemleri ifade etmekten kaçınmadılar. İsrail’de makul adam olmak bile imkânsız gözüküyor. Hırs güzü kararttığında akıl uçar. Bilge insanlar geleceği aydınlatan, yol gösteren meşale gibidirler. Kibir, hırs ve güçlü olmanın verdiği azamet yolu ve işaret taşlarını görmez, uçuruma sürükler. Buradan şu sonuç ortaya çıkıyor: Demek ki mantıki olanı kabul etmek bile çok büyük bir şey…

Anlarsalar Carter iyi bir dost…

KIBRIS’TA ÇÖZÜME İHTİYAÇ VAR MI, ÇÖZÜM İHTİMALİ VAR MI? (l)

Bir meselenin çözülebilmesi için önce tarafların tespit edilmesi, sonra sorun olan problemin tanımlanması, daha sonra, mantık ve dil birliğinin sağlanması tarafların sorunu çözmeye istekli olması gereklidir. Bu çerçevede Kıbrıs sorununa baktığımızda sorunun çözümü yolunda hiçbir adım atılmadığı, atılamayacağı ve fiili düzenin hukuki düzen haline gelmesinden başka bir çıkış yolunun olmadığı görülür.

İki şahıs arasındaki herhangi bir ihtilafı çözmek için ortaya konulacak parametreler ve tezler arasında daha başlangıçtan itibaren bir denge kurulmaz ise sorun çözüleceğine daha fazla şiddetlenir ve kangren haline gelir. Burada bir sorun vardır bu sorun çözülmelidir, dediğinizde bunu da sürekli tekrarladığınızda“hastalık hastalığı sendromu” oluşturarak, psikolojikman hastalık yaratırsınız. Taraflar kendi haklılığını ortaya koymak için daha fazla delil toplamak yoluna gittikçe kinler ve husumetler depreşir, unutulma sürecine girmiş birçok sorun kurcalanır, çözüm üretelim derken daha fazla problem üretilir.

Önce Kıbrıs sorunu nedir, bu sorun ne zaman başlamıştır, tarafları kimdir, tarafların istekleri uzlaştırılabilir mi, bütün tarafları memnun edecek bir formül var mıdır, bu noktalar etraflıca düşünülmelidir. Mevcut duruma ve fiili şartlara göre bir sorun var mıdır, sorun yoksa niçin böyle bir sorunun varlığı sürekli tekrar edilmektedir?

Mesela iki şahıs arasındaki herhangi bir ihtilafın çözümü bile şartlara ve olaylara göre farklılık gösterir. Diyelim ki biri ötekine maddi açıdan zarar vermiş ise, zararın bedeli ne ise; alır ötekine verir, tazmin edersiniz. Biri ötekinin arabasını yaktıysa sende git onunkini yak diyemezsiniz. Biri ötekinin çocuğunu öldürdüyse sen de git onun çocuğunu öldür diyemezsiniz. Yâda biri ötekinin karısına tecavüz ettiyse sende git onun karısına tecavüz et diyemezsiniz. Bu örneklerle şu neticeye varmak istiyoruz. Önce çözümle mantık, çözümle hukuk arasında bir denge olmalı, adalet hak dengesi kurulmalıdır.

Mesela Kıbrıs’ta tek devlet vardır. Bu devlet Rum tarafının manevi şahsında tecessüm etmiştir diye düşünüyorsanız, karşı tarafı yok sayıyorsanız, burada çözüm için ortak zemin teşekkül ettiremezsiniz. Kıbrıs küçücük bir adadır, bu adaya birden fazla devlet sığmaz diyorsanız, bu adadan daha küçük adalarda(mesela Doğu Timor’da) bölünmeyi savunuyorsanız, herhangi bir hukuk mantığı taşıyıp taşımadığınız noktasında şüphe uyandırırsınız. Esasen meseleyi anlamak için bir yerde hakikatte bir sorun var mıdır, yok mudur işe oradan başlamak lazımdır. Cezaevlerinde mahkûmlar arasındaki kavgaların çoğu incelendiğinde incir çekirdeğini doldurmayacak çok önemsiz hadiseler olduğu görülür. Can sıkıntısı, bir mesele yaratarak başkalarını sindirmek, ağalığa toz kondurmamak ciddi kavgalara neden olabilir. Buradaki şartlar Kıbrıs meselesi için de caridir. Kıbrıs’ta sorun var mıdır, yok mudur? Varsa sorun nedir? Bir şeyin sorun sayılabilmesi için ölçüt nedir? Sorun incir çekirdeğini doldurmayacak bir mesele midir, taraflar naz mı yapıyor, can sıkıntısını mı atıyor? Sorun nedir? İki kişinin iki toplumun huzur içinde bir arada yaşamasına mani olan fiili ve psikolojik engellerdir.1974 öncesi şartlar incelendiğinde Kıbrıs Türkleri güven içinde korkusuzca rahat bir uyku uyumuş mudur? Can ve mal güvenliğine sahip olabilmiş midir? Makaryos’un izni olmadan bir yerden bir yere gidebilmiş midir? Kamu hayatı içinde insan gibi bir muamele görmüş müdür? Şayet bütün bunlar olmamışsa ortada bir sorun yoktur.

Bir ülkede halklar arası husumet birlikte yaşanamayacak boyutlara gelmişse, toplumun huzuru tesis edilemiyorsa burada bir sorun olduğuna hükmedebilirsiniz. Böyle bir ortam ne zaman vardı? 1974’den önce, yani Türk Barış Harekâtından önce… O zaman sorunun tanımı nedir? Çatışmaya sebep olan ortam, çatışmanın bizzat kendisi, çatışma kaynakları…

Bir yerde sorun varsa bu sorunun kaynağı ve çıkış sebebinin kim olduğu sizin için önem taşımıyorsa sizin herhangi bir adalet duygusuna sahip olduğunuz söylenemez. Kıbrıs meselesinin başından itibaren batılı merkezlerin tutumu şöyle olmuştur. Rumlar ve Türkler geçinemiyorlar. Geçinemeyen halklar çatışırlar. Çatışan halkları ayırmak lazımdır. Bu nedenle Türkler Rumların gözüne gözükmemelidir. Kimin haklı olduğunun hiçbir önemi yoktur. Türkler adayı terk etsin. Böyle bir mantığın çözüm üretmesi mümkün mü? 1974’den itibaren BM ‘ye hâkim batılı merkezlerin hazırlattığı barış planlarına bakın hiç birinde Rumların bir şey vermesi ile ilgili bir hususa rastlayamazsınız. Türklertoprak verecek, Türkler Rumların idaresine girecek, Kıbrıs’ı Rum tarafı temsil eder. Rumların toprakları işgale uğramıştır. Türk ordusu adadan çekilmelidir, vs vs…

Adaletli bir miras paylaşımı nasıl yapılır? Önce mirasın miktarını tespit edersiniz, sonra varislerin kaç kişi olduğunu sayarsınız. Mirasçının alacak ve borç durumunu tespit eder herkesin alacağını ödedikten sonra kalanı taksim edersiniz. Beklenen çözüm budur. Ama burada böyle olmuyor. Borçlu Rumlar, alacağı taksim eden Rumlar, varis Rumlar, başka hak sahibi yok sayılıyor… Size diyorlar ki bizimle görüşmelere başlayın ama konu mankeninden öte gitmeyin, istemeyi düşünmeyin, vermediğimize razı olun. Bizim sizi muhatap almamız, sizinle masaya oturmamız büyük iştir. Böyle bir ortamda ortak zemin tesis ederek bir sonuca varabilir misiniz?

(ll)

Kıbrıs’ta çözüm ihtimalinin olmadığından başlayarak, sondan başa doğru gittik. Önce şunu sormalıyız; Kıbrıs’ta çözüme kavuşturulacak bir problem var mı? Varsa neler? Problemler çözülmüşse, problem olarak adlandırılan hususlar çözüme itiraz mahiyetinde ise, daha doğrusu problem çözülmüşse çözüme de ihtiyaç var mıdır? Önce analitik olarak problem nedir bu soruya açıklık getirmeliyiz. Daha sonra problem olan nedir, onu tespit etmeliyiz; en sonunda da problem olmadan nasıl çözüm üretilir, yani buz üzerine nasıl yazı yazılır onu araştırmalıyız.

Matematikte problem; y= x+w+z olarak ifade edeceğimiz bir formülasyondur. Geometride eldeki malzeme ile en çok hacim alacak bir şekil yaratmak, kimyada az hareketle aküye daha fazla akım doldurmak, elektronikte daha zayıf dalga ile daha ileri mesafelere gitmek gibi sorunlar birer problemdir. Pi sayısının kesin olarak kaç olduğu halen çözülmemiş bir problemdir. Tabii bilimlerde çözülmemiş binlerce problem vardır. Bu problemler güneş sisteminde kaç gezegen olduğundan başlayarak, depremlerin ne zaman patlak vereceğine, kalp/damar hastalıklarına son verecek buluşlara kadar uzanan on binlerce sorunu kapsar. Sorun başka şeydir. Çözülmesi düşünülen problem başka bir şeydir. Çözmek için problem yaratmak başka bir şeydir. Can sıkıntısını aşmak için problem araştırmak başka bir şeydir. Dostlar alışverişte görsün diye bir takım sorun varsayımlarından söz etmek, sorunu değil varsayımı çözmek tipik bir beyin jimnastiğidir. Aslında her problemin çözülmesi beklenmemelidir, her müzakerenin çözüm olacak diye bir garantisi yoktur. Asırlardan beri çözülmeyen problemler vardır. İlk insandan beri ölüme çare bulunamamıştır. Ölüme son verecek bir ilaç üretilememiştir. Güneşe gidilememiştir. Canlı bir böcek yaratılamamıştır. Böyle buluşlar başarılamadı diye bilim adamlarının bilgisinden şüphe edemeyiz, onları lüzumsuz işlerle iştigal eden adamlar sayamayız, onları bilgisizlikle suçlayamayız. Çünkü çözüm yoktur. Çaresiz sorunlar, imkânsız işler çözülemez. Bir olayda veya bir sorunun çözümünde bir çare üretilemiyorsa bu sorun kronik bir problem olduğu için çözülemiyor veya çıkış yolu bulunamıyordur. Bir problemi çözmede herhangi bir sonuca varamıyoruz diye aşağılık duygusuna kapılmaya veya mutlaka bir sonucu varmaya ihtiyaç yoktur. Sonucu belirsiz işler fasit daire gibidir. Döner durur. Sorunun çözülememiş olması sizin yetersizliğinizden dolayı değil problemin karmaşık karakterinden kaynaklanabileceği gibi hakikaten bir çözüm olmamasından dolayı da olabilir. Matematikte bilinmeyen sayısı arttıkça, ihtimal sayısı çoğaldıkça (politik dilde talepler çoğaldıkça, taraflar pozisyonlarını korumaya çalıştıkça, sorun çok yönlü hale geldikçe hiç kimse taviz vermek istemedikçe) sorun gittikçe çözülemez hale gelir. Pozitif bilimler bile bir sorunu çözemediğinde bu sonucu bir katsayıya bağlar(mesela avagadro sayısı, yer çekimi ivmesi gibi) veya Heizenberg’in Belirsizlik Prensibinde olduğu gibi belirsizliği kanun haline getirir ve araştırmaya son verir. Uluslararası sorunların çözümünde pozitif bilimlerin metodolojisi kullanılmadığı takdirde çözüm labirentinde kapana kısılmış fare gibi dolaşır durursunuz.

Tekrar başa döner ve şu soruyu sorar isek şöyle bir sonuçlarla karşılaşırız: Kıbrıs’ta sorun olan nedir? Sorun var mıdır? Olmayan sorunun çözümü var mıdır? Çözümsüzlük diye tanımlanan süreç esasen çözümün bir parçası mıdır? Sorun vardır diyen taraflar kimlerdir? Sorunun devamından çıkar sağlayanlar kimlerdir? Sorun çözülmüş ise problemi tekrar tekrar çözmeye zorlamak nasıl bir duygu yaratır? Kendi dayatmaları dışındaki hiçbir sonucu kabul etmeyen bir anlayışla mutabakata varmanız, denklemsiz, formülsüz problem çözmek gibi bir şey değil midir? Yıllardan beri sürdürülen müzakere süreci istenen faydayı sağlamış mıdır? Sağlamamış ise neden dolayı ısrar edilmektedir? Burada inatçı ısrar neden ileri gelmektedir? Batının nihai amacı nedir? Sizi pes ettirinceye kadar bu inatlaşma devam edecek midir? Pes etmeye mecbur musunuz? Ne zaman pes ederseniz sorun o zaman biter mi? Bitmezse ne zaman biter?

PROFESYONEL ORDU MU, HALK ORDUSU MU, HİBRİD ORDU MU?

PROFESYONEL ORDU MU, HALK ORDUSU MU, HİBRİD ORDU MU? 11 Aralık 2014

Son 20 yıldan beri tartışma konusu olan hususlardan biri de; nasıl bir ordu istiyoruz, vurucu bir ordu nasıl olmalıdır, darbeler nasıl önlenir, kendi işiyle meşgul bir ordu nasıl olur, dış politikanın desteklenmesi için hangi tür kuvvet araçlarına sahip olmak gerektiği konusu üzerine yapılan münakaşalardır.

Tarihte nasıl bir ordu sistemine sahiptik, bu sistem nasıl işledi, nasıl kifayetsiz hale geldi. 19.yy’da otaya çıkan ordu sistemleri nasıldı, neden kendi ekseninde gelişemedi, gelişmekte olan ülkelerde olan askeri darbelerin sebebi nedir, asker neden kışlasında oturamamaktadır? Siyasi işlerin cazibesi nedir? Neden ordular kabında durmamaktadır?

Dünyada mevcut ordu tipleri nasıldır, en uygun model ne olmalı, nasıl olmalıdır? Bu ve buna benzer soruların cevabı ilmi araştırmalarla tespit edilmeli, ona göre tedbirler alınmalıdır.

SELÇUKLU VE OSMANLI’DA ORDU SİSTEMİ

Tarihte görülen ordu sistemlerinde en önce görülen husus teşkilatlanma, iş bölümü ve mesleki ayrışma şeklinde olmuştur. Atlı birlikler, okçular, yaya piyadeler daha sonra topçu ve istihkâm birliklerinin ortaya çıkışı ile daha fazla teknoloji kullanan ordu teşkilatlarına geçiş yapılmıştır. Burada kullanılan metotlar sivil hayatın uzantısı olarak, barış düzeninden savaş düzenine süratli geçiş ordunun ihtiyacı olan teknik işlerin aksamdan yapılmasıdır. Askeri düzen ve ekonomik sistem arasında tamamlayıcı bir bağ olmalıdır. Ekonomik sistem sarsılmadan elastikiyet içinde savaş düzenine geçiş yapıyorsa milli güç en yüksek seviyede teşekkül ediyor demektir.

Atilla ve Moğol devletlerinde görülen askeri sistem muazzam bir teşkilatlanma modeliyle birlikte, çelik gibi askeri disiplin ve yorgunluk kabul etmeyen bir eğitim sistemine dayanıyordu. O tarihte hemen hemen bütün devletlerin askeri teşkilatları aynı tür silah ve atlarla teçhiz edilmişti. Savaş alanına yeni bir silah yeni bir taktik getiren zafer kazanıyordu. Aynı şartlarda aynı liderlik derecesinde olan ordular karşılaştığında sayıca üstün olan ötekini mağlup ediyordu. Ordusunun lojistik sevk ve idaresini iyi yapan, iyi silahlarla donatan, seferberliğini çabuk tamamlayan, iyi eğitilmiş ordular rakiplerine karşı daima galebe çalıyordu.

Daha sonraki yıllarda askeri teşkilatın hazırlık derecesini en aza indirmek, elde hazır kıtalar bulundurmak için tımarlı sipahi teşkilatı kuruldu. Bu kuvvetler eyaletlerin çıkaracağı asker sayısını belirlediği gibi, devletin süvari birlik ihtiyacını karşılıyordu. Barış zamanında çiftçilikle ve herhangi bir sanatla uğraşan askerler seferi durumda yanındaki silah ve malzemesini aldığı gibi sipahi ordusuna katılıyor. Böylece ekonomik teşkilatın yan unsuru olarak büyük bir askeri güç ortaya çıkıyordu. Bu durum her eyaletin, her valiliğin kendi bünyesinde ve kendi kontrolünde bir askeri gücün varlığını zorunlu kılıyor, maddi üretimin yanında fonksiyonel bir askeri güç ortaya çıkıyordu. Merkezin ihtiyacını karşılamak için daimi bir ordu kurulmuştu. Bunun adı da Yeniçeri idi. Selçuklu ve Osmanlı’da daimi ordu ile seferde teşekkül edecek ordu teşkilatlı olarak hazır tutuluyor. İhtiyaca göre göreve çağrılıyordu.

Osmanlı’nın yükselme devrinde profesyonel ordu ve tımarlı sipahi ve eyalet askerlerinden müteşekkil anavatan ordusu mevcuttur. Profesyonel ordu, yani Yeniçeriler her sınıf asker ve teknik unsurlardan meydana gelmiş bölüklere ayrılmıştı. Bu askerler seferde eyalet askerlerini eğitim, teknik ve teşkilat olarak tanzim ediyor. Seferlere öyle çıkılıyordu.

İslam dünyasında merkezi devletin ve büyük çaplı teşkilatlı orduların ortaya çıktığı tarihlerde, Avrupa henüz feodal çağları yaşıyordu. Feodal beylerin hâkimiyetinde eşkıya tipi veya lejyoner tip paralı veya sadakat esasına göre çalışan küçük kaleleri veya şatoları savunan küçük askeri birliklerden müteşekkil birlikler mevcuttu. Bu düzen 1700’lü yıllara kadar böyle devam etti. Sanayi devriminden sonra ordular daha fazla teknik kullanan, daha çok mesleklere ayrılmış bir yapıya doğru dönüşüm yaptı.

Osmanlı’da tımarlı sipahi teşkilatını idame ettirmek ekonomik ve teknik olarak mümkün olmayacak hale geldi. Zamanın şartlarına göre eyalet paşalarının sipahi ordusunu ayakta tutması, beslemesi, eğitmesi ve donatması, teknolojiyi takip etmesi imkânsız hale geldi. Merkezi kuvvetlerin önemi gittikçe arttı. Merkez teşkilat, merkezi ordu büyüdükçe yeni sorunları beraberinde getirdi. Devlet gelirlerinin artmaması, sınırların geriye doğru çekilmesi, yenilgilerin getirdiği huzursuzluk bunalımı derinleştirdi. Ülkede sık sık askeri veya sivil isyanlar çıktı. Bu durum 1826’da Yeniçeri Ocağı’nın kaldırılmasına kadar devam etti. 1876 askeri darbesinden sonra anlaşıldı ki darbe yapmak şu veya bu teşkilatın yapısıyla ilgili bir husus olmayıp bünyesinde başka sorunları barındıran bir hastalıktır.

Nitekim 1876 Abdülaziz Suikastı’ndan sonra 1908 Askeri darbesi, Mahmut Şevket Paşa ve Nazım Paşa’ların öldürülmesi, 1960-1971-1980 ve 1996’da 28 Şubat Post-modern darbeye uzanan süreç darbeciliğin Yeniçeriliği mahsus bir iş olmadığı, darbe yapmamak üzere kurulan askerlerinde darbe yaptıkları, darbeciliğin bir ordu geleneği olmadığı bunun ötesinde bir mantık taşıdığı aslında bir hastalık olduğunu göstermiştir. Bu nedenle topyekûn müesseseleri suçlamanın doğru olmayacağı darbeciliğe neden olan ekonomik, sosyal, siyasal sebeplerin olduğu, yabancı istihbarat kurumlarının rolünü sorgulamak gerektiği anlaşılmıştır.

Çaldıran Savaşına gitmek istemeyen Yeniçeri, başlangıçta Yavuz’a isyan etmiş, aynı asker, aynı ordu, aynı liderlik altında yoluna devam etmiş ve zafer kazanmıştır. Tebriz’e kadar giden Yavuz askerin dönme yönündeki baskısı yüzünden işi yarım bırakarak geri çekilmiştir. İki sene sonra aynı ordu Mercidabık ve Ridaniye savaşlarını kazanmıştır.

Kanuni devrinde Şehzade Mustafa olayı dışında ordunun katıldığı bir fesat hareketi görülmemiştir. Aynı ordu, Genç Osman’a karşı askeri darbe yapmış, Köprülüler döneminde zaferden zafere koşmuş daha sonra bazen zafer kazanarak bazen isyan ederek 1826’ya kadar gelmiştir.

Ordu teşkilatını mahalli unsurların eline vermek veya merkezi idarenin kontrolü altında tutmak noktasında da sıkıntılarla karşılaşılmaktadır. Merkez dışındaki vilayetlerin ordu bulundurması ve bunları idare etmesi Mısır’da Mehmet Ali Paşa isyanında olduğu gibi devlete kafa tutmak gibi sonuçlar doğurmaktadır. Tarihimizde mahalli yönetimlerin tam hâkim olduğu askeri güçler üzerinden otonomi sağlandığı, bazen de isyan edildiği görülmüştür.

Yeniçeri’yi kökten kötü saymak tarihi inkâr etmektir. Zararlı yönlerini törpülemeden topa tutup imha etmek de yeniçeriliğin (devlet eşkıyalığının) değişik bir biçimidir. Daha sonra; siyasi işlere karışmamak, darbe yapmamak üzere tanzim edilmiş askeri birliklerin de isyan ettiği, darbe yaptığı düşünüldüğünde “Sultan Abdulaziz’e karşı yapılan darbe” darbeciliğin Yeniçerilere has bir şey olmadığı hastalıklı bünyeye ait bir illet olduğu ortaya çıkmaktadır.

Son “Gezi Hadiseleri’nde” görüldüğü üzere darbecilik dış mihrakların planlaması, hastalıklı devlet organlarının inanması, yeterli miktarda muhalif unsurların bulunmasıyla ortaya çıkan tahrik edilmiş buhran halidir. Darbe yapmak için ordu şart değildir. Darbeyi meşrulaştırmak ve diğer devlet organlarının kabul etmesi için ordunun onayı şarttır.

Esasen darbe, darbecilik ordunun cinnet hali, kendini ve meşru otoriteyi çiğnemesi kendi temelini inkâr etmesi durumudur. Darbe; hiçbir zaman mazur görülemez, iyi amaçlar için çalışacağından söz edilerek, hukuk dışı işler meşrulaştırılamaz. Bir ordunun teşkilatlandırılması ve silahlandırılması programı darbe yapmasını önleyecek bir mantıkla tanzim edilemez. Ordular devlet içindeki dengelerle ve teşkilat yapılarıyla kontrol altına alınırlar. Yabancıların tuzağına düşmeyi önleyecek istihbarat yapılarıyla uyanık tutulurlar. Şunu söylemek istiyoruz; askeri darbe amaçları için kullanılabilir düşüncesiyle mesela bir elektronik harp taburunu istihbarat kurumlarına devretmek veya pasifize etmek sakat bir düşüncedir. İstihbarat örgütü darbe yaparsa kim önleyecek sorusu akla gelir. Bu nedenle Genelkurmay Karargâhı’nı kuvvetleri koordine makamı olarak tanzim etmek değişik kuvvetleri değişik makamlara bağlayarak kuvvetin tek elde toplanmasına mani olmak gereklidir.

Nükleer kabiliyetli, stratejik roket ve hava güçleri doğrudan Cumhurbaşkanı’na, deniz aşırı deniz güçleri doğrudan başbakana, Deniz Kuvvetleri ve Sahil Güvenlik Komutanlığı Denizcilik bakanlığına, Jandarma İçişleri Bakanlığı’na bağlanarak kuvvetlerin tek elde toplanması önlenebilir. Keza Özel Kuvvetler Komutanlığı kolordu seviyesine getirilerek doğrudan Cumhurbaşkanı’na bağlanabilir. Diğer kuvvet yapıları bu günkü haliyle Genelkurmay ve Milli Savunma Bakanlığı bünyesinde yer almaya devam ederler. Birliklerin subay kaynakları değişik yerlerde kurulan çok sayıdaki harp okullarından temin edilebilir.(Üniversitelerin çoğalması gibi Harp Okulları da çoğaltılabilir.)

Esasen ordu uğraşacağı meşgale bulamazsa hemen içeri yönelir ve siyaset üzerinde dengeleyici rol oynar. Bu durum Rusya, Fransa, Almanya, İngiltere, ABD, Çin veya Japonya hiçbir yerde farklı değildir. Her yerde ve her orduda benzer durumlar söz konusudur. Bu ülkelerin siyasi tarihleri ve orduların siyasete müdahalesi incelendiğinde benzer sorunların ve benzer sonuçların ortaya çıktığı görülür. Mesele şudur: Kim daha iyi organize olur ve sistemi iyi işletirse görev çarkı inkıtaa uğramadan döner. Şüphesiz ki; ordu kendini siyasetten arındırmalı iç güvenlikten sıyrılıp, dış tehditlere yönelmelidir. İşi ile meşgul olmalıdır. Ordu da her kurum gibi dış tesirlere ve propagandalara açıktır, korunması, yanlış işlere girmemesi için değişik kontrol mekanizmalarıyla denetim altında tutulmalıdır.

5 Orgeneralin MGK üyesi olması üst komuta kademesinin iç ve dış siyasetle ilgilenmesine neden olmaktadır. Olumsuzluklara sebep olan durumun düzeltilmesi için MGK’nın oluşumu ve görevleriyle ilgili yasal mevzuat yeniden düzenlenmeli uygun bir şekil bulunmalıdır. [1]

Orduyu siyasete bulaştıran diğer bir kaynak da MGSB’dir. (Mili Güvenlik Siyaset Belgesi) Bu belge hazırlanırken görev, denge ve kontrol mekanizmaları belirlenmeli, bu belgede ön görülen hedeflerin ve görevlerin takipçisi bizzat Cumhurbaşkanı olmalıdır.

Özel kuvvetlere bağlı GNH (Gayri Nizami Harp Teşkilatı) düşman gerisinde ve hedef ülkelerde görev yapacak şekilde dizayn edilmelidir. İç bünyede aktif görev almaları engellenmelidir.[2]

Özel K. K.lığı teröristlere üs veren ülke ve sınırlarda konuşlandırılmalıdır.[3] Cumhurbaşkanına bağlı olarak çalışmalıdır.

NASIL BİR ORDU YAPISI?

Günümüzde ordu yapıları çok sınıflı, çok meslekli, ihtisaslı insan gücüne dayalı bir muhtevaya dönmüştür. Mecburi askerlik sistemiyle tam profesyonellik isteyen işleri görmek, personeli ihtisas sahibi yapmak mümkün değildir. Aşağı tabloda iki sistemin mukayesesi yapılarak değerlendirilmektedir.

HALK ORDUSU-MECBURİ ASKERLİK / PROFESYONEL ORDU MUKAYESESİ-1

FAYDALARI	ANAVATAN ORDUSU-HALK ORDUSU-MECBURİ ASKERLİK SİSTEMİ	PROFESYONEL SİSTEM
SAYI	KALABALIK	SINIRLI
UCUZLUK	UCUZ (TEK ER MALİYETİ EN ÇOK 600)	PAHALLI (TEK ER MALİYETİ 5000)
DEVLETE SADAKATI GENELLEŞTİRMEK	ÇOK İYİ	SINIRLI
HALKI KAYNAŞTIRMAK	ÇOK İYİ	SINIRLI
ORTAK VATAN BİLİNCİNİ GELİŞTİRMEK	ÇOK İYİ	SINIRLI
İDEAL VE HATIRA BİRLİĞİ SAĞLAMAK	ÇOK İYİ	SINIRLI
SEFERDE TAKVİYE ALMAK VE HAZIRLANMAK	ÇOK İYİ	SINIRLI
MİLLETİ TOPYEKÜN SAVUNMAYA HAZIRLAMAK	ÇOK İYİ	SINIRLI
PERSONEL TAKVİYESİ ALMAK	ÇOK İYİ	SINIRLI
TEŞKİLATLI İŞ YAPMA KABİLİYETİ SAĞLAMAK	ÇOK İYİ	ÇOK İYİ
ASKERLERİN YAŞLANMASI SORUNUNU ÇÖZMEK	ÇOK İYİ	ÇÖZEMEZ
TEKNİK SINIFIN ORTADAN KALKMASI VEYA GÖREVİN SON BULMASI HALİNDE SORUN	SORUN YOK	İSTİHDAM EDİLMİŞ PERSONELİN NASIL DEĞERLENDİRİLECEĞİ SORUN
HANTALLIK	HANTAL-KISMEN HANTAL	ELASTİK
YAŞLANAN PERSONELİN NE YAPILACAĞI SORUNU	TERHİS VEYA EMEKLİ OLANA KADAR BEKLEME (kolay)	EMEKLİ OLANA KADAR BEKLEME/YAŞLANMA

HALK ORDUSU/PROFESYONEL ORDU MUKAYESESİ-2

MAHZURLARI	ANAVATAN ORDUSU-HALK ORDUSU-MECBURİ ASKERLİK SİSTEMİ	PROFESYONEL SİSTEM
SİLAH SİSTEMLERİNİ KULLANMAK	SINIRLI	ÇOK İYİ
SEFERE HAZIRLIK	ORTA	ÇOK İYİ
VURUŞ VE ELASTİKİYET	ORTA/AĞIR	ÇOK İYİ
TOPLUMUN EĞİTİM SEVİYESİ ARTTIKÇA NİTELİK DEĞİŞMESİ	İYİ	ÇOK İYİ
ASKERİN İŞİNİ BENİMSEMESİ	ORTA /ANGARYA	İYİ/ MECBURİ
TOPLUMUN FEDAKÂRLIK ETMESİ	DAİMA	MECBUR DEĞİL
YURT SAVUNMASINA KARŞI DUYARLILIK	HER ZAMAN/HERKES	SADECE ASKERLERDEN BEKLENEN İŞ
DARBE YAPMA İHTİMALİ	YAPABİLİR	YAPABİLİR (YÖNETİLENLERİN DEĞİŞMESİ DARBE YAILMASINI ÖNLEMEZ. ÇÜNKÜ DARBEYİ YÖNETENLER YAPMAKTADIR.)
YENİLİKLERE AÇIKLIK	DAİMA AÇIK	HER SEVİYEDEKİ ASKERİN İSTEMESİ GEREKİR.
İTAAT	GREV YAPAMAZ, DAHA İTAATKÂRDIR.	GREV YAPABİLİR, SINIRLI ŞEKİLDE İTAATKÂRDIR.

Görüldüğü gibi her iki sistemin farklı yönlerden üstünlüğü mevcuttur. Her zaman ve her yerde profesyonel ordunun doğru bir tercih olduğu söylenemez. Bu gün Türkiye savunmaya 29, 520 milyar $ kaynak ayırmaktadır. Profesyonel orduya geçtiği takdirde bu harcamalar 5 katına çıkacak ve devletin bu masrafların altından kalkması zorlaşacaktır.[4] Türkiye’nin tarih boyunca ordu sistemi mecburi ve profesyonel askerlik sisteminin karma (HİBRİT) uygulamasıyla teşekkül etmiştir.

TSK’nın profesyonelleştirilerek, milletin ordusu olmaktan çıkartılıp devletin ordusu olmasına mani olunmalıdır. Topyekûn savunma ve milletin değerlerinin korunması için profesyonel ordu uygun değildir.[5] Milletin değerlerine ters düşen zihniyet ordunun kendisinden değil, dayatmacı ideolojik zihniyetten, batının bu yöndeki baskısından kaynaklanmaktadır. İleriki zamanlarda görüleceği üzere ordu milli ve İslami değerlerin merkezi halkın manevi değerlerinin kalbi olacaktır.

Topyekûn savunma ihtiyacı nedeniyle zorunlu askerlik yürürlükte kalmalıdır. Teröre karşı ve barış ihtiyaçları için profesyonel birlikler oluşturulmalıdır.[6]

Sefer kadrolarının tamamını profesyonel yapmak mümkün değildir.[7] Birçok kadro uzmanlık gerektirmemektedir. Sadece silah kullanan vasıfsız elemanlara dayalı yapılacak işler için profesyonel kadrolar kullanmak kaynak israfıdır.

Profesyonel ordular emperyalist görevler için yapılandırılmıştır. Vatan savunması topyekûn savunma ile yapılır.[8]

Tam profesyonel sistemde askerin yaşlanması[9], ağır masraflar, teknik sınıfların veya araçların eskimesi, bazı silah ve kadroların lağv edilmesi durumunda atıl kalan personelin ne yapılacağı noktasında mahzurlar ortaya çıkmaktadır. Mecburi halk ordusunda da özel bilgi isteyen, tank, top, tanksavar silahları, elektronik atış sistemleriyle donatılmış uçaksavar silah ve roketleri, radar, hassas muhabere cihazları, ağır araçlar, mürettebatla kullanılan nazik silahlar ve pahallı elektronik aletleri 14-15 aylığına askere gelmiş acemi insanların eline vermek büyük kaynak israfı olmaktadır. Bu nedenle ordu teşkilatını dinamik ve savaşabilir vaziyette tutmak büyük önem taşımaktadır. 5 milyon $ değerindeki bir tankı acemi askere emanet etmek çoğu kere bu silahların arızalanmasına sebep olmakta harbe hazırlık derecesini zayıflatmaktadır. Bu nedenle ordu HİBRİT ORDU zihniyetiyle şekillendirilmelidir. Vasıf istemeyen işlerde, tek er ve piyade mangalarında vasıfsız eleman kaynağını ucuz, devamlı sürekli gençleşerek ve yenileyerek devam ettirmeli, teknik isteyen, uzmanlık gerektiren iş ve araçlar, komando ve özel harp birlikleri profesyonellere devredilmelidir. Bunu sürekli hale getirmek için ordunun ihtiyaç fazlası personeli yaşlanma, uzmanlık alanlarının ortadan kalkması gençleştirme programları kapsamında emeklilik haklarını elde edinceye kadar belediyelerde, milli eğitim ve diğer kamu görevlerine aktarılarak ordunun genç kalması amaçları da gerçekleştirilebilir.

Bu gün kendilerinden istifade edilebilir kurmay, teknik veya taktik sınıflara mensup subay ve astsubaylar genç yaşta kadrosuzluktan emekliye ayrıldığında bunlardan istifade edilmemektedir. Bizce bunlar emeklilik yaş hadlerini diğer devlet kurumlarında tamamlayabilirler. Böylece yaşlanan ve kendisinden istifade edilme niteliği zayıflayan insanların orduya yük teşkil edecek şekilde görevde kalması önlenecek; ihtiyaç fazlası kadrolar diğer devlet kurumlarına aktarılarak orduda personel sıkışması önlenebilecektir. HİBRİT ordunun esası olan dinamik ve elastik unsurlardan meydana gelmiş atılgan, vurucu, gençlerden müteşekkil, günün teknolojisine ayak uyduran bir güce dönüşmesi mümkün olacaktır.

Ne profesyonel ordu? Ne halk ordusu? Profesyonel kadrolarla zenginleştirilmiş ANAVATAN ORDUSU (HİBRİT ORDU)

Günümüzde özel askeri şirketler de HİBRİT sistemin bir parçası olarak askeri sisteme girmiştir. Bu gün dünyanın çeşitli yerlerine dağılmış para ile görev yapan 150 askeri şirket faaliyet halindedir. Bu şirketler Irak’ta savaşmış en modern teknikleri kullanarak görev icra etmişlerdir. Bazı özel işlerde bu gibi şirketlerden de istifade edilebilir.

Orduda din eğitimi de çok önemlidir. ABD ordusunda din işleri başkanı tümgeneraldir. Her seviyedeki kadroda din işleri subayı mevcuttur. Bu subaylar %50 kadro uygulamasında dahi görevleri başındadır.

ORDUDA SİCİLLENDİRME SİSTEMİ

Günümüzde ordu da sicil sadece amir tarafından verilmekte, çoğu kere üstleriyle uyumlu, itaatkâr, itiraz etmeyen personel yükselmekte, yırtıcı, bilgili, dirayetli, liderlik kabiliyeti yüksek, dürüst nitelikler taşıyan birçok personel terfi edememektedir. Bu nedenle sicil 4 değerlendirme kademesinin toplamından oluşmalıdır. (Objektif/hakiki Sicillendirme Sistemi OSS)

1. Amirin verdiği sicil (%25)

2. Astlar üzerinde yapılacak yansıtmalı testlerle Sb/Astsb’ın niteliğinin tespit edilmesi(Ahlaki kabiliyeti, karakteri, liderlik yeteneği, bilgisi, cesareti, çalışkanlığı, dürüstlüğü) (Bu tür değerlendirme seçimlerde halkın oy kullanması gibi düşünülebilir.) Orduda personelin sicillendirilmesi büyük bir dava olarak düşünülmelidir. Her kuvvetin bünyesinde bir tümgeneralin yönettiği gizlilik esasları içinde çalışan bir daire kurulmalı Thomas testleri gibi testler yapılarak personel değerlendirme esasları hissi duygusal sicillendirme sisteminden objektif esaslara geçmelidir. (%25)

3. Her yıl yapılacak mesleki yeterlilik sınavlarından alınan not (%25)

4. Kuvvet komutanlıklarının denetleme heyetlerinin yapacağı denetlemelerden elde edilen notları (%25)

Bu dört not toplanarak elde edilen derece her subay ve astsubaya sicil olarak verilmeli, sıralama bu puanlamaya göre yapılmalı, terfi çizelgeleri buna göre sıralanmalı ve oluşturulmalıdır.

ORDUNUN SUBAY ASTSUBAY KAYNAĞI

Orduya giriş astsubaylıkla başlamalıdır. Bütün ast subaylar 2 yıllık harp okullarından mezun edilmeli, 1 yıl sınıf okulu eğitimi verilerek kıtaya çıkartılmalıdır. İlk 10 yıl içinde %60 sicil notunu aşanlar sınavla harp okuluna gitmeli ilave 2 yıl daha fakülte eğitimine alınmalı fakülte diploması verilerek subay çıkartılmalıdır. Bu subaylardan ikinci 10 yıllık sürede harp akademisini kazananlar kurmay eğitimine tabi tutularak kurmay subay yetiştirilmelidir. (Yani başlangıçta herkes astsubay olmalıdır. Bu sistem kabiliyetli birçok insanı köreltmektedir. Bu sistem adil değil İslami değildir! Almanya bu sistemi uygulamaktadır. Toplumumuzda tahsil seviyeleri yükselmiştir. Uzman çavuşlar dahi yükselebilmelidir.) Dışarıdan fakülte bitiren astsubaylar subaylığa geçiş yapabilmelidir. İlk on yılda subaylığa geçiş yapamayan astsubayların %10’u ikinci on yılda, üçüncü on yılda bir %10’u daha subaylığa geçirilerek personel tam bir yarış içinde çalıştırılmalıdır.

Subay, astsubayların yükselmesinde imtihan ve nitelikli çalışma esas unsur olunca herkes mesleki ilerlemede geri kalmamak için harıl harıl çalışacaktır. Liderlik kabiliyetini geliştirmek için manevi ve insani niteliklerini geliştirerek astlarından iyi not almaya çalışacaktır. Bu durumda askerin darbecilik gibi zararlı şeyleri düşünmesine imkân ve fırsat kalmayacaktır. Tıpkı Osmanlı’da olduğu gibi bir er dahi yükselerek ordu komutanı olabilecektir,

Subay ve astsubay kadrolarının genç kalabilmesi için ilk 10 yıldan sonra milli eğitim bakanlığında öğretmenlik, valilik veya belediyelerdeki memur kadrolarına geçmek isteyenlere izin, hak ve kadro verilmelidir. Askerliği sevmeyen, yükselme ideallerini yitiren, sağlık bakımından işi götüremeyeceği anlaşılan personelin ayrılması kolaylaşınca ordunun hantallaşması da önlenmiş olacaktır.

Fakülte bitirerek askere gelmiş yedek subaylar; 10 yıllık astsubayın rütbesiyle askerlik yaparlar.

[1] E. Tuğ. Gen. Adnan Tanrıverdi; “ Daha Güçlü Orduya” Sistem Matbaacılık, İstanbul 2011. S.142

[2] Age, s. 67.

[3] Age, s.121.

[4] Vasıfsız tek erin maliyeti 600TL’den 5000 TL’ye çıkacak, bu da savunma harcamalarını en az 5-6 kat artıracaktır. Türkiye 150 milyar $ savunma harcamasını kaldırabilir mi?

[5] Age, s.65.

[6] Age, s.131.

[7] Age, s.135.

[8] Age, s.136.

[9] Age, “Uzman kadrolar yaşları ilerledikçe, bedeni yeteneğini kaybedince, görevini aksatan personel deposu haline gelir”.s.75.

KIRIM İÇİN NE YAPILABİLİR?

KIRIM İÇİN ULUSLAR ARASI HAREKET TARZLARI 8 Mart 2014

En sonunda beklenen oldu. Rusya Federasyonu(RF) Kırım’ı kendi topraklarına katmak için uzun zamandan beri fırsat kolluyordu, Ukrayna’daki olayları fırsat bilerek, Kırım’ı ilhak etmek için harekete geçti. RF klasik ve en kaba yolu tercih ederek uluslararası kamuoyunun gözünün içine baka baka en kaba metotla Kırım’ı işgal etti.

Kırım Özerk Yönetimi Milli Meclisi’nde Rus milletvekilleri çoğunluk teşkil ediyorlar. Ukrayna ve Tatar asıllı milletvekilleri birlikte hareket etseler dahi Rusya hem halkoylamasında hem Kırım Milli Meclisinden istediği kararı geçirecek çoğunluğa sahip bulunuyor. Ayrıca Rus Özel Kuvvetleri Kırım’da derin bir yapı ile üslenmiştir. Rus Karadeniz Donanmasının ana merkezi buradadır. Uzun zamandan beri Kırım’da kontrol RF’nuna geçmiş bulunuyordu.

AB Ukrayna’nın kendi hegomonik alanında yer almasını istiyor. RF’nu Ukrayna’yı doğal uzantısı olarak görüyor. Bu iki güç merkezinin çatışması Ukrayna’da derin bir bölünme meydana getirmiştir. Taraflar Ukrayna’yı kendi hegomonik düşüncelerine göre paylaşacaklar mı, paylaşmayacaklar mı? Ülkeyi bir iç savaşa sürükleyerek vekâleten savaşacaklar mı savaşmayacaklar mı bunu bilmiyoruz! Bu konuda tarafların son kozlarını oynama aşamasına gelmedikleri anlaşılmaktadır.

Bazıları Ukrayna Devletine tarafsızlık statüsü verilerek AB ile RF arasındaki çekişmeye son verilebileceğini söylüyorlar. Ancak bunun mümkün olmayacağı anlaşılıyor. Birinci neden, Rusya Ukrayna’yı parçalamaya karar vermiştir. İkinci neden, işbaşına getirdiği Yakunoviç yönetimi vasıtasıyla Ukrayna’nın vazgeçemeyeceği ikili antlaşmalar yapmıştır. Üçüncü neden ise, Kırım Parlamentosunda ve halk arasında iyi örgütlenmiştir. Dördüncü neden; bu aşamaya gelinceye kadar işi derinden götürerek tasarlamış, ciddi hazırlık yapmıştır.

Bazıları diyecek ki ne var yani, Kırım’da çoğunluk Ruslarda halk kendisi istemiştir, Rusya halkın isteğini geri mi çevirecekti?! Diğer bir önemli nokta da şudur: Referandum tarihi olarak 16 Mart gibi sandıkların dahi hazırlanamayacağı süre verilerek, iş oldubittiye getirilmek istenmiştir. İş bu noktaya gelmeden, batı dünyasına gözdağı vermek için, RF Ordusu alarma geçirilmiştir. Kırım’daki Ukrayna birlikleri kuşatılmıştır.

Batı, bu oldubitti karşısında paniktedir. Ne yapacağı noktasında hazırlıksız yakalanmıştır. Kadife devrimleri ve iç çatışmaları tezgâhlamakta ciddi maharet kazanan ABD ve AB istihbarat kurumları iş sert güç kullanma noktasına geldiğinde ne yapacaklarını nasıl tezgâh kuracaklarını şaşırmışlardır.

Yanukoviç yönetiminin halk nezdinde itibarının kalmamasının en önemli nedeni, gerçekten ciddi ölçüde başarısız bir yönetim sergilemiştir. Halk ciddi sıkıntı içindedir. Ayrıca RF’nun genel valisi gibi hareket etmiştir.

Batının RF’nun kuvvet gösterisine mukabelesi üç şekilde olabilir; 1.RF’nu ile anlaşır. Ukrayna’ya tarafsızlık statüsü verilir. Taraflar kendi sınırlarına çekilirler. 2. Bu duruma rıza gösterilmez, RF’nu ile Ukrayna güçleri savaştırılır, bu savaş zamanla bir yıpratma savaşına dönüştürülerek, RF’na hasar verdirilir, kendi sınırlarına dönmesi temin edilir. 3. Durum olarak RF’nu ile çatışmaya girmeden yeni bir soğuk savaş başlatılır. RF’nuna karşı, abluka, ambargo gibi ekonomik araçlarla hasar açılır sonunda (İran’a yapıldığı gibi) dize getirilir. Bu durum İran’ın işine gelir. Bu vesile ile RF’nu ile birlikte hareket ederek ambargoyu deler, İran’ın nükleer silah elde etmesinin yolu açılır. Bu durumu ABD güvenlik kurumlarınca hesaba katılmalıdır.

Batının Türkiye üzerinden operasyon yapma kapasitesi sınırlıdır. Türkiye’nin yapmakta olduğu nükleer santrali Ruslar yapıyorlar enerji ithalatı bakımından, toplam ticaret hacminin kapasitesi bakımından Türkiye’nin RF’nu ile çatışma ihtimali sınırlıdır.

Montrö Antlaşması şartlarını değiştirme ve Rus savaş gemilerinin boğazdan geçerek Akdeniz’de boy göstermesini önleme bakımından Türkiye’nin elinde geniş imkânlar vardır. Bu yönde ABD ve AB silahlı gemilerinin Karadeniz’de bulunma sürelerini değiştirme ve üs kurmalarına müsaade etme yönünde kararlar alabilir. Onlardan gelen talepleri makul karşılayabilir. Bu durum Karadeniz Rus Donanması’nın güvenliğini ciddi şekilde tehdit eder. Kırım’ın statüsünün değiştirilerek uluslararası antlaşmaların ihlal edilmesinin bir karşılığı olarak Montrö Sözleşmesi Türkiye ve ABD lehine düzeltilebilir. ABD’nin Karadeniz’de donanma bulundurmasına müsaade edilebilir.

Türkiye’nin bütün bunları yapması ABD’nin desteği olmadan başarılamaz.

Aslında Türkiye açısından meselenin özü şudur: Ruslar 2 asırdan az bir süre içinde Tatar Türklerinin tarihi vatanlarını tamamen boşaltarak ciddi bir soykırım yapmışlardır. Bu mesele jenosit kapsamında ele alınmamış, bu noktada RF’nunun işlediği insanlık suçları siyasi bir sorun haline getirilmemiştir. Bu vesile ile kapsamlı bir çalışma başlatılabilir. Kırım Türklerinin anavatanlarına dönmesi yönündeki engellerin kaldırılması için her türlü çaba gösterilebilir. Haksız yere sürgün edilen, yakınları yolda ölenlere tazminat ödenmesi yönünde BM’de kararlar aldırılabilir. BM’de Yarımadanın TATARLARIN KADİM YURDU olduğu yönde kararlar alması sağlanabilir.

Tatar Türkleri bu çatışmanın neresinde yer almalıdır sorusuna verilecek en iyi cevap şudur: “Suyun suya benzediği gibi gelecek geçmişe benzer”; Rusların ne yapacağını söylemek için iyimser olmanın mantığı yoktur.

Bu meseleler Ukrayna ve Rusya arasındaki bir çatışma sorunu olsa Tatarların tarafsız kalması uygun olabilirdi. Ancak Stalin zulümlerine maruz kalarak vatanlarını kaybetmiş bir halkın RF’ye güvenmesi beklenemez. Kaldı ki Rusya ve Kırım’daki Ruslar Tatarların anavatanlarına dönüşünü engellemek için her türlü yolu kullanıyorlar.

Türkiye’nin bu meselede Batı ile birlikte hareket etmesinden başka çıkar yol yoktur. Putin bütün zeminlerde sıkıştırılmalıdır. Barbarlığa ve Hitler usulü ilhak politikasın müsaade edilirse, bunun sonu gelmez. RF’nu eski SSCB topraklarını tek tek işgal etmeye başlar. Makarayı tersine sarmaya devam eder. Bunun için çare şudur: RF’nunu bir dalga daha parçalayarak hasar açmaz bir ölçeğe indirmek gereklidir. Bu iş nasıl yapılabilir, ne yapabiliriz, bunlara kafa yormalıyız! Amerikan karar alıcılarını yönlendirmeliyiz.

SURİYE MESELESİ

Çarşamba, 02 Nisan 2014 13:08

SURİYE MESELESİ 25 Mart 2014

İki gün önce sınır ihlali yapan bir Suriye savaş uçağını düşürdük. Bu hadise iyi mi oldu, kötü mü oldu; bu mevzuya girmeden önce muhalefetin ne dediğine bakalım.

Türkiye’nin en milliyetçisi olduğunu söyleyen bir partinin sözcüleri dediler ki Suriye’de ne işimiz var? Hükümet maceraya sürüklüyor!

Resmi ideolojinin ve ideolojik iktidarın partisi ise dedi ki; Hükümet Türkiye’yi Arap batağına sürüyor. Yapılanlar maceradır. Türkiye Suriye’de teröristlere destek veriyor.

Türkiye’nin en milliyetçi olduğu söylenen partisi, Suriye’nin yarım asır önce ana vatanımızın ana parçası olduğunu unutmuşa benziyor. Bu unutkanlık, ne yazık ki! Kırım’ın Ruslar tarafından ilhak edilmesi üzerine derin bir sessizliğe bürünmüş, Türk dünyasındaki kayıplarla bile ilgilenmemek gibi bir sessizliğe dönüşmüş gibi görülüyor.

Resmi ideolojinin şaşı gözlük takmış, tarihle bağlantısını kesmiş, ne yaptığını bilmeyen partisinin kimi sözcüleri, aman ha aman düşen uçağımızın intikamını aldık demeyin, Ortadoğu batağına düşmeyin gibi akıldan mantıktan mahrum sözler ettiler. Üzülerek söylemeliyiz ki; bazıları da Genel Kurmay Başkanı’na bu Başbakana uymayın sözünü dinlemeyin gibi laflar ettiler.

Kimi zatlar da, AKP Türkiye’yi seçime götürmek istemiyor. İktidarda kalmak için Suriye’ye savaş açacaklar. Seçimi kaybedeceklerini anladılar puan kazanmak için böyle yapıyorlar, dediler. Bazıları da AKP tam seçim arifesinde oy kazanmak için dış politika üzerinden oyun oynuyor, yapılanlar etik değil dediler. Görülüyor ki söylenen sözlerde tutarlılık ve mantık yoktur. Millet bu mantıksızlıkları görmüyor ve anlamıyor zannedenler aldanıyor!

Başta, Türkiye’nin en milliyetçi partisi olduğunu söyleyenler dâhil olmak üzere, rejimin organik partileri 80 yıllık TC’nin pasivizm politikasının kurbanıdır. Çalışma, karışma, konuşma politikasının azimkâr savunucularıdır. Bu partilerle ve bu liderle bir yere varılmaz.

Başbakanın söylediği doğrudur. Bunlara iki koyunu verseniz, güdemezler, onu da kaybeder gelirler. Dünyanın nasıl bir dönüşüm içinde olduğunu bilemeyecek kadar vizyondan mahrum bu zatlardan bişey olmaz!

Şunu önemle belirtmeliyiz ki Türkiye İsmet İnönü devrinden itibaren gölgesinden korkan paranoyak korkaklık hastalığına yakalanmıştır. Bu hastalık, kronik bir vaka’dır, klinik bir vaka’dır. Bu hastalığa yakalanmış parti ve sözcüler, ismi, hedefi ne olursa olsun tamamı küçük düşüncenin fasit dairesinde hapsolmuş, dünyayı anlamaktan mahrum zatlardır. Bu adamlarla bu iş olmaz. En kısa zamanda Türkiye muhalefetini de yeniden düzenlemek zorundadır.

Evet, Türkiye bu muhalefet partilerinin yerini alacak, aynı hedefe odaklanmış, icraat metotları farklı bir yapı kurmalıdır. Yeni bir muhalefet düzeni inşa etmelidir. Muhalefet demek yabancıların çıkarlarına hizmet etmek değildir ki!

Gelelim Suriye meselesine; 4 yıldan fazla süren savaş sebebiyle Suriye’nin milli gücü çökmüştür. Kara birlikleri iç savaşa angaje olmuştur. Ordusunun savaşacak gücü yoktur. Bizim muhalefet partilerinin görüşlerinin aksine, Türkiye’nin Suriye’ye müdahale etmesi halinde çata pat savaşının sonunda 3-5 gün içinde Türk Ordusu Suriye’nin tamamını işgal edecektir.

Başlangıçta baskın tarzında bir hava harekâtı ile Suriye hava kuvvetleri ve hava savunma bataryaları imha edilirse Türkiye’nin neredeyse hiç askeri zayiat vermeden Suriye’ye hâkim olması mümkündür. Paranoyak korkakların söyledikleri tahminlerin hiç biri doğru değildir. Suriye’nin savaşma gücü yoktur. Türkiye’ye hasar verecek bir imkân kabiliyeti yoktur.

Gelelim Dünya şartlarına; AB Rusya ile Ukrayna meselesi yüzünden çatışma halindedir. Hamburg ve Kiev olayları karşılıklı hamleler ve tarafların birbirlerinin bileğini bükme çabaları olarak değerlendirilebilir. Bu hadiselerden sonra taraflar ciddi ölçüde güç kaybetmişlerdir. ABD, Rusya Federasyonu’nun (RF) Kırım’ı ilhak etmesi dolayısıyla çaresiz, ne tedbir uygulayacağını bilmez bir şekilde şaşkındır. RF Kırım meselesinden dolayı sıkışmış durumdadır.

İran ekonomik ambargodan dolayı bitkindir, çaresizdir, Türkiye’ye muhtaçtır. Irak’da Maliki denilen zat şımarmış, ülkede güvenliği sağlayamamış şekilde yalpa yapmaktadır, diken üstünde durmaktadır.

Kısaca Türkiye Suriye’ye girdiği taktirde karşı koyacak hiçbir güç yoktur. Kaldı ki RF’nun Kırım’ı ilhak etmesinden sonra ABD ve NATO’nun zafere ihtiyacı olduğunu biliyor ve görüyor. Buradaki insani trajedinin ancak bir dış müdahale ile önlenebileceğini anlamış bulunuyor.

Arap ülkelerine baktığımızda, Mısır’daki darbeci iktidar ülkede istikrarı sağlayamamıştır. Ciddi bir meşruiyet buhranı yaşıyorlar. Dışarıya müdahale edecek takatten yoksun bulunuyorlar. Zaten Mısır’ın askeri gücü, İsrail’e yenilecek şekilde zayıf, kendi halkını esir edecek kadar güçte tesis edilmiştir. : Arabistan ve diğer Arap ülkelerinin Türkiye’den yana tavır takınacakları beklenmelidir.

Görülüyor ki Dünya şartları Türkiye’nin Suriye’ye müdahale etmesine müsait bir ortam yaratıyor. Bazıları diyor ki; orada İŞİT var, işte El Kaide var, İslami terör Türkiye’ye sıçrar. Bu analizler çocukça ve mantıksızca analizleridir. Pireyi deva yapan düşüncenin stratejik değeri olmadığı gibi laf olarak da bir değeri yoktur. Bu fikirdeki insanlar çıkışı olmayan labirentte dolaşan fare gibi laf salatası üreten bilgisizlerdir.

Bizce şartlar uygundur. Suriye’ye müdahale edilmelidir.

Muhalefet diyor ki aman ha aman Suriye’ye müdahale etmeyin. Seçimden önce müdahale ederseniz, çok oy alırsınız, şike olur kabul etmeyiz. Seçimden sonra müdahale eder ve Suriyeyi ana vatana katarsanız, kahraman olursunuz. Bunu da kabul edemeyiz.

Cesaretin varsa, gel sen yap! Yok, onu yapamayız. Cesaretimiz var ama yapmayız! Neden yapmazsınız? İngiliz yüzbaşıların çizdiği planlara ve sınırlara dokunmayız. Onlar kutsal?!

O zaman siz onbaşı bile değilsiniz, bu akılla, bu millet, size oy vermez.

Bizce Türkiye RF’nun sıkışmışlığını fırsat bilerek Suriye’ye girmelidir. Bu işin tam zamanıdır. Stratejide zaman tayini hayati derecede önemlidir.

Yağmur geçtikten sonra kovanızı dolduramazsınız.

MAHALLİ İDARE SEÇİM SONUÇLAR

Salı, 08 Nisan 2014 21:01

MAHALLİ İDARELER SEÇİMİ – 1- 1 Nisan 2014

Nihayet seçimler yapıldı. Muhalefet sonunda bütün iddialarını kaybetti. Seçimlerden önce yazdığım bir makalede muhalefetin bir projesinin olmadığını belirtmiş, bu durumun halkın gözünden kaçmayacağını ifade etmiştim. Düşününüz, AKP İstanbul’da 3. Ankara’da 5. defa Büyükşehir Belediye başkanlığını kazanıyor. Mahalli idareler seçiminin 5 yılda bir yapıldığı düşünülürse, yüzlerin 5 senede yıprandığı, halkın tez canlı olduğu ve çabuk bıktığı dikkate alınırsa AKP’nin Ankara ve İstanbul’daki başarısının ne büyük başarı olduğu anlaşılır.

Buradan çıkartacağımız önemli hükümlerden biri de şudur: “Halk iş yapacak adamı istiyor. Halk icraat istiyor. Halk itimat edeceği adamı istiyor. Halk projeye bakıyor. “ Bu kıstaslar ışığında bakıldığında halkın aydınlardan daha üstün ve daha ileri görüşlü olduğu anlaşılmaktadır.

Tek parti döneminin “çalışma, karışma, konuşma zihniyeti,” tek bir çivi çakmama anlayışına bürünerek kemikleşmiştir. Halk bu zihniyete ve bu zihniyetin meydana getirdiği tek parti ideolojisine isyan etmektedir. Halkı ve tercihlerini yanlış sayan kimi çevrelere karşı, halk, sandıkla kafalarına kafalarına vurmuştur. Milletin önüne defalarca şaşırtmak için kafasına uyacak görüntüde şahıslar çıkartılmış, bunların içinde kendi kalıbına uygun olanı isabetle seçmekte hata yapmamıştır. Bu halk ve bu millet hakikaten yüksek feraset ve karaktere sahip üstün insanlar topluluğudur. Milletimizin bu tercihi önünde saygı ile eğiliyorum.

Bazıları diyecek ki; seçimlerde muhalefet %55, iktidar %45 civarında oy aldı. Halk AKP’yi seçmedi. Seçimin galibi muhalefettir. Böyle bir analiz oyun içinde oyunun kurallarını değiştirmekle aynı mantığa sahiptir. Bu düşünce seçimlerde hile yapıldığını öne sürerek kendi kendini yalanlayan meşruiyet sorunu yaratmaktadır. Şöyle ki; her partinin kendi lehine hareket ettiği ve oy çaldığını varsayalım. Sandık görevlileri %45 oranında AKP’li olduğuna göre sandık görevlilerinin %55’i muhalefet partilerine mensuptur. Bu durumda AKP’nin %45, muhalefetin %55 oranında avantajlı çıkacağı açıktır. Bu durumda 55/45= 1.22 oranında muhalefetin daha fazla hileli oy alacağı değerlendirilmelidir. Bu durumda AKP %50,5, muhalefetin de %49,5 oy alması gereği ortaya çıkmaktadır. Dolayısıyla bu söylemin esastan meşruiyeti yoktur. Bu tür iddialar doğru ise AKP ciddi oranda haksızlığa uğramıştır.

Kaldı ki bizim ana muhalefet partisinin geçmişten gelen şaibesi vardır.” Dünya tarihinde, ilk ve tek defa uygulanan açık oy gizli tasnif sisteminin, bulucusu(!) ve uygulayıcısıdır. “ Bu keşif ve bu yumurta (!) dünya tarihinde ilk ve tektir!? Millete jakoben usullerle şekil verme, milletin tarihi değerlerini hiçe sayma ve yıkma zihniyetinin uygulayıcılarının usulü böyledir. Millet tek parti diktatoryasının zalim uygulamalarından korktuğu için nesilden nesile aktarılan bir fobi oluşmuştur. Bu fobi CHP tarihinin yeni CHP’ye bıraktığı ve geleceğini altüst eden en kötü tarihi mirastır.

Şu halde, bu seçim CHP’nin elitist ve halktan kopuk bir parti olduğu bir defa daha teyit etmiştir. Hâkim elitler CHP tarihinin başlangıcından beri bürokrat sınıfla beraber halkı ezen sınıflardır. Bu kara leke daha uzun müddet algı dünyasında CHP’nin geleceğini etkilemeye devam edecektir. Bu miras nedeniyle, CHP’nin daha uzun müddet iktidara gelemeyeceği tekrar tekrar anlaşılmıştır.

Gelelim seçim sonuçlarının analizine; meseleye CHP açısından bakıldığında Ankara ve İstanbul’un en zengin ve en batılılaşmış ilçelerinden oy aldığı görülmektedir. İnsanların değerler sisteminin koruyucusu ve savunucusu oldukları göz önüne alındığında zengin ve batılı değerleri içselleştirmiş sınıfların daha fazla kemikleştiği halkın değerlerine sırt çevirdiği anlaşılmaktadır. Bu durum Türk aydın sınıfının daha radikal ve dogmatik olduğunu göstermektedir. Elitist sınıflar, içe kapanık ve peşin hükümlüdür, tolerans kültüründen mahrumdur.

Anadolu’da halk sınıflarının daha geçişken olduğu, partiden partiye, adaydan adaya oy akışının daha kolay olduğu, halkın tercihler noktasında daha yüksek bir tolerans kültürüne sahip olduğu anlaşılmaktadır. Kısaca bu seçim sonuçları, halkın aydın sınıfa göre daha demokrat daha ılımlı ve daha realist bir zihniyete sahip olduğunu göstermiştir.

Batının Türk iç politikasına müdahalesi baskı guruplarını yönlendirme, bunlar üzerinden devlet politikasını baskı altına almak ve istihbarat operasyonlarına yönelik olduğu bir kez daha ortaya çıkmıştır. İşin ilginci daha önce milli kültüre ve İslam’ a zıt zümreler üzerinden devşirdikleri adamlara dayanarak yaptıkları operasyonları, bu defa bize sevimli gelen unsurlar üzerinden yapmışlardır.

Bu durum dikkate alındığında; Türk seçimleri başlangıçtan itibaren, batının tercih ettiği unsurların ve politikaların halka onaylatma süreci olduğu anlaşılmaktadır. Batıya göre Kemal Derviş, sosyal demokrat bir fikir adamıdır ve halkın çıkarlarını küresel Yahudi sermayesinin çıkarlarına göre tanzim ederek Türkiye’ye büyük iyilik yapan gerçek bir aydındır. Bu anlayışa göre sağ, sol, islamcı veya laik ideolojik bakış açılarının hiçbir önemi yoktur. Karşıtlık ve çatışma yaratarak batının çıkarlarını koruyacak adamların muhtelif parti ve ideolojiler içinde yer alması (mevzilenmesi), halk kimden yana tavır koyarsa koysun şaşırtılması, avlanacak istikamete sürülmesi sürecidir.

Bu oyun tıpkı bir tahterevalli gibidir. Onların adamı zannettiğiniz adamı, ideoloji veya partiyi reddettiğiniz anda, onların öteki mevzideki adamları yükselişe geçmektedir. Bütün golleri karşı kaleye atarken, onların adamına puan yazılmakta, her durumda sahadan mağlup çıkmaktasınız.

30 Mart seçimlerinin önemi bu bakımdan çok mühimdir. İngiliz istihbaratı 17-18 yüzyıllar boyunca Türkiye’ye sızmaya çalışmış, 19. Yüzyıldan itibaren oturmuş, bir sistem kurarak yerleşmiştir. Aslında seçimlerin yapılması, halkın oyunu kullanması, sandık düzeni, partiler, kanunlar hepsi normal ve adil gözükmektedir. Ancak adil olmayan, demokratik olmayan durum şurada ortaya çıkmaktadır. Partiler görünüşte rekabet halindedir. Halk öyle zannetmektedir. Hâlbuki bu partiler ve politikaları batı tarafından kontrol edilmektedir. (Bu noktada Stalin’in şu sözü akla gelmektedir: Seçimler önemli değil, kime oy verdiğiniz önemlidir.) Halk gidip, batının bekçisi ahmet mi olsun, mehmet mi olsun onu onaylamaktadır. Rejimi kuran parti başta olmak üzere bütün partiler başlangıçtan itibaren dizayn edilmiştir. Ülke yararına hareket etmeleri önlenmiş, sistem kontrol altına alınmıştır. Bu sistemde küresel kapitalizmin mutemet adamı sosyal demokrattır. Milli hiçbir yönü ve mantığı olmadığı halde inadına sosyal demokrattır.(!) (Mesela bu zata deseniz ki; “komşusu açken tok yatan bizden değildir.” Sözünü kim söylemiştir? İlk defa duyuyorum; çok sosyal demokratça söz. Dur not alayım, muhtemelen Adam Smith söylemiştir, der.)

İlk defa bu yapıyı bozacak, sahte demokrasicilik oyununa son verecek bir parti, 12 yıldan beri iktidardadır. Halk bu seçimde kukla partileri ve paralel toplumları tasfiye etme yönünde tercihini kullanmış ve demokrasi oyununun kuralını koymuştur. Benim getirdiğim adamı ben tasfiye ederim. Senin toplattığın belgelere itibar etmem, demiştir. Bu durum Türk halkının ileri düşünce geleneğine sahip olduğunu bir kere daha ispat etmiş, meselelerin özünü tayin ve tespit etmekte derin bir tarihi tecrübe kazandığını göstermiştir.

SOMA MADEN OCAĞI KAZASI

SOMA MADEN OCAĞI KAZASI 21 Mayıs 2014

Birkaç günden beri Türk medyasını takip ediyorum. Soma Maden Ocağı kazasıyla ilgili öyle ilginç öyle yüz kızartıcı, öyle çirkin şeyler yazıldı ki, insanlıktan utanır olduk. Bu ifadelerden bazıları şöyle;

“Ölü sayısı 700,” “Daha da artması bekleniyor.”

“Keşke ölü sayısı biraz daha artsa”

“Soma seçimlerde AKP’ye oy verdi. Soma’daki madenciler AKP’nin Manisa’da yaptığı mitinglere baretleri ile katıldılar, onlar buna müstahak…’Olup biteni hak ettiler.’ ”

“Şimdi de bir şehit lafı icat ettiler ki isyan edilmesin. Onlar ne şehit ne gazi, kâr yoluna gitti niyazi”

“Taşeronlaştınlmış bir müessesede, hakkını hukukunu aradığı an kapıya konulacağını, güvenlik koşullarının eksik, yaşam koşullarının yetersiz olduğunu bilen, üç kuruş paraya çalıştırılan bir kurban. Öldüğü zaman da “Bu adam niye öldü? Bu madenin kirişleri niye, metal değil de ağaç? Niye yaşam odası yok? Niye maskeleri yarım saat bile dayanmadı? Niye karbon monoksit ölçümleri yapılmadı” demeyelim diye, ‘onlar şehit’ dediler.”

“Oysa o maden işçileri şehit değildir, vahşi kapitalizmin, çarpık sömürü düzeninin kurban’ıdır.”

“Ocakta yaşam odaları yokmuş!”

“İşçilere verilen maskeler çürük ve çalışmıyormuş!”

“Maskeyi açmanın cezası 400 lira olduğu için birçok işçi maskesini açmamış, bu yüzden ölmüş.”

“Ocağı denetleyen müfettişler alelusul rapor yazmışlar.”

“İş yeri denetimi Enerji Bakanlığı’na değil, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı’na aittir.”

“Çalışma Bakanı Çelik, ‘Kimin ne kadar sorumlu olduğu konuşulabilir. Maden ocakları benimle ilgili değil. Madenler konusunda bizim bakanlığımızın görevi teftiş ile sınırlı. Ocaklar, ruhsatlar ve işleyiş ise tamamen Enerji Bakanlığı’na bağlı’ “

”Zonguldak’ta kömürün ana odağında metan gazı varken burada kızışma var. Kömür burada için için yanıyor. Kömür kızışması karbon monoksit gazı salınımı yapmaktadır.”

Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün talimatıyla Devlet Denetleme Kurulu’nun 8 Haziran 2011 tarihinde tamamladığı “Maden Kazaları”yla ilgili raporunda tespit ettiği eksik, kusur ve aksaklıklar özetle şöyledir.

“Grizu riskine karşı alınan önlemler yetersizdir…

Grizu emniyetli elektrik cihaz ve ekipmanlarıyla ilgili sorunlar vardır.

Gaz izleme ve ikaz sistemleri yetersizdir…

Havalandırma yetersizdir… Nefeslik ve kaçamak yolları yetersizdir…

Tahlisiye hizmetleri ile ilgili ciddi sorunlar vardır…

Kontrol ve delgi sondajları yeterince yapılmamaktadır.

Delme – patlatma işlemlerinde düzensizlikler vardır…

Çalışanlarda CO maskesi bulunmamaktadır…

Risk değerlendirmesi yapılmamaktadır… Taşeronluk, alt işverenlik uygulaması yaygındır…

İş ve işçi güvenliğini tehlikeye atacak boyutta aşırı üretim zorlaması mevcuttur…

Teknik nezaretçilik, işletme içi eğitim uygulamalarıyla ilgili sorunlar vardır…

İşbaşı eğitimi mevzuatta öngörüldüğü ölçüde yerine getirilmemektedir…”

“Soma Kömür İşletmeleri A.Ş. Yönetim Kurulu’nun ‘yetki devri’ belgesinde imzası bulunan diğer isimlerin ve imzanın sahte olup olmadığının tespiti gerekli.”

“Başbakana haykırmak istedim ama eşimin cesedini vermez diye korktum” diyor acılı kadın…

“Maden kapanmayacak diyor, patron.

Ben yine gider çalışırım, diyor işçi.

Hadi git yine çalış ama hiç olmazsa o kadar rahat söyleme bunu.

İnsan biraz da kendi biçer kendi değerini.

Ölmeyi göze alıyorsun madem, kafa tutmayı da göze almalısın.

Yine ölürsün belki ama biraz daha pahalıya mal olur birilerine…

O zaman çocukların da çekmez belki aynı acıları.

Bir tuhaf halk yaratmışlar efeler diyarından; korku dolu, gariban.

Pazartesi tekrar işbaşı yapmayı dilemeleri nedir peki?

Garibanlık mı, çaresizlik mi gerçekten veya mücadele etmekten kaçınma hali mi?”

“Bakan Yıldız; kaza ocağa temiz hava taşıyan ana galeride olduğu için karbon monoksit bütün ocağı kapladı 787 kardeşimiz bunlardan 383’ü behemehâl kurtarıldı.”

“Zonguldak’ta metan gazı varken burada kömür kızışması var. Oradaki havanın dolaşımı aynen insan vücudundaki kirli kanın dönüp temizlenip tekrar vücuda verilmesi gibidir. Bu madende de hücrelere sanki kirli kan verilmiş gibidir.”

“Bizim yerli kömürü hiçbir işçimizin canına halel getirmeden çıkarmamız gerekiyor. Güney Afrika’dan bugün 80-82 dolar para verip istediğiniz limana kömür getiriyorlar. Yerin 4 metre altından kömür çıkarabiliyorlar. Bizde 600-650 metrelerden çıkıyor. “

“Bütün dünya acımıza katılmış… Papa bile dua etmiş… Dost ülkelerde bayraklar yarıya inmiş, yas ilan edilmiş…”

“Profesörün biri tatlı ölüm demiş, onu protesto ediyorlar .”

“Çamurlu çizmem sedyeyi kirletmesin diyen yaralı işçi…”

“Avucundaki kâğıtta “Oğlum hakkını helal et” diyen mevta…”

“Arkadaşına, ben bekârım, geride kimsem yok, al maskeyi sen kullan, diyen ve arkadaşının yerine can veren işçi…”

Psikolojik takviye timi ile alay eden oryantalist medya…

Yukarıdaki ifade ve özet başlıklara baktığımızda şu sonuçlar karşımıza çıkıyor. Merkez medya veya İstanbul sermayesinin kontrolünde olan medya hiçbir manevi değeri tanımamaktadır. Hiçbir manevi kutsalı yoktur. Tamamen oryantalist bakış açısına sahiptir. Bir taraftan olayları abartarak anlatıyorlar, diğer taraftan zayiatın çok olmasını temenni ediyorlar. Kusur araştırırken halkı kışkırtmayı ihmal etmiyorlar. Ne yapılacak, ne yapılması lazım, bu gibi hadiselerin bir daha yaşanmaması için ne yapmak lazım gibi soruların önemi yok!

Olayın olduğu gün Sn Başbakan çok çok önemli olan Arnavutluk gezisini iptal etmiş ve bizzat olay bölgesine gitmiş, bu sırada Bosna’da da büyük bir sel felaketi yaşanmaktadır. Bosna da bizim hudutlarımız dışında kalmış kanımız, canımız. Başbakan Mısır Adiviye meydanında ölenlere ağlamış ta burada neden ağlamamış!? İstanbul sermayesinin kartel medyası bunu yazıyor.

Oryantalist medyanın, ileri provokatör ajanları Başbakan’dan önce Soma’ya gitmiş, halkı; devlet ve hükümet aleyhine kışkırtmaktadır.

Allahtan gelmiş bir hadisenin bu kadar çarpıtılarak anlatıldığı, vicdansızca hareket edildiği tarih boyunca az görülmüştür.

Bu olayda kaza grizo patlaması olmadığı için alınan bütün tedbirler yetersiz kalmaktadır. Kömürün için için yanması teneffüs edilen havadaki karbon monoksit oranının artırmakta, içeriye yayılan kömür tozlarının beklenmedik şekilde yanmasıyla büyük bir yangın çıkmış, bu yangın kontrol altına alınamadığı için bu elim kaza meydana gelmiştir.

Olan oldu, artık şöyle olsa idi böyle olurdu, böyle olsa idi şöyle olurdu demenin bir manası yok. Bundan sonra ne yapacağız? Madenciliği daha güvenli hale getirmek için ne yapılması lazımdır. Bunlara kafa yormamız gerekirken, kime çamur atacağız onu konuşuyoruz. Böyle bir paranoya tımarhanede bile mümkün değil!

Türkiye, madencilikten özellikle enerji madenciliğinden asla vaz geçemez. Enerjide dışa bağımlılığın %81 olduğu ülkede enerji üretimi hayati öneme haizdir. Enerji üretiminden vazgeçmek demek harpte zayiat veriyoruz, düşmana teslim olalım demekten farksız bir kafa yapısıdır. Tedbir alacağız ve devam edeceğiz.

Halkı ve halkın değer yargılarını hiçe sayan kimi oryantalist kafa yapılı şarmutalar. Şehitlikle alay etseler dahi, o işçiler ailelerinin nafakasını temin etme yolunda şehit olmuşlardır.

Medya baronlarının kimi papazları şunu bilmeliler ki, bir gün herkes ölecektir. Dünyaya gelip de bu güne kadar ölmeyen hiç kimse yoktur. Her nefis muhakkak ölümü tadacaktır. Nihilist değer yargıları ile yoğrulmuş bu zatların İslam’ı ve Anadolu insanını anlamaları mümkün değildir. Arkadaşının yerine şehit olan o Anadolu kahramanları bu memleketi ayakta tutuyor. Onlar bunun farkında değiller. O yüzden bu halk hiçbir zaman bu zatlara inanmadı. İnanmayacak…

Yargı olaya el koydu. Kimi yöneticiler ve patron tutuklandı. Bizce bu olayda tedbir ve ihmal hatasına dair bir emare görülmemektedir. Zanlılar suçu birbirine atacaktır. O onu suçlayacaktır, bu bunu sonunda top ortada kalacaktır. Bizce burada asli kusur maden kazaları ve maden işletme teknikleriyle ilgili ciddi bir ilmi çalışma yapılmalı, en az maliyetli ve en etkin usuller bulunmalı ve denenmelidir. Şurası bir gerçek ki kaza ihtimali her işin tabiatında mevcuttur. Bu kazadan kurtulmuş kimi yöneticilerin hapishanelerde süründürülmesi aynı yanlışın başka bir halkası olacaktır. Makul olan, doğru olan ne ise o yapılmalı, cezalandırmada ve hükümde adaletle muamele edilmelidir.

Oryantalist papazlar medyasının, diğer bir düşmanlık nedeni de; sen neden AKP’yi destekledin biz senin ağzına biber koymasını biliriz diye sürdürdükleri Soma Holding patronuna yönelik kindir.

Meseleler çok yönlü değerlendirilmeli Yalova depreminde Veli Göçer hadisesinde olduğu gibi hiç kimse günah keçisi yapılmamalıdır. Bu kaza hakikaten literatüre giren yeni bir kaza türüdür. Beklenmedik kaza türüdür. Çok can yakıcı olmuştur.

Bu kazanın zarar ve ziyanını hafifletmek için şu tedbirler alınabilir.

Toplanan yardımlar ailelerin geleceğini teminat altına alacak şekilde taksim edilmelidir. Kazadan sağ kurtulanlar ve işsiz kalanlar unutulmamalıdır.

İşverenin mali ve tazmin sorumluluğu bütün mal varlıklarını kapsayacak şekilde genişletilmelidir. Taksirli suçlarda caydırıcı mali cezalar ve bu cezaların mağdur olanlara ödenmesi lazımdır. Devletin ceza kesip para alması yanlış bir tutumdur. Burada ceza bedelini hak sahibi almalıdır.

Kazada ölenlerin mağdur olmaması için miras dağıtım düzeninde yenilik şarttır. Mevcut kanuna göre yeni evlenmiş bir işçi hanımı maaş ve tazminatların tamamını alırken anne ve babasına hiçbir şey kalmamaktadır. Özellikle Türk miras hukukunda köklü bir değişikliğe giderek ebeveynlerin de miras ve maaştan hak alma yolları açılmalıdır.

Bu vesile ile Madencilik sektöründe devlet paylarının tespiti, madenine, çıkartılma zorluğuna, taşınma mesafesine, karlılık oranına, madenin rezerv ve zenginlik derecesine göre tespit edilmesini ve buna göre vergi alınmasını sağlayacak bir düzenlemeye gidilmesi gereklidir.

Maden şehitlerimize Yüce Allah’tan rahmet diliyorum.

BAYRAK İNDİRİLMESİ HADİSESİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

BAYRAK İNDİRME OLAYI

Geçtiğimiz gün Diyarbakır’da 2. Hava Kuvvet Komutanlığı’na bağlı kışlada Türk bayrağının bir gösterici tarafından indirildi. Bunun üzerine birçok yetkili demeç verdi. Bu demeçleri irdeledikten sonra konuya girmek gerektiğini değerlendiriyorum:

Diyarbakır’da göstericilerin bayrak indirmesini değerlendiren Başbakan Erdoğan, “Herhalde ben Ankara’dan gelip orada bayrağı indireni oradan indirmeyeceğim. Oradaki görevli indirecek. Askerin, polisin bahanesi olamaz. Gereği neyse onu yapacaksın.” dedi.

Garnizonun içine girip de bayrağı indireni, orada her halükarda neyse alacaksın, indireceksin, gereğini yapacaksın. Yapmıyorsan sorumlusun.

Çözüm süreci sekteye uğrarmış. Böyle bir mantık olamaz. Yolları kesen eşkıyaya polisin de jandarmanın da haddini bildirecek. Devletin görevi yol emniyetini sağlamaktır. Sen bunları yapamıyorsan onlara biz yapılması gereken uygulamayı yaparız.

Şımarıkça yol kesenlere gereken cevabı verecek güçteyiz ama biz büyük devletiz. Üç beş piyonların tahrikleriyle yolundan sapmaz. Hem o provokatörlere haddini bildirecek hem de çözüm sürecini hassasiyetle muhafaza edecek ve ilerletecek.

Sabrımızın da bir sınırı vardır. Çözüme ve barışa yönelik sabotajlara karşı sabrımızın bir sınırı vardır. Çocukları öne sürüp, şımarıkça eylemler yapanlara karşı sabrımızın bir sınırı vardır. Bizim sabrımızı test etmeye hiç kimse yeltenmesin. Yeni Türkiye’nin kazanımlarını sabote etmek isteyenlerin gözlerinin yaşına bakmayız

Eğer HDP, bu faşist tavra, silahların gölgesinde siyasete devam edecekse onu da muhatap olmaktan çıkartır, tümüyle oradaki kardeşlerimizle muhatap oluruz. Zaten Kürt kardeşlerimizin en fazla teveccüh ettiği parti AK Parti’dir. Türkiye için çözümden başka seçenek yoktur. Yeni Türkiye kardeşlik üzerine inşa etmeyi sürdüreceğiz.

Bu ülke 30 yıldır sadece terörle mücadele etmiyor. İşte bu kirli zihniyetle de mücadele ediyor. Terörü bir geçim kapısı haline getirmiş, yoksul çocukların ölümünü rant haline getirmiş kan baronlarıyla da bu ülke mücadele ediyor. İnanın bunlar için en iyi Kürt ölü Kürt’tür. Hiçbir zaman çözümün tarafında olmadılar.

Adalet Bakanı Bekir Bozdağ, Bayrak indirilmesini şöyle değerlendirdi.

“Bu, Türk bayrağına yapılmış alçakça bir saldırıdır. Sadece bayrağa değil, bayrağın temsil ettiği bütün değerlere yapılmış haince bir saldırıdır. Bu saldırıyı yapanların yakalayıp hukuka teslim edilmesi ve hesabının sorulması da hükümetimizin vazifesidir.”…

“Bayrağa uzanan o elin kırılması gerekirdi” .

Bozdağ, Genelkurmay Başkanı ve Hava Kuvvetleri Komutanı’nın olayda ihmali olduğunu düşünmediğini de ifade etti.

HDP Eş Genel Başkanı Sebahat Tuncel partisinin grup toplantısında;

Amacımız Türkiye halkları birlikte kardeşçe yaşayabilir mi? Eşit yurttaşlık temelinde bir yaşamı birlikte kurabilir miyiz? Sürece dair bazı şeyleri bu kürsüden tekrarlamak zorunda kalıyoruz, çünkü gereken adımlar atılmıyor. İlk adım ateşkesti, gerçekleşti. İkincisi, sürecin gerektirdiği yasal adımlarının atılmasıydı. Ne yazık ki AKP Hükümeti bununla ilgili somut bir adım atmadı.
Bu sürecin bozulmasını, genç fidanların toprağa düşmesini istemiyoruz. Ne istiyor buradaki insanlar? Onurlarıyla yaşamak. İnsanlarımız burada cenazelerinin acısını yaşarken gerçekleşen bayrak indirme olayı bir provokasyondur. Biz hep söyledik: Hiçbir halkın değerlerine saygısızlık etmeyiz. Ama Kürt halkının değerlerine de saygı bekleriz.

Barış için büyük irade gerekir. Savaş belki barıştan daha kolay. Barışı öncelikle ruhumuzda, düşüncemizde kabul etmek gerekir.

Madem barışacağız, neden hala kalekollar yapılıyor?

Aslında buraya, Lice ye gelmesi gereken AKP Hükümetidir. Çağırıyoruz Başbakan’ı buraya. Halkın talebini buradan duyması gerekir. Gerçekten “Çözüm Çalıştayı”nda ne sonuç ortaya çıktı? Sadece Bakanlar konuştu, kendi kamuoyunu yaratmak için.

Çok açık ve net söylüyoruz: Savaştan hiçbir çıkarımız yok. Kardeşçe bir arada yaşamak istiyoruz. Ama AKP kendi çaldı, kendi oynadı.

Bahçeli,
Bahçeli bayrağı indiren için ise “Bayrak direğine tırmanacak kadar cüretkâr bir sefilin alnı çatından devrilmesi haktır helaldir” dedi.
“Milli namusumuzu temsil eden bayrağımızı korumaktan bi haber komutanlar yarın makamlarına gelerek silah çeken teröristler olduğunda ne yapacaktır? Çözüm ziyan olmasın kimse darılmasın yanlış anlamasın diyerek pısırıklığı devam mı ettireceklerdir?

Lütfen dikkat ediniz indirilen tekmelenen çiğnenen bayrak 2. Hava Kuvvet Komutanlığı’nın bahçesinden gasp edilen sancağımızdır. Sancak düşerse vatan düşecektir. 2. Hava Kuvvet Komutanlığı’nda hiç mi duyarlı helal lokma yemiş vatan ve bayrak sevgisiyle kalbi çarpan bir asker çıkıp da şerefsize gününü göstermemiştir. Türk bayrağını korumaktan aciz personel nerdedir? Nöbetçiler neyle uğraşmaktadır. Pilotlar nereye uçmuştur. Böylesi bir aciziyet, yenilmişlik nasıl izah ve tevil edilecektir. Farz edelim ki düşman saldırmış her tarafı çevrelemiştir. Silahlar tek kurşun atmadan orası teslim mi edilecektir. Bayrağımı muhafaza edemeyenler hava sahamızın güvenliğini nasıl temin edecektir? Müzakereci Başbakanı geçtik diyelim Genelkurmay karargâhında terör örgütü mensuplarının ölüm haberlerini yayınlamakla meşgul omzu yıldızlardan görülmeyen zevat bu gelişmelerden hiç mi vicdan azabı duymamaktadır.

Genelkurmay başkanlığının yaptığı açıklama ise özrün kabahatten büyük olduğunu gözler önüne seren bir beyanattır. Neymiş efendim çocuklar kullanılarak provokatif eylem yapılmış. Sınırlarını zorlayan bu tür eylemlere karşı serinkanlı davranılmış. Genelkurmay açıklamasının sonunda mizah gibi şaka gibi milletin zekâsını hafife alan bir ifade vardır: “Hiçbir kişi veya grubun şanlı Türk bayrağını dalgalandığı gönderinden indiremeyeceğini bilmesi kamuoyuna saygıyla duyurulur”.

Teröristler ülkemizi yakıp yıkmaktadır. Van’ın çatak ilçesinde görüldüğü gibi PKK tabela asmakta yol ve kimlik kontrolü yapmakta vergi adı altında haraç toplamaktadır. İnsanlarımız kaçırılmaktadır. Karakol ve baraj inşaatlarına düzenli eylemler icra edilmektedir. Hepsinden önemlisi burası çok mühimdir. Bağımsızlığımızın sembolü milli şerefimizin simgesi kardeşliğimizin timsali Ay yıldızlı bayrağımız indirilmiştir.

“LİCE ‘de, göstericilerden biri askeri bölgeye girip direğe tırmanarak Türk bayrağını indirdi ve geldiği gibi gitti… Yakın geçmişte Kıbrıs’ta, bir Rum genci aşka gelip Türk bayrağını indirmek için direğe tırmanırken nöbetçi asker tarafından vuruldu, bayrağı indiremedi.
Lice’deki gerginlik üzerine İmralı’ya giden HDP heyeti adadan döndü! Görüşme sonrası yapılan açıklamada Öcalan’ın mesajı iletildi.

Yaşanan olaylarla ilgili tarafları uyaran Öcalan, Diyarbakır’daki bayrak indirme olayının provokasyon olduğunu söyleyerek, her iki tarafın konuyu araştırarak kamuoyunu bilgilendirmesini istedi.
“Yeni aşamanın hayata geçirilmesi için yoğunlaşmam ve umudum aynı kararlılıkla sürmektedir.

Bir önceki görüşmemizde her iki tarafı da süreci zorlayıcı gelişmelerden ve provokasyonlara zemin hazırlayacak durumlardan kaçınmaları konusunda duyarlı olmaya çağırmıştım. Bu çağrımı yineleyerek her iki tarafın da anlamlı bir çatışmasızlık durumuna mutlak bir şekilde saygı göstermesini beklemekteyim.
Son dönemde yaşanan olaylar süreci zorlamaktadır. Tarihi bir aşamadayız. Başarılı olacağımıza da inanıyorum. Bunu başarmamız için burada yürüttüğümüz görüşmelerin tüm kamuoyunun bilgisine açık, şeffaf ve yasal bir şekilde yürütülmesi gerektiği tartışmasızdır. Böyle olması durumunda sürecin spekülasyonlara değil, demokratik çözüme ve bütün ülkenin demokratikleşmesine dönük olduğu herkes tarafından görülecektir.
Bu tarz provokasyonların halkların ortak geleceğini amaçlayan demokratik ulus çözümlemelerimi hedef aldığını herkesin bilmesi gerekir. Bu temelde kalıcı barış ve demokratik çözüm için çaba harcayan tüm kesimleri selamlıyorum. Büyük bedeller ödeyerek sağladığımız çatışmasızlık ortamını ve demokratik çözüm umudunu kalıcı barış sağlanana kadar herkesin titizlikle koruması gerektiği çağrısını önemle yineliyorum.”

Ertuğrul Kürkçü;
Lice’de ve aslında Başka yerlerde, Hani’de ve Kulp’ta olmakta olan gerginlikler hükümetin kalekol inşaatlarının yol açmış olduğu rahatsızlıkla doğrudan doğruya ilgili. Halk, bu kalekol inşaatlarına gündelik asayiş ihtiyaçlarının bir sonucu olarak bakmıyor. Bunları halkın gelecekteki hareketlerine karşı ve halkın gelecekteki kendi kendini yönetme taleplerine karşı bir tehdit olarak görüyor ve böyle gördüğü için de bunların yapımını barış sürecinin bir parçası olarak değil de güvenlik tertiplerinin bir parçası olarak görüyor ve buna karşı güçlü bir reaksiyon son bir yıldır var.

Hem halkın tepkisi güçlü ve sürekli, hem de devletin buna yönelik tavrı çok sert ve şiddetli. Bu gerilim daha ne kadar böyle gidebilir ve ne kadar gitmeli, esasen hükümetin bu kalekol yapımları siyasetini terk etmesi gerektiğini düşünüyoruz ve halkın tepkisine de hak veriyoruz. kalekollarla müzakerenin ve çözümün bir arada gitmesi mümkün değil, bunların birbirinden mutlaka ayrılması lazım.

Biz de gelişmeleri buradan takip ediyoruz, yarın da grup toplantımızı Lice’den yapacağız. Böylece, dikkat çekmek istediğimiz konu; Lice’nin bir çatışma bölgesi değil, siyasi müzakere bölgesi olduğu ve olması gerektiğidir.

Bu noktada bugün yapılan KCK açıklaması aslında süre giden huzursuzluğun ve sıkıntının başka bir noktadan ifadesidir.

Bu durum süreci tabii ki zorluyor. Ama biz bu süreci taktik bir an olarak görmüyoruz. Stratejik, tarihsel bir tutum, bir dönüşüm olduğunu görüyoruz. Öcalan’ın 2013 Nevruz çağrısı öncesine dönüleceğine ihtimal vermiyorum. İnsanlar akıllarından geçirebilirler fakat tarih ve koşullar buna elvermez. Ama bundan sonra da sosyal politik gerilimler olabilir ama o çerçevede ve o metotlarla olmaz. Ben bu yüzden herkese önüne bakmayı tavsiye ediyorum.
Bugün bir bayrak meselesidir gidiyor, doğrusu biz hiçbirimiz böyle bir şey olduğunu fark bile etmedik. Ben, Genelkurmay’dan yapılan açıklamanın da hakikati ifade ettiğini düşünmüyorum. Herhangi bir uyarı atışı, böyle bir şey de duymadık. Bu, hiç kimsenin ilgisini ve dikkatini çekmedi. Eğer böyle bir şey olmuşsa, olmasa niçin bu kadar üzerinde kıyamet koparılsın, bu zaten açıklamada olduğu gibi çocukların arasında birinin ya da çocuklar arasına karışmış birisinin yaptığı bir iş olabilir. Hava Kuvvetleri üssünün dikenli tellerini aşmak, oradan bayrak direğine tırmanmak, bayrağı indirmek, tekrar dikenli tellerden geri dönmek… Bu, fantastik bir öykü gibi geliyor bana. Velev ki öyle olmuş olsa bile, bu bizim için kabul edilmez, saçma ve gerçekleşmesi ihtimaline de bakınca çocukçadır. Ben, kocaman kocaman insanların çocukla çocuk olmasını yersiz görüyorum, buna politik manalar yüklemelerini de gereksiz görüyorum. Elbette hiç kimse hiç kimsenin bayrağını hiçbir yerden indirmemelidir.

Genel Kurmay Başkanlığı;

Gösterici gruplar söz konusu cenazenin defnedildiği mezarlığın yakınında bulunan 2’nci Hava Kuvvet Komutanlığına ait Kuzey Nizamiyesi bölgesinde bulunan bir nöbet kulübesine taşlı saldırıda bulunmuşlardır.
Bir kısmı çocuk olan göstericilerin arasında bulunan yüzü kapalı bir şahıs, nizamiye dış kapısından içeri atlayıp iki fens teli arasında bulunan araç kontrol bölgesine girerek, bayrak direğine tırmanmıştır. Bölgeye sevk edilen tim tarafından şahsı ikaza yönelik havaya iki el uyarı ateşi yapılmış ve sesle ikazda bulunulmasına rağmen söz konusu şahıs bayrağımızı gönderden almıştır.
Çocuklar ve kadınlar kullanılarak provakatif maksatlı yapıldığı, sivil ölümlerin amaçlandığı ve böylelikle kitlesel eylemlere zemin hazırlanması istendiği değerlendirilen ve tahammül sınırlarını zorlayan bu tür eylemlere karşı serin kanlı davranılmaya gayret sarf edilmektedir.
Yüce Türk Ulusunun sembolü, her zerresi şehit kanıyla bezenmiş bağımsızlığımızın işareti Türk Bayrağına, hiç bir değerden nasibini almamış bir şahıs tarafından saldırıda bulunulmasını nefretle kınıyor, bu saldırıyı yapan kişinin bulunup gerekli cezanın verilmesinin takipçisi olunacağının ve hiçbir kişi veya grubun Şanlı Türk Bayrağını dalgalandığı gönderinden indiremeyeceğinin bilinmesi kamuoyuna saygıyla duyurulur.

BAYRAK İNDİRİLMESİ HADİSESİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

12 Haziran 2014

Yukarıda metinleri verilen konuşma ve demeçlerden şunu anlıyoruz.

1.PKK ve bir kısım HDP’li Kürt önderleri açılım ve barış sürecini hükümete karşı daha fazla taviz elde aracı olarak görmektedir. Bu zatların ifadesinde iki ayrı ulusun varlığından söz edilmektedir. Bayrağımız da komşu halkın manevi bir simgesi gibi tanımlanmaktadır. Türk bayrağının Kürtler nezdinde bir değeri yokmuş intibaı verilmektedir.

2.Geçen hafta Siirt, Batman ve Diyarbakır’ı kapsayan bir geziden yeni döndüm. Bu gezide dikkatimi çeken iki husus olmuştur.

a. Resmi kurumlar dahil hemen hemen hiçbir yerde doğru dürüst Türk Bayrağı’na rastlamadım.

b. Sanayinin s sini ifade edecek hiçbir endüstriyel tesis göremedim.

c. Halkın 1960’ların dünyasını yaşamaya mahkum edildiğini gördüm.

3.Türk Bayrağına karşı ülkenin bir kısım topraklarında düşmanca hareket ediliyorsa, cumhuriyet dönemi eğitim sisteminin iflas ettiğinin altını çizmek gereklidir.

4.Türk Bayrağı’nın İslam’ın genel bayrağı olduğu, İslam Birliği’nin en veciz simgesi olduğu kalplere yerleştirilememiştir.

Bu bayrak, bu sancak Peygamber Efendimizin simgesi olarak ortaya çıkmış, Hz Ali’lerin, Halid Bin Velid’lerin sancağı olarak muharebe meydanlarında zaferden zafere koşmuş, milli ruhumuzun simgesi olarak camilerimizin ve minarelerimizin tepesine dikilmiştir.

Bu sancağın kırmızı üç hilallisi şehitlerimizi, yeşili dünyadan cennete uzanan manevi yolculuğumuzu ifade etmektedir. Üç ayların simgesi, Allahın yeryüzüne gönderdiği manevi simgelerin en değerlisidir. Bu bayrak yalnız Türk Bayrağı değildir. Bu bayrak İslam ruhunun simgeleşmiş ve kenetlenmiş halidir.

Bu bayrağı milletlerinin hafızasından silmeye çalışanların sonu felaket oldu. Mısır’da Nasır, kendisine Türk düşmanlığı aşılayan Danışmanı Hayım Nahum’un (Bu zat Lozan’da İsmet Paşa’ya danışmanlık yapmıştır. Araplardan kopmamızı sağlamıştır.) tavsiyeleri doğrultusunda (Nasır’a da Türk düşmanlığını aşılamıştır.) Mısır’ın bayrağı olan Osmanlı Türk Bayrağını kaldırmış, onun yerine Arapların putperestlik dönemine ait manasız bir çaput parçasını getirmiştir. Sonuç, Nasır İsrail’e mağlup olarak kahrından öldü. Benzer bir hareketi de Libya’da Kaddafi yaptı tipik bir İngiliz darbesi ile iş başına gelen Alb. Kaddafi’nin ilk icraatı Libya’nın peygamber sembolü Türk Bayrağı’nı kaldırmak olmuştur. Yanına giden peygamber koltuğunda oturan Türk Başbakanı’na yaptığı yanlış misafirperverlik (?!) hafızalarımızda tazeliğini koruyor. Sonunun nasıl olduğunu ibretle, üzülerek gördük. Keza Türk Başbakanı’na posta atan Saddam’ın da sonunun ne olduğunu gene de üzülerek gördük.

Türk Başbakanlık makamı, Türk Cumhurbaşkanlığı makamı kutsaldır, manevi bir misyonu temsil etmektedir. Bir kısım HDP sözcülerinin çizmeyi aşarak iki ayrı ulustan söz etmesi Türk Bayrağını başka bir ulusa ait simge gibi göstermesi kendi sonları açısından Allah indinde hiç de hayırlı sonuçlar doğurmayacağı bilinmelidir.

Bu simge bizzat peygambere ve onu gönderen Yüce Allah’a ait olduğu için, bizzat onun tarafından korunduğu bilinmelidir.

Bir kısım HDP sözcülerinin çocuklar üzerinden siyaset yaptığı açık seçik ortaya çıkmıştır. Şunu söylüyorlar. Kalekolların yapılmasının amacı nedir? Biz bundan çok rahatsızız diyorlar. Onlar zannediyorlar ki barış görüşmelerinin sonunda ayrı bir devlet ortaya çıkacak, kendileri de devlet başkanı olacak.

Aslında bu zatlar bilgi seviyeleri tutarlı ve yeterli olsa kalekolların yapılmasına karşı çıkmazlardı. Kalekol demek, ne demek? Devletin ve askerin sadece kendi karakoluna çekilmesi ve milletin içinde dolaşmaması demektir. Askerin alan kontrolü yerine, zayiat vermek ve verdirmek yerine, güvenli sığınaklara çekilmesi demek. Bölgede provokasyon ve kışkırtıcı eylemlerin yapılmaması demek. Yani askerin kışlasına çekilmesi ve yalnızca güvenlik işi ile meşgul olması demektir. Sivil halkın kendi işi gücü ile meşgul olup yükselmesi demektir.

Bu hadiselerin hızla ortaya çıkması provokasyonların amacının, Kuzey Irak’dan gelen Kürt petrolünü Türkiye’ye yedirmemek olduğu anlaşılmaktadır. Bu vesile ile Genel Kurmay Başkanlığı ile hükümet arasındaki uyumu parçalamaya çalışıyorlar.

Gelelim göstericilerin Kışlaya girme hadisesine, polisin mezarlık çevresinde yapılan gösterilerde olaylar çıkacağını bilmesi, bunun sağa sola sirayet edeceğinin değerlendirmesi, bu şahısların kışlaya girmesine mani olması gerekirdi.

Kışlaya yapılan saldırı da Komuta kademesinin ilgisiz kalması ve mukabil hiçbir şey yapmaması ilginçtir. Kaldı ki göstericiyi öldürmek yerine bir şekilde bertaraf ederek indirmek daha caydırıcı olacaktı.

Bu olaydan sonra başka bir gurubun kışlaya saldırarak uçakları yakması mümkündür. Askerin aynı zamanda polis gücü olduğu kendi emniyetini sağlamakla ilgili olarak her türlü yetkiye sahip olduğu personel tarafından bilinmediği anlaşılmaktadır. Bu derece tutuk davranılmasından bu anlaşılmaktadır. Şurası bilinmelidir ki “Sarı Öküzü “teslim ettiğin an bunun devamı gelir.

Ortadoğu’da cereyan eden her hadise bir istihbarat operasyonudur. Çocukların yaptığı iş değildir. Çocukların yaptığı işlere büyüklerin desteği olmadan asla mümkün değildir. TCK’da çocukların yaptığı işlerden ailelerini maddi ve manevi olarak sorumlu tutan, çaldıkları, kırdıkları her şeyden zaman aşımına ve affa uğramayan TC kimlik numaralarına işlenen bir mali cezalandırma sistemi getirilmelidir.

Çocuğun babasına kırdığı camın parasını ödetirseniz bu işler asla olmaz. HDP’li siyasetçilerde kendi siyasi çıkarları uğuruna bu çocukları bir daha kullanamaz.

Bu işte Genel Kurmay Başkanı’nın sorumlu olduğunu söylemek abesle iştigaldir. “Her şeyden sorumlu olan hiçbir şeyden sorumlu değildir.” Genel Kurmay’ın kendisini tutmakta zorlandığı sınır ötesinde cereyan eden çok önemli hadiselere odaklandığı anlaşılmaktadır.

BAYRAK İNDİRİLMESİ HADİSESİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Garnizonun içine girip de bayrağı indireni, orada her halükarda neyse alacaksın, indireceksin, gereğini yapacaksın. Yapmıyorsan sorumlusun.

Adalet Bakanı Bekir Bozdağ, Bayrak indirilmesini şöyle değerlendirdi.

“Bayrağa uzanan o elin kırılması gerekirdi” .

Bozdağ, Genelkurmay Başkanı ve Hava Kuvvetleri Komutanı’nın olayda ihmali olduğunu düşünmediğini de ifade etti.

HDP Eş Genel Başkanı Sebahat Tuncel partisinin grup toplantısında;

Bu sürecin bozulmasını, genç fidanların toprağa düşmesini istemiyoruz. Ne istiyor buradaki insanlar? Onurlarıyla yaşamak. İnsanlarımız burada cenazelerinin acısını yaşarken gerçekleşen bayrak indirme olayı bir provokasyondur. Biz hep söyledik: Hiçbir halkın değerlerine saygısızlık etmeyiz. Ama Kürt halkının değerlerine de saygı bekleriz.

Barış için büyük irade gerekir. Savaş belki barıştan daha kolay. Barışı öncelikle ruhumuzda, düşüncemizde kabul etmek gerekir.

Madem barışacağız, neden hala kalekollar yapılıyor?

Çok açık ve net söylüyoruz: Savaştan hiçbir çıkarımız yok. Kardeşçe bir arada yaşamak istiyoruz. Ama AKP kendi çaldı, kendi oynadı.

Bahçeli, bayrağı indiren için şöyle dedi “Bayrak direğine tırmanacak kadar cüretkâr bir sefilin alnı çatından devrilmesi haktır helaldir” dedi.

“Milli namusumuzu temsil eden bayrağımızı korumaktan bi haber komutanlar yarın makamlarına gelerek silah çeken teröristler olduğunda ne yapacaktır? Çözüm ziyan olmasın kimse darılmasın yanlış anlamasın diyerek pısırıklığı devam mı ettireceklerdir?

Lice’deki gerginlik üzerine İmralı’ya giden HDP heyeti adadan döndü! Görüşme sonrası yapılan açıklamada Öcalan’ın mesajı iletildi.

“Yeni aşamanın hayata geçirilmesi için yoğunlaşmam ve umudum aynı kararlılıkla sürmektedir.

Son dönemde yaşanan olaylar süreci zorlamaktadır. Tarihi bir aşamadayız. Başarılı olacağımıza da inanıyorum. Bunu başarmamız için burada yürüttüğümüz görüşmelerin tüm kamuoyunun bilgisine açık, şeffaf ve yasal bir şekilde yürütülmesi gerektiği tartışmasızdır. Böyle olması durumunda sürecin spekülasyonlara değil, demokratik çözüme ve bütün ülkenin demokratikleşmesine dönük olduğu herkes tarafından görülecektir.

Bu tarz provokasyonların halkların ortak geleceğini amaçlayan demokratik ulus çözümlemelerimi hedef aldığını herkesin bilmesi gerekir. Bu temelde kalıcı barış ve demokratik çözüm için çaba harcayan tüm kesimleri selamlıyorum. Büyük bedeller ödeyerek sağladığımız çatışmasızlık ortamını ve demokratik çözüm umudunu kalıcı barış sağlanana kadar herkesin titizlikle koruması gerektiği çağrısını önemle yineliyorum.”

Ertuğrul Kürkçü;

Lice’de ve aslında Başka yerlerde, Hani’de ve Kulp’ta olmakta olan gerginlikler hükümetin kalekol inşaatlarının yol açmış olduğu rahatsızlıkla doğrudan doğruya ilgili. Halk, bu kalekol inşaatlarına gündelik asayiş ihtiyaçlarının bir sonucu olarak bakmıyor. Bunları halkın gelecekteki hareketlerine karşı ve halkın gelecekteki kendi kendini yönetme taleplerine karşı bir tehdit olarak görüyor ve böyle gördüğü için de bunların yapımını barış sürecinin bir parçası olarak değil de güvenlik tertiplerinin bir parçası olarak görüyor ve buna karşı güçlü bir reaksiyon son bir yıldır var.

Bu noktada bugün yapılan KCK açıklaması aslında süre giden huzursuzluğun ve sıkıntının başka bir noktadan ifadesidir.

Bugün bir bayrak meselesidir gidiyor, doğrusu biz hiçbirimiz böyle bir şey olduğunu fark bile etmedik. Ben, Genelkurmay’dan yapılan açıklamanın da hakikati ifade ettiğini düşünmüyorum. Herhangi bir uyarı atışı, böyle bir şey de duymadık. Bu, hiç kimsenin ilgisini ve dikkatini çekmedi. Eğer böyle bir şey olmuşsa, olmasa niçin bu kadar üzerinde kıyamet koparılsın, bu zaten açıklamada olduğu gibi çocukların arasında birinin ya da çocuklar arasına karışmış birisinin yaptığı bir iş olabilir. Hava Kuvvetleri üssünün dikenli tellerini aşmak, oradan bayrak direğine tırmanmak, bayrağı indirmek, tekrar dikenli tellerden geri dönmek… Bu, fantastik bir öykü gibi geliyor bana. Velev ki öyle olmuş olsa bile, bu bizim için kabul edilmez, saçma ve gerçekleşmesi ihtimaline de bakınca çocukçadır. Ben, kocaman kocaman insanların çocukla çocuk olmasını yersiz görüyorum, buna politik manalar yüklemelerini de gereksiz görüyorum. Elbette hiç kimse hiç kimsenin bayrağını hiçbir yerden indirmemelidir.

Genel Kurmay Başkanlığı;

Bir kısmı çocuk olan göstericilerin arasında bulunan yüzü kapalı bir şahıs, nizamiye dış kapısından içeri atlayıp iki fens teli arasında bulunan araç kontrol bölgesine girerek, bayrak direğine tırmanmıştır. Bölgeye sevk edilen tim tarafından şahsı ikaza yönelik havaya iki el uyarı ateşi yapılmış ve sesle ikazda bulunulmasına rağmen söz konusu şahıs bayrağımızı gönderden almıştır.

Çocuklar ve kadınlar kullanılarak provakatif maksatlı yapıldığı, sivil ölümlerin amaçlandığı ve böylelikle kitlesel eylemlere zemin hazırlanması istendiği değerlendirilen ve tahammül sınırlarını zorlayan bu tür eylemlere karşı serin kanlı davranılmaya gayret sarf edilmektedir.

Yüce Türk Ulusunun sembolü, her zerresi şehit kanıyla bezenmiş bağımsızlığımızın işareti Türk Bayrağına, hiç bir değerden nasibini almamış bir şahıs tarafından saldırıda bulunulmasını nefretle kınıyor, bu saldırıyı yapan kişinin bulunup gerekli cezanın verilmesinin takipçisi olunacağının ve hiçbir kişi veya grubun Şanlı Türk Bayrağını dalgalandığı gönderinden indiremeyeceğinin bilinmesi kamuoyuna saygıyla duyurulur.